Na het beluisteren van de presentatie van het regeerprogramma https://nos.nl/l/2537060 bleef het in mij tobben , met name “de asielcrisis.”
In gedachten zie ik mensen een landenlange barre tocht maken. Om om wat voor reden je de eerste stap moet zetten, ik vind het zo dapper.
Echter, stel dat de asiel en migratiewet erdoor komt als crisis. Dan zijn er mensen in Nederland die voorlopig niet herenigt mogen worden met hun kinderen? Met hun gezin dat achter is gebleven in het land van herkomst? Er zullen mensen zijn - nu nog bezig met hun barre tocht- die bij de Nederlandse grens niet het land binnen mogen? Moeders die met hun kinderen zijn gevlucht en herenigt zouden worden met hun echtgenoot en vader van de kinderen? Hij vluchtte vooruit om te kijken of de lange weg veilig is. Gaat dát nog door?
Plaatsvervangende stress met buikpijn krijg ik bij de gedachte alleen al.
Geen mens zou ongewenst mogen zijn. We zijn allen hier op deze Aarde geboren om er te mogen zijn,
Is de crisis, de onzekerheid na die landenlange tocht, van de gevluchte asielzoekers niet vele malen sterker dan dat wat in de politiek asielcrisis genoemd wordt?
Ergens niet mogen zijn vind ik een te slecht scenario van een horrorfilm.
Moge humaniteit zegevieren.
Achter de nieuwe asiel en migratiewet- als deze doorgaat - zit dwang.
. Dat leren zal nóg meer en meer een moeten zijn. Dat drukt. Dat blokkeert. Dat wringt. Doch het leven hier van de gevluchte, getraumatiseerde mens hangt er vanaf. Dat kan een crisis geven bij die mens..
Want er zijn ook getraumatiseerde mensen die niet in staat zijn om te leren, laat staan onder druk. Leren om hier te mogen wonen, leven en liefhebben.
Twee jaar de tijd hebben vind ik kort. .
Enkele jaren ben ik taalcoach geweest. Het waren fijne- ook voor mij leerzame- jaren. Doch soms kostte een enkel Nederlands woord uitleggen een hele middag, waarbij van het één naar het andere onderwerp werd gehopt. Na uren stopten wij. Waren moe, het uitleggen en absorberen lukte dan niet meer.
Een leerkracht ben ik niet en al zou ik het wél zijn, dan toch vind ik - ik ben de enige niet- de Nederlandse Taal moeilijk om aan te leren en uit te leggen aan een anderstalige..
Tegenwoordig heb ik gewoon gezellig en warm vriendencontact met deze nu Nederlanders. Vrienden. Twee jonge vrouwen zien mij als mama en ik heb het gevoel dat ik het niet kan waarmaken net om als oma te zijn voor de twee kinderen van één van bovenstaande vrouwen en haar man. Het ene gezin woontte ver weg. Doch ik voel mijn verantwoordelijkheid. Mijn dochter zegt: gewoon jezelf zijn.
Ze weten waar ik woon en kunnen meestal terecht.
Hoe zullen ( getraumatiseerde) asielzoekers kúnnen integreren in twee jaar tijd? Dus …naast de taal leren ook proberen de harten en ogen van Nederlanders open te krijgen? Hoe dan? Hoe zal het gaan met mensen die niet goed kunnen leren, doch wel op een ander vlak prima leren en daardoor werk hebben plus woning ?
De woningnood die sommige Nederlanders ervaren is niet veroorzaakt door vluchtelingen. Die zijn zich daar niet van bewust en voelen zich intens dankbaar wanneer ze eindelijk een plek hebben om te wonen.
En … ja, kinderen blijven soms lang thuis wonen. Mijn dochter woonde tot ver in haar twintigste thuis. Ik besef heus dat er omstandigheden zijn dat er mogelijk thuis te weinig plek is of andere omstandigheden waardoor het ouder wordende kind echt hoognodig op zichzelf moet en wil wonen.
De meeste gevluchte mensen zijn leergierig, staan open voor ons in Nederland. Ze hebben talenten, kwaliteiten en zijn van goede wil, leergierig, behulpzaam, vriendelijk, gastvrij en zij hebben een doorzettingsvermogen waar ik (maar ook oordelende, veroordelende Nederlanders) nog niet aan kan tippen.
“Er zijn Nederlanders die een asielcrisis ervaren?” Zou dat echt het gros der Nederlanders zijn? Ik geloof er niets van.
Mensen
We zijn mensen
Wij allemaal,
jij en ik
Verschillend,
maar toch van vlees en bloed
Ooit als baby geboren,
geknuffeld en gewenst.
Laten we met een open hart en vriendelijke blik naar onze medemensen kijken.
Naar elkaar.
Vriendelijkheid kost geen geld!
Dankbaarheid voor al het goede hier evenmin.
Al zijn de boodschappen steeds duurder,
Toch kies ik ervoor om dankbaar te zijn dàt er boodschappen en zoveel meer is.
Dankbaarheid voeding geven doet goed.
Dankbaarheid voeding geven! Zo mooi en liefdevol, M. 🥰💞
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, liefs van M🥰😊🙋🏼♀️👋🏼🍀💕
Verwijderen