2.220 Joy

Vanmorgen liep ik naar de Mobiele  Milieu straat. Van alles heb ik bij mij in de grote tas die aan de rollator hangt. Van oude verf, latjes van een lattenbodem waarvan ik al een jaar denk ‘daar ga ik iets van maken’ ( nee dus, nog steeds niets al prentte mijn vader mij in dat een mens alles moet bewaren omdat je nooit weet wat voor tijden er komen, oorlog of andere tekorten. Ja, Pap, je hebt gelijk. Ik begrijp het en tegelijkertijd kun je ook veel voor kunstgebruiken. Maar ook ...veel)  hard plastic, kapotte huishoudelijker spullen tot batterijen. Dank dat jullie er waren. Bij mijn kapotgelopen  wandelsneakers aarzel ik. Dag schoenen. Dank je wel. Jullie zijn nog uit het lopen zonder rollator tijd. Wat liepen jullie tof.Toch maar in de kledingbak?  Moeilijk. Een ander heeft er niets aan. 

Met de lege grote boodschappentas loop ik weg van de mobiele milieustraat. Dag mijnheer.

2.166 ze loopt

Ze laat zich niet kennen. Haar gedeprimeerde stemming vervangt ze door lopen. Ze loopt en loopt. Af en toe zit ze op haar rollator. Dankbaar dat het kan. Voorlopig niet fietsen? Er zijn zo velen die het erger hebben of die niet eens een fiets of een rollator hebben en het zich niet kunnen veroorloven.

2.131 Triggers

In de zondagse stilte gaat de telefoon. Een blijde dochter ratelt: ‘Mam, ik kom maandag bij je langs. Deze keer ga ik niet naar mijn vriendin, dus ben ik langer bij je.’

Een glimlach siert moeders mond. Leuk, dochter komt alleen voor haar. Dochter heeft het druk, werkt hard en combineert meestal bezoekjes. Dat begrijpt ze.

Niet lang daarna belt dochter voor de tweede keer: ‘Mam, ik pas morgen op een hond, die neem ik dan mee, goed?

2.9 Focus

Blijf gefocust, zeg ik tegen mijzelf, 

terwijl ik nadenk over een stukje schrijven over

focussen.

Blijf gefocust, zeg ik tegen mijzelf,

ondertussen probeer ik al fietsend een video te maken van de prachtige omgeving waar ik woon voor

een vriendin in den verre.

Blijf gefocust, zeg ik tegen mijzelf

terwijl ik nadenk over een stukje dat ik wil schrijven over

focussen

tegelijkertijd pin ik geld uit de muur. Wat een wonder dat het kan. 

Nadenkend over een stukje schrijven over gefocust blijven op dat wat je aan het doen bent loop ik het boodschappencentrum in waar ik enkele boodschapjes haal bij AH. Bij de kassa toch maar pinnen en ...oh schrik. Pinpas zit niet op zijn plek, Pinpas heeft pootjes gekregen. Nee he? Ik heb nog niet zo lang een nieuwe plus code. Waar oh waar ben je, Pinpas? Niet in het tasje. Nergens. 

2.8 Loyaal blijven aan jezelf

Jezelf zijn is een eigen geheimerig gevoel. Jezelf zijn is jezelf trouw blijven. Je diepste wezen laten bestaan omdat je niet anders kunt.

Zijn naam was Prins. Onze gezinshond, lang geleden overleden op 15 augustus. Hij was loyaal tot aan het einde. Prins helpt mij vandaag herinneren- over de dood heen-dat ik loyaal mág  en zelfs moet blijven aan mijzelf. Trouw blijven aan gedachten en gevoelens die de moeite waard zijn om te voeden. Waarvan je in je guts voelt.’Dit is een innerlijke  noodzakelijkheid. Het is goed! Als je er blij en dankbaar van wordt, dan is het goed.’