9:2025 Focus op het schrijven over het van hak op tak focussen

 Aha, Google geeft de mogeluckheid om op potlood rechts te clicken. Wat dan? Begrijpt ze nog niet goed.

Afijn, ze is in haar Blogspot beland waar ze -een poos niet was- wanneer ze schrijft of schildert haar focus kan behouden. Ze schrijft veel in haar dagboeken, het doet haar goed en brengt haar dag voor dag terug bij zichzelf en wat ze van plan was om te doen. Echter, het is wel warrig als ze soms even terugbladert.Is ze dement , de-ment aan het worden? 

Of is het nog steeds leeftijdsgerelateerde vergeetachtigheid?

Ze probeert - eigenluck tegen heug en meug- terug te denken hoe het vanmorgen ging. Warrig! Steeds warriger werd ze en ze heeft door dat ze echt lijstjes nodig heeft . Maarja, soms verdrinkt ze in de lijstjes en schrijft ze nieeeeets meer op. Bevrijdend voor even.Tot ze tureluurs wordt van zichzelf en nu - op dít moment van schrijven - inziet dat ze lijstjes nodig heeft om te kunnen overleven. 

Want anders is het van bv : kattenbak zooi eruit scheppen en dat in de oude prullenbak buiten doen ( gisteren  uit de schuur gevist en schoongemaakt) binnen ruikt het te erg en dan? Oh ja, plastic bak alvast in voortuinneerzetten om vanavond op de stoep te zetten. Maar nee, de gordijnen beneden zijn nog niet open. Dus dat eerst. Raam open en naar aquarium en daar? Vloekerdevloek. Voor de 3 keer in 10 dagen stinkt het aquarium. Het water ziet er weeeer goor uit. Gelijk handelen …de zooi eruit vissen en de ruiten schoonmaken. Opeens zijn erwederom uit het niets veel slakkies ontstaanen zij als dochter van een slakkenliefhebber - morgen was of is ( hoe zeg je dat?) zijn geboortedag? “Papa, ja ik denk altijd aan jou als ik slakken zie en bij deze ook, echter ik word er torendol van. Het is te veel. “ zij als dochter van een malacoloog heeft respect naar de slakkies toe. Ze hebben net als zij een hartenklop en op Aarde.

Maar ja, er zit nog 1 vis d.w.z. 1 algeneter in de bak en die leeft al bijna 25 jaar en dát is heel oud voor een algeneter. Ze zijn goede maatjes en ze, Linda heet de bejaarde algeneter, houdt van muziek. Ze mag overlijden, maar ja het schijnt haar tijd nog niet te zijn. Ze leeft voort. Al bijna net zolang als zij - die schrijft -die in dit huis met tuin in deze woonplaats woont. Het is haar Thuis. Een Thuis is belangrijk. Gisteren vergeten muziek aan te zetten. Dus vandaag weer gedaan. Mooie, heldere. klaterende water en piano geluiden. Ze durft bijna niet te kijken “water ben je al weer helder? Plantjes geven jullie alweer zuurstof?”

De plantjes heeft ze zoooo zorgvuldig na ontvangst schoongespoeld! Takje voor takje hopend dat er geen slakkie eitjes aanzaten en Honopono slakkies. Pfff

Zucht!

Waar wou ze nu over schrijven? Oh ja over Focus op het niet focussen.

Eigenlijk is ze als iemand met een loupe . de verrekijker is voorlopig weggelegd, ze heeft genoeg aan het hier en nu (maar ja, nu komt toch de @NOS app in gedachten)

Het hier en nu waarvan de jaren, maanden, weken, dagen en uren voorbij zoefffen. Niet normaal meer. Zo ook de dingen die ze dagelijks van plan is om te doen.

Het is als een doel zien. Bv koken ( dat gaat tegenwoordig ook niet zo best om de focus erop te houden) doch de plastic bak nog van schuur naar voortuin zetten.En de lange takken van de wilg en de vlier snoeien. Met hark tak naar beneden trekken en dan snoeien ( terwijl het zondag volle maan is en de sapstroom heviger wordt) toch snoeien want anders kan ze het niet behappen. Nu denkt ze eraan. Hoonoppono. Ze bedenkt dat ze geen geplukte bloemen op haar kist wil als ze komt te overlijden doch een stek van deze wilg die tevens een tweelingboom van de @Tree of Memory voor haar overleden broer is.

Afijn, ze fluistert steeds de bomen toe “ooit mogen jullie groeien.” Van de Gemeente mag het. Van de Woningstichting mag het niet. Tja. En als buren het een groene muur vinden dan moet er ook gesnoeid worden.

Aaah zomers is haar tuin zo heerluck.Vol frisheid, groen, zuurstof en aangename koelte. #dankbaar is ze.

Hm, ze is afgedwaald in dit schrijven. Ze had daarnet een inzicht. Wat was dat ook alweer. Wahahaha humor is de smeerolie van het leven hoort ze haar vader fluisteren

Haar poezebeestje komt naar haar toe en ploft op de grond  naast de stoel waarop ze zit, neer. Ze praten even met elkaar. Dank je poezebeestje. Oooh poezebeestje heeft een wormenkuur nodig. Ligt klaar al tijden. Echter, weggegooid geld al twee keer is de inname mislukt. 

Dusdie laatste wormenkuur tablet wil ze op de manier geven zoals ze laatst op Instagram zag. Wat dan?

?

Inzicht. Daarnet! Poezebest is weer naar buiten. Zon schijnt! Lekker windje.

Inzicht? Oh ja, ze kreeg opeens door dat haar focus best oké is. Want ze focust van focus op wat dan ook naar focus op weer wat anders en zo door. Een soort slalom niet van focus op  focus 1. Echter, niet om de doelen heen. Doch er zo heen dat daar de focus op is.

Daar wordt ze bijna niet knettehestoord door.

Gelukkig. Vandaag geeft de Calm app een Moment van Kalmte. Een Pause. Een geleide Pause!  Ze is dankbaar..

Ze laat het willen trachten te vatten Focus op haar niet focus in een schrijfsel in dit Blogspot los te laten. Ze is opeens weeer zoooo vermoeid. 

Zelf compassie is belangrijk.

Het is al 15:30. Kijk, dat bedoel ik nou. Zoeeef gaat de dag voorbij.

Nu weer gaan staan op haarpijnlijke benen. Oefeningen doen. Wat eten en drinken #Dankbaar !