you tube si jamais j'oublie Door Zaz
😢
@Mathilde1947
you tube si jamais j'oublie Door Zaz
😢
Schrijven is helend
Schrijven is als een helende toverpleister
Schrijven is verbindend
met mijzelf en met jou
Schrijven is Stilte.
Verbinding
tussen mijn hoofd en mijn hart
Zelfs nu ik geen pen in de hand heb
Zelfs nu ik type.
Verbondenheid is
in de harteklopgroet van mijn schrijven.
Dankbaarheid vervult mij vanuit vredevolheid .
Langzamerhand begin ik weer humor te voelen want ik schreef hier aan mijn dagboek dat ik nog niet terug heb gevonden. Mijn 22ste dagboek van 2024. Veelheid. Vol geouwehoer, gereflecteer, bezinnen, getob en wat dies meer zij. Mijn uitlaatklep.
Is dagboekschrijven een verslaving? Een tekortkoming?
Een te kort zijn gekomen in mijn jeugd?
Het is mijn gewoonte, gebruik, verslaving om de dag dagboekschrijvend te beginnen en te eindigen. Het begon in mijn 12de levensjaar. 65 jaar al. Pfew. Tijd om met dagboekpension te gaan?
Ís het een verslaving?
Ik ben deze maand in een loslaatmodus. Doch dat mijn huidige dagboek onvindbaar is hoort niet bij het loslaten. Ja, ik weet dat er ergere dingen zijn. Doch dagboekschrijven loslaten zit nog niet in de planning. Maar ja “tob niet, want het loopt toch altijd anders.”😁
Het luchtte mij een heel klein beetje op om er hier over te schrijven. Toch hielp het geen bal het met 1 vinger typen. Echter, ik probeerde het om te zetten in best wel een oké schrijfsel, zie ik nu in .
Nu is ook dát blog weg.
Nieuwe dagboeken bestellen? ( bij Voordeelboeken.nl)
Om 7:50 begon ik met dat vorige schrijven en nu is het 09:15. Dat vorige schrijfsel hier in mijn blogpost gooien hád iets geholpen.
Daar komen de tranen.
Een bericht dat ik als concept plaatste. Ik schreef het in mei jongstleden . Op dit moment van schrijven — op 26-12-2024 is Jaydee dikker aan het worden door te weinig beweging en stevent op 14 jaar leven af. Moge we nog lang bij elkaar blijven. Ze is een grandioos huisgenote net als mijn bijna 25 jarige algeneter Linda die als enige vis in het grote aquarium is overgebleven.
1 mei 2024
Jaydee, mijn poezebeestje is vandaag jarig. 13 jaar heeft zij achter de rug. Langzamerhand is ze een oude poes aan het worden, doch ik hoop dat wij nog lang van elkaars gezelschap mogen genieten.
Zij komt naar mij op straat of in huis als ik even weg ben geweest, ze kan als een hondje mij blij begroeten. Steeds is het nieuw. Nu de dagen wat zonniger en warmer zijn, volgt ze mij de tuin in en als ik zit komt ze bij mij zitten.
Ze had de gewoonte om mee te lopen . Vroeger tijdens langere wandelingen. Tegenwoordig is het een blokje rond. Doch hoe kouder het wordt, hoe meer ze thuisblijft.
We communiceren en reageren op elkaar als op een briesje. Maar spelen? Of ben ik het die niet meer wil?
Tjonge, wat is het stil in het dorp. Op 1 januari in de ochtend kan het ook stil zijn. Echter nu? Ik hoor geen verkeer.
Geen gepraat op straat.
Het aquarium zoemt.
Mijn oren ook.
Geen vogelluiden
Het verplaatsen van mijn voeten maak een schuifelend geluid.
Ik hoor mijzelf slikken
net als dat ik hoor het tikken
van deze letters.
Ik voel en hoor mijzelf ademen,
dank je wel adem.
Stilte, ik hou van Stilte.
Doch
deze stilte is alsof alle mensen vertrokken zijn.Vaker maakte ik Stille Dagen met Kerst mee.
Doch nu is het anders.
Wat dan? Onverwoordbaar.
