Dankbaar zijn
voor dat
wat het leven
de moeite waard maakt,
genereert nog meer dankbaarheid.
Kerstmiddag en avond bij oudste zus
met de kinderen, die beide kunnen autorijden.
De kinderen blijven bij mij overnachten
Het knusse van een gezamenlijke brunch.
Dankbaarheid voor de vaste en vloeibare spijzen.
Het is niet vanzelfsprekend.
Een lege plek voor iemand, die misschien komt.
Dan vrolijke sokken. Elkaar in de ogen kijken. Herinneringen maken.
Vrolijke sokken aandoen als je sokken hebt, helpen!
Ge schenken.
Dankbaar.
Dan … gaan ze
Naar hun vader en bonusmoeder.
De kinderen … die ik de mijne mag noemen,
hebben veel moeders
Het is niet anders
Erover tobben is voorbij.
Dankbaarheid overheerst.
Dankbaarheid voor het Mama
mogen en kunnen
zijn
Ook dat is niet vanzelfsprekend.
Dankbaar voor de mensen die ze zijn
geworden.
Veertigers al!
Waar blijft de tijd? Tijd is minder aanwezig
Slechts het bewustzijn is
reizend
langs de tijdlijn van leven,
mijn 77 jarig leven.
Herinneringen. Vele .
Al mijn jeugdjaren herinneringen
zijn lichter geworden en
draag ik tesamen met de kinderjaren van mijn kinderen met dankbare handen mee op weg naar ieder nieuw moment. Hoe lang? Over 13 jaar ben ik bij leven en welzijn 90 jaar🥳. In ieder geval blijf ik mijzelf en het moederschap steeds weer opnieuw uitvinden.
En … daar is nog steeds geen school voor. Mogen we zelf uitvogelen.
Hoe vaak je kind appen of Smsn? Hoe vaak vragen stellen in sms’jes?
Doch vanmorgen was het perfect zo fijn.
Dankbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten