Internationale vrouwendag is weer voorbij. Op de dag zelf schrijven lukt mij meestal niet omdat er zoveel door m’n hoofd gaat en door m’n hele lijf, mijn vrouwenlijf.
Mij verbinden met andere vrouwen vrouwen die pas iets afschuwelijke is overkomen en wereldwijd, gelijk gestemdheid voelen en tevens terugdenken aan mijn EIGEN leven als meisje en als vrouw. Eigen leven? Yep! Mijn lichaam. Mijn leven.
Moge ieder meisje en vrouw, maar ook jongen en man dat kunnen zeggen. Sterk voelen dat je eigen ruimte is van jou. Het mag! Waarom meer!? Blijf bij jezelf.
Ons eigen lichaam. Ons veilig voelen en toch een gezonde dosis alertheid behouden.
That’s life. Ik geloof er niet in dat je in nachtelijke uren veilig wandelingen of fietstochten door een bos kunt maken. Toch zou het moeten kunnen?Zowel als vrouw maar ook als man.
Maar ja, helaas er zijn menselijke roofdieren. Ze komen te kort?
Doch nemen? NEE.
Mag het leven alsjeblieft
Geven en
Ontvangen zijn?
~~~~~~~
Dit geschreven hebbende denk ik aan het feit dat ik de gewoonte heb om ‘s avonds voor het donker worden -dus steeds vroeger nu de Aarde dagelijks verder van de Zon afdraait- een ommetje maak in het groene hart van het dorp.
Steeds weer denk ik terug aan die avond kortgeleden dat ik wat later dan gebruikelijk was. Met mijn poezebeestje achter mij aan wilden we eerst naar het bankje waar we graag op zitten om daarna verder te lopen. Op het bankje genieten we van de bomen, ademen we, ruiken we de avondlucht, zien door de bomen heen de kleuren van de ondergaande zon en horen we de geluiden van de laatste kinderen die nog buiten zijn. De dag op deze manier de revue te laten passeren vind ik een cadeautje.
Die avond op weg naar het bankje, werd ik mij bewust dat er geen kindergeluiden meer waren. Wij waren laat. Dan een stem vanaf het bankje in dat opeens te donkere hoekje tussen de bomen.
“Goedenavond “ zegt een mannenstem, gelijk ga ik in alertstand. Ik herken de stem en de omtrek van de jonge man die ik al eens eerder daar zag zitten samen met zijn vrouw. Ze wonen hier nog niet lang.
Toch alertstand. Wat doet hij daar? Gewoon zitten zoals ik daar op andere avonden ook zit. Moet kunnen.
Destijds een praatje gemaakt over mijn meelopende poezebeest. Was gezellig maar ja, ik mag het bankje niet claimen en liep verder.
Deze avond was het anders. Ook ik zei goedeavond en maakte gelijk een lichte bocht de andere kant op van het bankje af en meer naar waar het nog lichter was.
De man bleef praten over “gezellig aan de wandel met je kat?” Ik liep kwasi nonchalant, half omgedraaid en langzaam, lettend op mijn kat die wél richting bankje liep.
“Ja, gezellig” terwijl mijn hart toch wat sneller ging.
“Is je kat lief?” Alerter werd ik.
“Jazeker, is mijn kat lief.”
“Oh, als hij lief is dan kan ik hem ( ze is een zij maar zei dat niet ) wel aaien? Mag ik hem aaien.”
Lief? Aaien? Aangeraakt worden in de donker wordende avond door een vreemde man?
Het triggerde mij!
Mijn vertrouwen wisselde met een hoge staat van alertheid die razendsnel door mij heen joeg.
NEE! En ik kwam op voor mijn poezebeestje en tevens voor het meisje en de vrouw die ik ooit was.
“ Als je kat lief is dan kan hij toch geaaid worden? Ik hou van katten, echt waar!” ( dit zei hij ook toen zijn vrouw erbij was. Loop ik nou moeilijk te doen?)
“NEE meneer ( ik heb lang moeten wennen dat mijnheer tegenwoordig als meneer geschreven wordt. Opeens kán ik het.)
Wat triggerde die man mij. Vloekerdevloek. Echter ik bleef rustig. Ik voelde dat de man ok was. Hij wou idd “alleen maar aaien.”
Ja, mijn poezebeestje is lief en juist daarom mag ze van mij niet zomaar aangeraakt worden, geaaid worden als het gevraagd wordt. Het is huisdier eigen om eerst naar een mens toe te komen en eerst ZELF te snuffelen of koppie te geven PUNT.
Al was het nog zo vriendelijk dat die man het eerst netjes vroeg, dan nog …en zó is het ook met meisjes en vrouwen.
Zomaar even een meisje/ jongetje of een vrouw aanraken is not done.
Als mijn kinderen vroeger iemand geen hand wilden geven of een zoen dan hoefde dat niet van mij PUNT.
Ze hadden hun reden en als het niet goed voelt dan moet je daar naar luisteren. En snuffelen met je innerlijke sensoren. Daarop vertrouwen
Zelf moest ik ten allen tijden beleefd zijn en blijven. Lief.
Dát is nu anders.
NEE is NEE. Ook wanneer het mijn kat betreft. Verder bepaalt die zelf wel door eerst te snuffelen wie wel of niet dichtbij mag komen en mag aaien.
Soms heeft dat tijd nodig.
#internationalworldwomansday internationalevrouwendag #aaien #kat#zomaar aanraken #wandelen #onbekende #neeisnee #alertzijn #avond #zonsondergang #vrouwen