Kom, laat ik een pot thee zetten,
Dankbaar zijn
Kerstkoekje erbij en met warme kruik tegen mij aan kijken op Videoland naar ‘All you is Love.’Strak plan. Het klinkt opeens wat triestig? Zo voelt het niet.
In mijn werkende jaren ging ik werken als er niemand dienst wou doen met Kerst. De nachtdiensten waren speciaal. En nu? Ik observeer hoe ik mij voel. Kerstmis brengt mij tóch steeds weer langs een diversiteit aan emoties.
Wel of niet naar ‘All you need is Love’ kijken. Aaah, ik ga het gewoon doen. Meegenieten met al die mensen die langgemiste dierbaren weerzien.
Op dit moment van schrijven zie ik in gedachten alle overleden dierbaren. Mét een gevoel van acceptatie . Het leven is eindig.
Doch tevens als een perpetue mobile.
Nieuwe borelingen lossen overledenen af.
En …daar komen de tranen.
Vreugde en Verdriet.
Het is ok. Want ik hou van Stilte. Het doet mijn hoogsensitieve brein goed. En tóch ben ik een mensenmens, doch zou nu geen drukte kunnen verdragen.
Ik verbind mijzelf al schrijvende met mijzelf en wellicht ook met een lezer. Hoi lezer! Fijne dag met een lach.
Dan steek ik een wereldvredesvlam aan en verbind mij met alle mensen van goede wil waar dan ook.
Dankbaarheid vervult mij weer.
Ik wens mijzelf en een ieder een goede avond. Dankbaar voor de vredige sfeer hier en nu. Moge een ieder dit voelen mits ze er voor kiezen. Mits het kan. Mits kiezen lukt.
Lukt kiezen altijd? Is kiezen een keuze?
Gedachten staan vrij.
Een ieder en mijzelf wens ik vriendelijke, liefdevolle, rustige en energieke gedachten.🕯️
Dankbaar zijn
voor dat
wat het leven
de moeite waard maakt,
genereert nog meer dankbaarheid.
Kerstmiddag en avond bij oudste zus
met de kinderen, die beide kunnen autorijden.
De kinderen blijven bij mij overnachten
Het knusse van een gezamenlijke brunch.
Dankbaarheid voor de vaste en vloeibare spijzen.
Het is niet vanzelfsprekend.
Een lege plek voor iemand, die misschien komt.
Dan vrolijke sokken. Elkaar in de ogen kijken. Herinneringen maken.
Vrolijke sokken aandoen als je sokken hebt, helpen!
Ge schenken.
Dankbaar.
Dan … gaan ze
Naar hun vader en bonusmoeder.
De kinderen … die ik de mijne mag noemen,
hebben veel moeders
Het is niet anders
Erover tobben is voorbij.
Dankbaarheid overheerst.
Dankbaarheid voor het Mama
mogen en kunnen
zijn
Ook dat is niet vanzelfsprekend.
Dankbaar voor de mensen die ze zijn
geworden.
Veertigers al!
Waar blijft de tijd? Tijd is minder aanwezig
Slechts het bewustzijn is
reizend
langs de tijdlijn van leven,
mijn 77 jarig leven.
Herinneringen. Vele .
Al mijn jeugdjaren herinneringen
zijn lichter geworden en
draag ik tesamen met de kinderjaren van mijn kinderen met dankbare handen mee op weg naar ieder nieuw moment. Hoe lang? Over 13 jaar ben ik bij leven en welzijn 90 jaar🥳. In ieder geval blijf ik mijzelf en het moederschap steeds weer opnieuw uitvinden.
En … daar is nog steeds geen school voor. Mogen we zelf uitvogelen.
Hoe vaak je kind appen of Smsn? Hoe vaak vragen stellen in sms’jes?
Doch vanmorgen was het perfect zo fijn.
Dankbaar!
25 décember 2024
Een mooie, krachtige, liefdevolle, vriendelijke, vredevolle, verbindende Kersttoespraakvan onze Koning die naar mijn gevoel mens en situaties ziet van diverse perspectieven . Ik voel mij dankbaar dat we een verbindend, begripvol, humaan Koningshuis hebben.