Langzamerhand begin ik weer humor te voelen want ik schreef hier aan mijn dagboek dat ik nog niet terug heb gevonden. Mijn 22ste dagboek van 2024. Veelheid. Vol geouwehoer, gereflecteer, bezinnen, getob en wat dies meer zij. Mijn uitlaatklep.
Is dagboekschrijven een verslaving? Een tekortkoming?
Een te kort zijn gekomen in mijn jeugd?
Het is mijn gewoonte, gebruik, verslaving om de dag dagboekschrijvend te beginnen en te eindigen. Het begon in mijn 12de levensjaar. 65 jaar al. Pfew. Tijd om met dagboekpension te gaan?
Ís het een verslaving?
Ik ben deze maand in een loslaatmodus. Doch dat mijn huidige dagboek onvindbaar is hoort niet bij het loslaten. Ja, ik weet dat er ergere dingen zijn. Doch dagboekschrijven loslaten zit nog niet in de planning. Maar ja “tob niet, want het loopt toch altijd anders.”😁
Het luchtte mij een heel klein beetje op om er hier over te schrijven. Toch hielp het geen bal het met 1 vinger typen. Echter, ik probeerde het om te zetten in best wel een oké schrijfsel, zie ik nu in .
Nu is ook dát blog weg.
Nieuwe dagboeken bestellen? ( bij Voordeelboeken.nl)
Om 7:50 begon ik met dat vorige schrijven en nu is het 09:15. Dat vorige schrijfsel hier in mijn blogpost gooien hád iets geholpen.
Daar komen de tranen.
Bloem heeft genoten van je schrijven. Relativeren. Positief zoeken naar…loslaten…je bent goed bezig! Amen, 🙏🏽 M’mmmtje
BeantwoordenVerwijderenM denkt: goed bezig🤔?Ooooh B’tje je moest eens weten wat er allemaal mis ging vandaag. zoals mijn boodschappen, de computer weer met wachtwoordenproblematiek enz enz. Doch dankbaar dat ik boodschappen ontving. En ook dankbaar voor een vriendin die van verre was gekomen en met haar vriend ondanks dat ik mij niet lekker in mijn vel voel. En … wat vond ik terug? Mijn dagboek. Op de eettafel, rechtop leunend tegen het kleine kerstboompje. Over het hoofd gezien. Ik zocht naar een liggend dagboek. Voel mij nu geblokkeerd om erin te schrijven. Pfff.
Verwijderen