Het water in de hangdrinkbak voor de vogels ziet er vies uit. Zwarte stukjes gruis afkomstig uit de lucht liggen op de bodem en kleiner gruis zweeft rond. Zij ververst het water.
Net heeft ze te ver tegen de schuur opgeklommen klimop verwijderd. Met buikpijn. Ze hoort spreken over vuil of onkruid als een plant te veel groeit. Vuil of onkruid ? Daarmee doelen sommige mensen op wat zij prachtige plantjes vindt die dapper tussen twee stenen te voorschijn piepen en groen leven tussen harde steen brengen. Planten zijn planten en de een groeit snel en de ander langzaam. Allemaal groeien ze uit de Aarde. Een wonder toch? Belangrijk voor insecten en vogels. Belangrijk voor alle leven
De Aarde rommelt, ze is als een vrouw die te lang in te korte tijd aangerand is. Ze is uitgeput en ze reageert er op door klimaatveranderingen met natuurrampen als gevolg.
Ze past zich aan. Steeds weer.
21 jaar geleden kwam de vrouw hier wonen. Zij wipte - nadat ze zich had gesetteld in het huis- tegel voor tegel uit de met stenen bedekte vlakte. 3/4 van de buitenruimte werd tuin.
Ze gaf zand weg. Kreeg aarde en planten terug. De vogels en de wind lieten verrassingszaadjes achter.
De tuin werd en is haar paradijselijke plekje, waar het zomers goed toeven is en ze raakt niet uitgekeken op alles wat groeit en bloeit. Ze drinkt ademend de tuin in. Haar gelukkige plek. Ze is als de tuin. Zomers wanneer velen op vakantie zijn, krijgt het dorp een zwoele mediterrane serene sfeer, dan geniet zij van de rust die velen elders zoeken na uren rijden en vliegen. Hun goed recht.
Haar tuin werd niet voor vol aangezien. Daardoor zij evenmin. Doch haar tuin was en is een tuin. Respect voor al wat leeft, groeit en bloeit. Biodiversiteit. Een plant is geen ding. Een plant leeft en reageert op je. Ze ziet de planten als mede huis- en tuingenoten net als haar poezebeest, de vis en de de vogels in de -steeds weer geamputeerde en geknotte boom- die de laatste tijd in getale afnemen.
Vandaag heeft ze een deel van de klimop waar de vogels bij te hevige regen hun toevlucht in zoeken verwijderd. Ze voelt zich soms een hypocriet dat zij zich steeds weer aanpast. Honopono vogels, planten en insecten. Wie wint er: het “ zo hoort het nu eenmaal?” en de Woning stichting bij wie ze huis en tuin huurt? Of …wint de tuin via haar? Ze heeft ook weer meegedaan met plantjes uit de brandgang te verwijderen want dát moet voor als er brand is. Al die jaren dat ze hier woont is er nog nooit brand geweest. Maar aan de zijkant laat ze altijd er twee of drie staan. Voor de mieren die tussen de wortels wonen en eten, Groei maar, bloei maar. Arg…vorig jaar werd een dergelijk plantje weggebrand. Ze begrijpt het niet en wil het niet begrijpen. Is ze een meeloopster ?Voor de lieve vrede? Nee, ze is geen meeloopster, deels misschien wel, hoewel ze haar bijna 75 jarig leven lang haar best deed om met de stroom mee te gaan. Toch gaat ze nu door te schrijven tegen de stroom in. Gaat het in deze tijd van klimaatverandering
niet over respect hebben voor al wat leeft en is, vooral als er elders oorlog is?
Vanmiddag heeft ze weer wormen die in paniek rondkronkelden na een van haar snoei en veeg acties teruggestopt in de aarde. Slakkies ook bij elkaar. Ja, ze is hooggevoelig. Dieren voelen dat.
Wanneer mag biodiversiteit weer zijn in een tuin en ieder plantje en insect als onkruid en ongedierte als nuttig worden gezien? Wanneer mag in kale brandgangen aan de zijkanten groen groeien en bloeien? Wanneer worden bomen en planten beschermd door een wet? Zodat oude bomen blijven staan? Bomen en planten zijn de enige levenden die onze troep in de vorm CO2 en andere fijnstof absorberen en er zuurstof voor teruggeven. Wij hebben elkaar nodig.
Dát vindt ze verduurzamen en compenseren ten gunste van de aarde en toekomstige generaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten