5 mei 2021
Bevrijdingsdag
Vrijheid
Vrij zijn in je doen en laten.
Mij vrij voelen, al vinden sommigen dat we in coronatijd niet vrij zijn.
Vrij kunnen schrijven en publiceren vind ik vrijheid.
@dankbaar
🙏🕯🍀💕🍀
Dat wat ik net schreef in het kader van Dodenherdenking is met een toetsaanslag weg.
Waar ging het over?
Over pesten.
Over alle vormen
van pesten door vooroordelen te hebben
over hoe een mens zou kunnen zijn.
Vooroordelen over elkaar, over wat ‘ de anderen’ geloven, denken, doen,
laten, uitspreken, schrijven, hoe wij ons bewegen, over onze dromen, seksuele geaardheid, kleding, huidskleur,
religie, opvoeding, opleiding, studie,
land van oorsprong, cultuur, enzovoort.
Over het systematisch uitsluiten van bevolkingsgroepen tussen 1940-1945 en wat elders in de wereld nog wordt gedaan. Evenals in het verre verleden.
Over het één kam scheren van een groep, volk, mensen is een generaliseren waardoor ieders menszijn met ieder diens specifieke kwaliteiten en tekortkomingen wordt afgepakt..
Dodenherdenking.
Een Wereldvredesvlam brandt 🙏 🕯🍀💕🍀
Zijn wij het niet verplicht aan alle mensen die in concentratiekampen na een afschuwelijke tijd werden vermoord en ál die andere
mensen die omkwamen in de Tweede Wereldoorlog én de oorlogen erna én zware ellende voor die tijd door de eeuwen heen , om keer op keer te kiezen om met vriendelijke ogen naar onze medemens te kijken? Vanuit onze ❤️e klop tot de ❤️e klop van de ander?
Ieder mens is ontstaan uit een zaadje en een eitje en we gaan er vanuit dat iedere ouder zijn/ haar pasgeborene alle goeds in liefde toewenst.
En ja, we verschillen toch! Is oké. Anders waren we robots.
Door het anders zijn hebben wij zoveel te delen.
Zonder dwang.
En ja, we maken op onze levensreis van alles mee.
Het kan een gevoel van verbondenheid schenken te beseffen dat jij, ik, wij allemaal onze portie ellende hebben en door het leven heen kennen we het gemis van steeds meer mensen die overlijden. Dat verbindt.
De vluchtelingen die asiel zochten en zoeken in ons land, vluchtend voor oorlog en of dictatuur, hebben zeker een grote portie ellende meegemaakt. Heb compassie met deze dappere mensen - velen al Statushouders- die alles achterlieten. Ja, ook voor de economische vluchtelingen. Een oom van mij vertrok met mijn tante in de jaren ‘50 naar Canada om daar een beter leven te op te bouwen. Zo migreren mensen. Net als vogels.
Trouwens het is niet de Vluchtelingencrisis maar de Crisis van Vluchtelingen. Ga maar eens vluchten uit je land en dan in een nat tentje of barak zitten terwijl je zoveel goede voornemens had voor je eigen toekomst.
Zie de persoon, de individu met de eigen persoonlijkheid.
Met vriendelijke ogen kijken naar de ander. Zonder vooroordeel. Maar een mens zien. Zie de mens.
Ouders, leerkrachten en zeker ook Politici hebben hierin een verantwoordelijkheid door een goed voorbeeld te geven aan de jeugd die wellicht debatten volgt. Geef alsjeblieft een mooi voorbeeld.
STOP met generaliseren. Zie de mens in de ander. Voel je harteklop ❤️. We hebben allemaal eenzelfde harte❤️klop!
Is vriendelijkheid soft? Nee! Soms of vaak is het als topsport. Vind ik.
Ik zie vooroordelen als een negatieve manier van je verbeelding gebruiken. Eum ...een zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten?
Steeds weer oefenen in vertrouwen. Steeds weer oefenen om op een constructieve manier mijn verbeelding te gebruiken vind ik ook topsport.
De vlag hangt halfstok
voor allen die gedeporteerd en vermoord werden.
Voor alle verzetsmensen die werden gefusilleerd.
Voor de overlevenden en de generaties erna.
Voor allen die hun vrijheid gaven om ons land te bevrijden,
waardoor wij nu in Vrijheid mogen leven.
Voor alle mensen die in de Tweede Wereldoorlog
en de oorlogen het leven gaven of werd genomen.
Voor allen die het meemaakten en nog leven.
De vlag hangt halfstok.
Een Wereldvredesvlam brandt🙏🕯🍀💕🍀
Ze heeft er mee ingestemd. Ze hikt er tegenaan. De heg zal eruit gaan. De heg die dode plekken vertoont, daar waar vogels naar binnenvliegen om te schuilen. Nee, geen nestjes. Met pijn in de buik heeft ze ingestemd met de wens van de buurvrouw die allang een schutting wil in plaats van de ‘dode’ heg. Vorig jaar herfst is de beslissing genomen. Maar ja, wat is dood? De heg doet haar stinkende best. De levenskracht is weer voelbaar zichtbaar in een prachtige aura van groentinten. Aan ogenschijnlijk dode takjes ontspruiten tóch weer blaadjes.
Ze zegt “dank je wel, heg “
Respect voor het leven.
Vorig jaar trapte iemand in haar tuin op een kleine hortensia die nogal miezerig en zwak eruit zag. Diegene zei geen sorry, maar: “ach maakt niet uit, die is toch aan het doodgaan. “Grrr. Dus ....discussie over het leven.
De hortensia is bijgetrokken. Ze leeft! Ze groeit. Deze zomer zal ze bloeien,
En ja, het leven is eindig dat ziet zij heus wel in. Zelf sterft ze ook af en heeft dode stukken ziel in zich.
Het regent. Het zal de heg goed doen. De heg die zuurstof geeft en waar ze al vaak haar best voor heeft gedaan in verbale woorden. Stil zegt ze “dank je wel, heg. Straks zit ik in een tuin die op een luchtplaats zal lijken omgeven door schuttingen. “Maar ja, ze heeft er mee ingestemd voor de lieve Vrede. Harmonie? Nu zal ze nog strijden om één plant van de heg te mogen behouden. “
De heg met dode door plekken hout zal vervangen worden. Nu moet het maar snel gebeuren. Vervangen door een schutting gemaakt van dood hout van wat ooit een boom was. Ze begrijpt het niet, zoals ze zoveel niet begrijpt in de Lente. Zoals dat een plank op een betonnen schutting, waar jaarlijks een beeldschone Clematis rijkelijk op groeide en bloeide in een waterval aan groen met roze getinte bloemen, werd verwijderd omdat de plank verrot was. So what? Die plank hield de Clematis in leven. Bio organismen groeiden erop. Kleine insecten. Iedere lente zie ik de Clematis weer in mijn gedachten en ik begrijp het niet. Die plank en de Clematis hadden een ziel.
Hononopono.
Ja, wat ze wel begrijpt is dat de mens controle wil hebben over de natuur, ondanks alle gepraat over duurzaamheid.
En ja, ze gaat vandaag weer bellen of de boom in haar tuin gesnoeid kan worden. Óok voor de lieve vrede.
Op somige momenten heeft ze de neiging om haar tuin in de steek te laten. Te verhuizen naar een appartement. Doch haar tuintje is haar zo dierbaar. Ze horen bij elkaar. Ze sterft af als ze het -bij leven -zou moeten achterlaten.
Wel is ze dankbaar dat op veel plekken in de Gemeente paardebloemen en madelieven mogen groeien en bloeien. Een voordeel van bezuinigen op de plantsoenen verzorging.
Soms voelt ze zich te anders, terwijl ze weet dat ze een deel van het geheel is. Mag zijn!
De heg met dode door plekken hout zal vervangen worden. Nu moet het maar snel gebeuren. Vervangen door een schutting gemaakt van dood hout van wat ooit een boom was. Ze begrijpt het niet, zoals ze zoveel niet begrijpt in de Lente. De Lente waar ze winters zo naar uitkijkt en waar ze keer op keer buikpijn van krijgt.
“Je hebt dan je boom met vogels toch nog? Dat vind ik ook mooi. En ...je hebt nog genoeg groen” aldus buurvrouw.
Wat zegt het Klimaatakkoord over tuinen? Groene tuinen zijn duurzaam!
🇾🇪
Na mijn gedub gisteren -over welke vlag uithangen
op Koningsdag, blij dat elders in dorp feestelijk gevlagd werd
met het rood, wit,en blauw- het leven gevierd.
Bladerdeeg lekkers bereid,ondertussen
via mijn tablet op de aanrecht
naar het koninklijk gezin dat Eindhoven bezocht
geluisterd en gekeken. Mooie reportage. Mooie uitvindingen.
Binnen oranje versierd. Oranje staat voor ons Koningshuis
maar ook voor de Chikracht, Levenskracht.
Levenskracht
van mensen die in steden wonen, wellicht zonder tuin of balkon
zo begrijpelijk dat iedereen naar buiten wil met zonnig weer
en ...het is Koningsdag.
In de lente ben je blij, wil je naar buiten,
het is een normale innerlijke noodzakelijkheid.
