Vanmorgen liep ik naar de Mobiele Milieu straat. Van alles heb ik bij mij in de grote tas die aan de rollator hangt. Van oude verf, latjes van een lattenbodem waarvan ik al een jaar denk ‘daar ga ik iets van maken’ ( nee dus, nog steeds niets al prentte mijn vader mij in dat een mens alles moet bewaren omdat je nooit weet wat voor tijden er komen, oorlog of andere tekorten. Ja, Pap, je hebt gelijk. Ik begrijp het en tegelijkertijd kun je ook veel voor kunstgebruiken. Maar ook ...veel) hard plastic, kapotte huishoudelijker spullen tot batterijen. Dank dat jullie er waren. Bij mijn kapotgelopen wandelsneakers aarzel ik. Dag schoenen. Dank je wel. Jullie zijn nog uit het lopen zonder rollator tijd. Wat liepen jullie tof.Toch maar in de kledingbak? Moeilijk. Een ander heeft er niets aan.
Met de lege grote boodschappentas loop ik weg van de mobiele milieustraat. Dag mijnheer.
