Powered By Blogger

zondag 4 mei 2025

3.2025 Over herdenken en 🇳🇱dankbaar leven in vrijheid.

  4 & 5 mei 2025


Dodenherdenking van allen  die tijdens de Holocaust vermoord werden om wie zij waren. Afschuwelijk om niet te mogen bestaan. 

Herdenking van alle anderen die omkwamen  tijdens De Tweede Wereldoorlog. 

Herdenking van alle militairen en verzetsmensen die vochten en sneuvelden voor onze vrijheid .

Herdenken van allen  die sinds WO2  in vele oorlogen tijdens uitzendingen  naar andere landen vochten of de veiligheid bewaakten. . 


Tevens herdenk ik zelf- met mij velen?- ook alle slachtoffers en nabestaanden van alle ellende wereldwijd. 

Ook herdenk ik  de drie dierbaren die in 5 weken tijd sinds 21 januari het leven verlieten. Onmogelijk om ze los te koppelen. Ook komen mijn ouders weer sterk in mijn herinnering hoe ze WO2 overleefden. 


Vanmorgen aarzelde ik of ik de vlag al halfstok zou uithangen. Meestal doen we het met een groep buren vanaf 18 uur tot zonsondergang,  Echter, ik zocht het op en het mag las ik! Dacht ik te lezen ( heb wat moeite met lezen.)  later belde buurvrouw dat het niet mag. Zij had het ook opgezocht. Met een verdrietig gevoel haalde ik hem weer binnen. ik had niet goed gelezen. 4 en 5 mei zijn uitzonderingen en uit respect voor de landsvlag kies ik om mij eraan te houden, Al hangen sommigen -weet ik- de vlag zo dat deze op de Franse driekleur lijkt. Doch we  wonen hier in Nederland! Maar ja, ergens las ik dat we de vrijheid hebben om te vlaggen zoals wij willen. Is dat dan niet tevens een uitdaging om je dan toch aan ongeschreven regels te houden en niet tegen die grenzen aan te schoppen?



Velen zullen met mij tijdens het herdenken van  “dit nooit meer” denken aan alle geweld die tegenwoordig hele  bevolkingen bijna lijkt weg te bombarderen. 


Is het naïef om te denken. “Wat zou hun moeder en/ of vader  hiervan zeggen of gezegd hebben als hun volwassen kind dit deed/ doet?  Misschien wel: Stop nu. Ga  eens in retraite om  te overdenken waarmee je bezig bent.”  Mensen, jong, oud,  dieren, de natuur en infrastructuur vermoorden vind ik een slecht voorbeeld voor de jeugd. Het lost niets op en de nasmaak is bitter. Het leven verdient respect. Kan ieders pijn niet op een andere manier opgelost worden? Kardinaal  Re zei tijdens de uitvaartmis van paus Francesco . “Niemand kan een oorlog winnen, beter bruggen bouwen dan muren tussen mensen. “. 

Verbinden daar gaat het om. Geen aparte groepen maken. De apartheid is al geweest! Niemand is meer of minder waard dan de ander. Wij hebben allen het recht om te zijn waar we zijn en ook om te gaan waar we gaan of niet gaan. Net zoals vogels, Rechten voor de Natuur, mens, dier . Als een mens wil leren met zijn, haar, hun hoofd dan moet dat mogen. Als mensen geld ingezameld hebben voor kinderen voor een uitje, dan is dat menslievend en vind ik het harteloos als een dergelijk uitje niet mag doorgaan. 


Een vriendin die haar geboorteland ontvluchtte zei mij dat Gelijkwaardigheid van vrouwen en mannen het allerbelangrijkste is, ieder met de de eigen kwaliteiten, Doch zij noemde ook net als ik vind: rechtvaardigheid voor mensen, dieren, de natuur.mal wat leeft en is even zo belangrijk. 


Dankbaar dat ik mag schrijven. 


 Een gaande oorlog in een ander land stoppen? Daar moet over nagedacht worden. We zijn geen mensen die gelijk naar wapens grijpen. Of wel? Nee toch? ik zal vast de enige niet zijn die dat vreselijk beangstigend vind. Maar ja, een oorlog op zeer grote schaal voorkomen is van groot belang. Dus de grenzen van Europa moeten bewaakt worden. Letterlijk en figuurlijk. 



Elders wordt er doorgevochten. Geen voedsel mag een bepaald land binnen. Het is te afschuwelijk! Zelfs noodhulp mag niet binnen. De vrijheid  is ver te zoeken. Zelfs vluchten kan niet meer. Wat kun je als gewoon burger hier? Behalve  af en toe een donatie en in de plaats waar je woont naar beste kunnen met mensen om te gaan? 


Herdenken mag ieder in het eigen hart doen. Wij leven in vrijheid.


Moge het Leven gerespecteerd worden . 


🙏🏼🕯️💙



VRIJHEID verkregen van en door allen die het leven lieten


Vrijheid en in Veilige Vrede leven


Vrijheid, zo kostbaar verkregen. 


Intens bewust ben ik mij ervan.


Dus mag en moet ik kiezen om


van mijn Vrijheid gebruik te


maken.


Wat Vrijheid voor mij is sinds mijn pensionering?


Dagelijks veilig en dus  rustig wakker  worden

zonder opgejaagd te worden


na een goede of slechte nachtrust in een bed.


in vrijheid dagelijks de dag beginnen met 2 á 3 uur schrijven. 


Ongestoord in vrijheid en in Stilte 


mijn gedachten eruit pennen,


in de veiligheid van mijn bed en woning.


Een illlusie?  Het gaat om


Het hier en nu!


dankbaar voor het geduldige papier


dankbaar voor de pen 


vastgehouden door de vingers 


van mijn hand,


gedachten  


verbindend


met mijn hart


op het papier verschijnend


Thuiskomen bij mijzelf.


Gedachten , gevoelens verwerken 


 en  steeds weer inzichten.


De schrijfreis  doet mij goed.


Echter, typen via een beeldscherm is anders voor mij. 


Ook omdat het moeizaam gaat 


Doch heel dankbaar dat ik de vrijheid heb 


om te kiezen om weer eens 


in dit Blogspot  te schrijven.


Ook dít is niet vanzelfsprekend  


De vrijheid hebben om te kunnen en mogen 

mogen kiezen van mijzelf om nog met de hand

 te kunnen en mogen schrijven is heel fijn


in deze digitale tijd


Met de hand schrijven geeft mij vrede en rust .

Zo ik er onrust door krijg dan pen ik ook dat eruit.


De Vrijheid ook van jezelf, jezelf te mogen zijn mét goede wil 

zonder schade te doen. Andermans grenzen respecteren, 

hopend dat een ander de mijne respecteert.


Láát mij kiezen waarvoor ik kies!


Een kalm leven

Een rustige oude dag

toch bezig!. 


Mensen verschillen!


Vrijheid is zoveel in mijn dagelijks leven


Intens dankbaar ben ik


Vrede en vrijheid voor mii zijn verweven met dankbaarheid

 in het bewustzijn dat niets vanzelfsprekend is! 


Bewust zijm ook van iedere dag. 


Geen dag komt ,


meer terug. 


Ja, in herinnering. 


Daar kun je niets aan veranderen


Behalve er anders tegenaan kijken


accepteren dat het was zoals het was,


Het mooie en het niet mooie.


Doch de dag leven ?


Dat kan alleen  op de dag zelf. 


Dag na dag na dag.


Vrijheid is van goede wil zijn en geen schade doen!


80 jaar Vrijheid. 80 jaar Vrede. 


80 jaar Veiligheid? 


Dankbaar voor Defensie  


Dank aan een ieder die beroepshalve 


ons Land veilig houdt!


Dank ook aan mijn ouders


Gelukkig dat zij de tegenwoordige onrust in de wereld  niet meer meemaken.


🙏🕯



PS mijn inner criticus zegt mij dat dit veel te veel woorden zijn.

Doch in het kader van mensen die niet kunnen of mogen schrijven,

laat ik het staan.


Dankbaar voor de Vrijheid van Meningsuiting.













zaterdag 4 januari 2025

1: 2025 ✍️Schrijven

Schrijven is helend

Schrijven is als een helende toverpleister

Schrijven is verbindend

met mijzelf en met jou 

Loslaten, mopperen, tobben, 

reflecteren en inzichtingen ontvangen 

Schrijven  is Stilte.

Verbinding 

tussen  mijn hoofd en mijn hart

Zelfs nu ik geen pen in de hand heb

Zelfs nu ik type.

Verbondenheid is 

in de harteklopgroet van mijn schrijven.

Dankbaarheid vervult mij vanuit vredevolheid .















maandag 30 december 2024

33.2024 ✍️Waar ben je?

Langzamerhand begin ik weer humor te voelen want ik schreef hier aan mijn dagboek dat ik nog niet terug heb gevonden. Mijn 22ste dagboek van 2024. Veelheid. Vol geouwehoer, gereflecteer, bezinnen, getob en wat dies meer zij. Mijn uitlaatklep. 

Is dagboekschrijven een verslaving? Een tekortkoming?

Een te kort zijn gekomen in mijn jeugd? 

Het is mijn  gewoonte, gebruik, verslaving, passie om de dag dagboekschrijvend  met de hand te beginnen en te eindigen. Het doet mij goed. Het begon in mijn 12de levensjaar. 65 jaar al. Pfew. Tijd om met dagboekpension te gaan? 

