2.126 mijn vader was een autodidact

Soms kan ik mij vastbijten in iets. Nadat ik onderstaand schrijfsel schreef over het ambacht van schrijven en dat ik volgens een taalpurist eigenlijk niet zou mogen publiceren omdat ik het ambacht niet beheers, wil ik met alle respect zeggen dat die vlieger niet opgaat. Een mens kan zelfs een eredoctoraat ontvangen vanuit zijn of haar autodidact zijn. Terwijl ik schrijfsel nummero 2.125 plaatste kwam mijn vader over de dood heen met zijn opmerking: humor is de smeerolie van het leven. 

Dank je wel, Pap.

2.125 Over ambacht en bezieling

Gisteren wou ik over de Koninklijke Familie schrijven die door alleen al hun uitstraling en door hun handdruk een verbindende werking hebben. Handen schudden is een energie uitwisseling en dát zie je gebeuren. De Familie geeft en laadt gelijk weer op, zo zie ik het, door de blijheid van de mensen. Hoewel ze best heel moe zullen zijn. Ja, gisteren wou ik erover schrijven hoe ik lamlendig en ziek voor de televisie zat, maar toch werd opgekrikt door de Oranje kleur. Jammer, dat ik nog even ging buurten op de Facebook pagina van een groot schrijvers online forum. 

Iemand had iets geplaatst met taalfouten, maar ik las het aandachtig en het maakte míj niet uit. Het stukje ging over taalpuristen. Waarop een taalpurist respons gaf. Deze begreep niet waarom mensen schrijven (schilderen of zingen haalde hij er ook bij😃 )als ze het Ambacht niet beheersen. Waarop ik hem antwoordde  dat ík niet zonder schrijven en schilderen kan en het

 broodnodig heb om mij te uiten.