Dat niet vrij mogen is onnatuurlijk
en zodoende ... werd het druk, te druk in de straten en parken van de steden
want ...het mogen is er nog niet bij
en virologen en werkenden op de ic’s waren en zijn niet blij.
Een vriendin van mijn dochter werkt op een ic.
Steeds moet ze een tandje bijzetten, terwijl het werk daar
niet iets is wat je snel kunt doen,
daarbij steeds meer diensten moeten worden ingevuld,
er was namelijk nog nooit een blik extra verpleegkundigen te vinden,
laat staan een blik intensieve Care verpleegkundigen.
Ja,ik heb alle begrip voor het feit dat iedereen naar buiten wil.
Frisse lucht inademen.
Dankbaar ben ik voor mijn tuin,
waar vriendin en ik rustig genoten,kletsten, lazen en naar de vogels luisterden
op deze tweede Koningsdag in lockdown.
Rustig is het, aan de strakblauwe lucht geen vliegtuig.
Hoe zal dat na de coronatijd zijn?
Avonds twee maaltijden besteld, de tafel mooi gedekt en thuis uit eten geweest.
We genieten.
Het smaakt zalig.
We hebben het goed.
We kijken naar wat er wél is.
We verheugden ons op het Koningsdagconcert vanuit de Paleistuin.
Hm, op geen net te vinden.
Dochter gebeld : “Mam, je zoekt het op je telefoon op en dan stream je het op de tv.”
Ze stond op luid. Vriendin en ik haalden onwetend onze schouders op,
maakten gekke gezichten naar elkaar toen ik nogmaals vroeg:
“Hoe dan?’
“Nou gewoon. Streamen en op de tv kijken. Je weet wel. “
“Nee dus, ik weet het niet.” Vriendin wuifde: “laat maar.”
We lieten het concert voor wat het was. Soms geen zin om iets er bij te leren zoals
gewooooon met je telefoon op de televisie streamen. Soms lukt meestromen niet.
Vriendin ging bijtijds weg om haar vlag voor zonsondergang binnen te halen
op tijd om zelf voor de laatste avondklok binnen te zijn was ze zeker.
Koningsdag 2021 stond voor mij in het teken van de techniek
en
dankbaar zijn voor wat wél is.
Zo, de vlag hangt wel uit in mijn Blogspot.
Dan nu, Koningsdag. De Nederlandse vlag hoort nu uit?
Anders wappert deze al vol overtuiging aan mijn pui. Wat nu?
Wat hoort? Ik zoek nog op de site van de Rijksoverheid. Vlaggen mag. Over een stadsvlag lees ik niets.
Ik wacht met vlaggen
Wat doen de anderen? Nee, ik ben geen na- aper.
Wat hoort? Naar mijn hart luisteren.
Ik hoor, luister en hang de stadsvlag buiten.
Gebaar van stil meeleven.
Vandaag voelt het raar.
Voelt goed en het voelt niet goed.
De buren hebben geen van beiden gehesen.
De Nederlandse Vlag uithangen voelt voor mij ook niet kloppend vandaag,
Wat een getob.
Dan overleg ik met de ene buurvriendin.
Zij hangt geen van beide uit vandaag.
Dat voelt kloppend.
Na ja, kloppend.
Het voelt juist voorzover iets juist kan voelen in een situatie als deze.
Dan haal ik de halfstok stadsvlag weer binnen.
Kaal is het.
Verbondenheid is.
Dan hangen er opeens twee Nederlandse vlaggen te wapperen in de straat waarop ik kijk.
Het geeft gelijk een ander gevoel. Iets feestelijks.
Leven. Het leven vieren.
Er mág ook gevierd worden.
Is goed. De een doet dit, de ander doet dat.
Respect voor elkaars eigenheid hebben.
Respect voor de eigen en andermans beslissing hebben.
Verbondenheid is.
Mijn twee vlaggen liggen nu in de gang, opgevouwen naast elkaar,
In gedachten vlag ik voor onze Koning, Hartelijk Gefeliciteerd met Uw verjaardag, Majesteit. Een fijne dag en ál mijn beste wensen voor een voorspoedig, vooral gezond nieuw levensjaar 🇾🇪. In mijn hart vlag ik. Zowel de stadsvlag halfstok als de Nederlandse Vlag voluit. Doch dit echt fysiek doen, is mij dit jaar toch te tegenstrijdig. Had U nog een brief willen schrijven in verband met het project: Post voor het Paleis. Echter, deze vrouw is een dubster en zit nu in de neutraalstand van haar 💗.
Wat een gedub!
Een hart tot hart groet stuur ik u.
Dan komen de tranen.
🍀💕🍀
Trouwens, met mijn hersenen is alles goed kreeg ik vorige week te horen. Slechts leeftijds gerelateerde vergeetachtigheid. Denken doe ik des te meer.
Het paar dorpszwanen heeft dit jaar meer mijn aandacht dan eerdere jaren. Tijdens mijn ommetjes rond het dorp en wandelingetjes erbuiten kwam ik ze vaker tegen dan voor de coronatijd.
Wij respecteren elkaar. Vaak hum ik een mélodietje en beiden kwispelen dan vergenoegd zonder de vleugels op te zetten. Al vind ik zwanen die hun vleugels hooghouden nog zo prachtig, dan toch is het een teken van: pas op, niet in mijn territorium komen. Een klap met een zwanenvleugel wil je niet hebben. Een keer lichte tik -per abuis- tegen een hand gehad. Autsch , dat was een krachtige mep.
Tegenwoordig praat ik steeds meer met ze en ze herkennen het geluid van mijn rollator en ... ze reageren op de namen die ik ze gaf. Dát is zooooo leuk.
De verrekijker van mijn vader doet goede dienst wanneer ik de omgeving afspeur en diens preciezerigheid ook, want de sloten rond het dorp heb ik zorgvuldig in kaart gebracht. Hebben letters gekregen. Ook houd ik bij wanneer ik wie zie.
Het is broedtijd. Het vrouwtje ligt nu al een week op het nest verweg op de vaste plek aan de rand van akkers zonder meer van plaats te ruilen met het mannetje ( voorzover ik het kan observeren). Eerder lagen ze er oms de beurt op. Ik reken mij suf wanneer de eieren uit zullen komen. Dát is lastig. Slechts aan de hand van foto’s ( alleen of nog samen ) kan ik iets uitrekenen. Maar ja, ik heb geen dagelijkse foto’s. De broedtijd is ongeveer 35-36 dagen. Het begint op te schieten.
Het mannetje komt sinds twee weken op een nieuwe manier naar mij toe. Zwemmend of... vliegend. Dat aan komen vliegen vanuit verweg uit een van de sloten vind ik zo iets bijzonders.
Daar sta ik dan, dan weer hier
Dan weer daar
Met de verrekijker tuur ik
Heel in de verte iets wits.
Is dat? ... even bij de naam roepen
De eerste keer vond ik het overweldigend
Een geschenk.
Woppaaa accelereren over het water,
dan over het water lopend, licht opstijgend om dan te landen met veel gespetter en gekwispel.
De laatste keer stond ik stilletjes te staan zonder roepen.
Tuurde... ja een witte stip wel heel ver weg in het water.
Spetter, de spetter de spetter
Die keer, vloog hij een poos.
Dichterbij kwam het geluid,
het zoemende geluid dat zo karakteristiek is voor de vleugels van vliegende zwanen.
Ontroerend mooi. Majestueus. Zoef, zoef, zoeeefff.
Oh oh oh, het ging wel erg snel. Recht op mij af.
“In het water landen”riep ik nog en met ongelooflijk veel gespetter landde mijn zwaanvriend aan het eind van de sloot bijna tegen de kant waar ik stond, om dan vol gratie de vleugels op te vouwen en sierlijk naar mij toe te zwemmen, al kwispelend. Een enkele keer heb ik wat eetbaars bij mij. Soms ook niet.
Het komt voor dat hij meedobbert in het water terwijl ik aan wal verder loop.
Wat ben ik benieuwd hoe het dit jaar zal zijn als de eieren uitgebroed zijn en de hele familie Zwaan in de sloten ronddeint. Oppassen maar, want eerdere jaren was het mannetje heel defensief naar zijn vrouwtje en jonkies toe. Dat zijn alle mannetjes zwanen. Toch ben ik benieuwd of het hele gezin dan naar mij toekomt als ik daar sta te neuriën of ze bij de naam roep. De kleintjes ook een naam geven?
Zwemt een zwaan? Hm, ik vind van niet. Het is een drijven. Een deinen. Een varen. Een dobberen zonder haast.
Een Video in mijn Blog zetten lukt mij nog niet. Wel foto’s. Echter, dat beide in het verleden boven mij vlogen en dan vlak bij landen om dan naar mij toe te dobberen dat heb ik nog niet op de kiek. Trouwens, het vrouwtje ligt te broeden. Later zullen ze met hun gezinnetje door alle sloten dobberen op zoek naar voedsel.
Snapt iemand wat een feedburner is? Ik schijn contactgegevens van mensen die mij volgen ( geen idee wie)te moeten downloaden. Dat doe ik niet. Vind ik niet kloppend.