Ik ben deze maand in een loslaatmodus. Doch dat mijn huidige  dagboek onvindbaar is hoort niet bij het loslaten. Ja, ik weet dat er ergere dingen zijn. Doch dagboekschrijven loslaten zit nog niet in de planning. Maar ja “tob niet, want het loopt toch altijd anders.”😁

Het luchtte mij een heel klein beetje op om er hier over te schrijven. Toch hielp het geen bal  het met 1 vinger typen. Echter, ik probeerde het om te zetten in best wel een oké schrijfsel, zie ik nu in .

 Nu is ook dát blog weg. 

Nieuwe dagboeken bestellen? ( bij Voordeelboeken.nl)

Om 7:50 begon ik met dat vorige schrijven en nu is het 09:15. Dat vorige schrijfsel hier in mijn blogpost gooien hád iets geholpen.

Daar komen de tranen. 





donderdag 26 december 2024

32. 2024 Jaydee

 

Een bericht dat ik als concept plaatste. Ik schreef het in mei jongstleden . Op dit moment van schrijven — op 26-12-2024 is Jaydee dikker aan het worden door te weinig beweging en stevent op 14 jaar leven af. Moge we nog lang bij elkaar blijven. Ze is een grandioos huisgenote net als mijn bijna 25 jarige algeneter Linda die als enige vis in het grote aquarium is overgebleven.

1 mei 2024 

Jaydee, mijn poezebeestje is vandaag jarig. 13 jaar heeft zij achter de rug. Langzamerhand is ze een oude poes aan het worden, doch ik hoop dat wij nog lang van elkaars gezelschap mogen genieten. 

Zij komt naar mij op straat of in huis als ik even weg ben geweest, ze kan als een hondje mij blij begroeten. Steeds is het nieuw. Nu de dagen wat zonniger en warmer zijn, volgt ze mij de tuin in en als ik zit komt ze bij mij zitten. 

Ze had de gewoonte om mee te lopen . Vroeger tijdens langere wandelingen. Tegenwoordig is het een blokje rond. Doch hoe kouder het wordt, hoe meer ze thuisblijft. 

We communiceren en reageren op elkaar als op een briesje. Maar spelen? Of ben ik het die niet meer wil? 

woensdag 25 december 2024

30.2024 🩹Stille Dag

Tjonge, wat is het stil in het dorp. Op 1 januari in de ochtend kan het ook stil zijn. Echter nu? Ik hoor geen verkeer.

Geen gepraat op straat.

Het aquarium zoemt.

Mijn oren ook.

Geen vogelluiden

Het verplaatsen van mijn voeten maak een schuifelend geluid.

Ik hoor mijzelf slikken 

net als dat ik hoor het tikken

van deze letters. 

Ik voel en hoor mijzelf ademen,

dank je wel adem.

Stilte, ik hou van Stilte.

 Doch 

deze stilte is alsof alle mensen vertrokken zijn.Vaker maakte ik Stille Dagen met Kerst mee. 

Doch nu is het anders.

Wat dan? Onverwoordbaar.

Kom, laat ik een pot thee zetten,

Dankbaar zijn

 Kerstkoekje erbij en met warme kruik tegen mij aan kijken op Videoland naar ‘All you is Love.’Strak plan. Het klinkt opeens wat triestig? Zo voelt het niet.

In mijn werkende jaren ging ik werken als er niemand dienst wou doen met Kerst. De nachtdiensten waren speciaal. En nu? Ik observeer hoe ik mij voel. Kerstmis brengt mij tóch steeds weer langs een diversiteit aan emoties. 

Wel of niet naar ‘All you need is Love’ kijken. Aaah, ik ga het gewoon doen. Meegenieten met al die mensen die langgemiste dierbaren weerzien.

Op dit moment van schrijven zie ik in gedachten alle overleden dierbaren. Mét een gevoel van acceptatie . Het leven is eindig.

Doch tevens als een perpetue mobile.

Nieuwe borelingen lossen overledenen af.

En …daar komen de tranen.

Vreugde en Verdriet.

Het is ok. Want ik hou van Stilte. Het doet mijn hoogsensitieve brein goed. En tóch ben ik een mensenmens,  doch zou nu geen drukte kunnen verdragen.

Ik verbind mijzelf al schrijvende met mijzelf en wellicht ook met een lezer. Hoi lezer! Fijne dag met een lach. 

Dan steek ik een wereldvredesvlam aan en verbind  mij met alle mensen van goede wil waar dan ook. 

Dankbaarheid vervult mij weer. 

Ik wens mijzelf en een ieder een goede avond. Dankbaar voor de vredige sfeer hier en nu. Moge een ieder dit voelen mits ze er voor kiezen. Mits het kan. Mits kiezen lukt.

Lukt kiezen altijd? Is kiezen een keuze? 

Gedachten staan vrij.

Een ieder en mijzelf wens ik  vriendelijke, liefdevolle, rustige en energieke gedachten.🕯️