2.126 mijn vader was een autodidact

Soms kan ik mij vastbijten in iets. Nadat ik onderstaand schrijfsel schreef over het ambacht van schrijven en dat ik volgens een taalpurist eigenlijk niet zou mogen publiceren omdat ik het ambacht niet beheers, wil ik met alle respect zeggen dat die vlieger niet opgaat. Een mens kan zelfs een eredoctoraat ontvangen vanuit zijn of haar autodidact zijn. Terwijl ik schrijfsel nummero 2.125 plaatste kwam mijn vader over de dood heen met zijn opmerking: humor is de smeerolie van het leven. 

Dank je wel, Pap.

Ik ben trots op mijn vader die autodidact was. Beoefende híj een ambacht? Bijvoorbeeld het schrijfambacht over zijn geliefde pisidiums? Ik weet alleen dat hij bezield was door malacologie. Bezieling, daar gaat het mijns inziens om. Mijn vader ontving als intens bezielde amateuronderzoeker in verband met zijn 
wetenschappelijke benadering van pisidiums een eredoctoraat in 
de natuurwetenschappen.

Is een taalpurist bezield door het juiste gebruik van de Nederlandse Taal en niet door de inhoud? Alleen de Taal? Of toch ook de inhoud? Excuus indien ik een vooroordeel heb. Alle respect heb ik voor schrijvers van literatuur, daarom excuses indien ik ietwat opstandig overkom.

Echter, mijn vader gaf mij- in tegenstelling tot anderen- mee dat autodidact zijn oké is. Een kind leer je op een gegeven moment toch ook buiten lopen? 

Oefening baart kunst. Ooit.

Nu stop ik hierover.

*