2.274 Een bezorgde moeder

 Dat was me het ochtendje wel. Nadat bij mijn oudste kind een operatie was uitgesteld, kwam er eind afgelopen week bericht dat het vandaag door zou gaan en gisteren hoorden we hoe laat. Zo spannend. Oudste moest een geduldige patiënt zijn. A patiënt patiënt, want ook in het ziekenhuis moet gewacht worden. Gelukkig sms’t hij.

 Soms is het moeilijk om je plaatst te weten als moeder van twee volwassen alleenstaande kinderen. Autonomie en dus zelf keuzes te laten maken is belangrijk. Echter, het is nog steeds bij dit soort dingen lastig om aan de zijlijn te staan als mam. Vind ik. 

Je wilt er toch voor je kinderen zijn vooral bij ingrijpende gebeurtenissen. Doch - coronamaatregelen of niet- regelmatig is veel op afstand, echter ... verbondenheid is. Die voelen we. Vandaag ook. Hoewel zijn vader hem eerst zou brengen en ophalen, koos oudste er uiteindelijk voor om alleen naar het ziekenhuis te gaan ook omdat er toch niemand mee naar binnen mag in verband met de Corona maatregelen. Eerst zou zijn vader hem vervolgens bij mij brengen. Later koos oudste ervoor om zelf naar zijn eigen huis gaan. Dát kan na deze ingreep -“ het zijn maar twee tramhaltes, mam”- om dan thuis in bed te duiken en te slapen. Ik bood een taxiritje als cadeau aan. Maar nee. 

Accepteren is een vorm van loslaten.

Echter, oooh jeeee, de verbeelding neemt bij mij toe. Mijn innerlijke ‘antennes’ tasten zijn weg af. Oh jeee, hij gaat na de ingreep met de tram en neemt geen taxi. Contrôle loslaten, moedertje. Doch ik verplaats mij in mijn lieve oudste wier ogen een zonnebril moeten hebben ter bescherming maar óok in de trambestuurder én in mensen op straat want ik kan mij  voorstellen dat het best intimiderend is als iemand met een mondkapje én een grote zonnebril de tram instapt. Totale gezichtsbedekking🥴. Pfff. En ...nu maar hopen dat oudste geen gekken tegenkomt die denken dat hij eng is. Erg he om zo te denken? Het is niet anders, maar doodvermoeiend. Moge oudste veilig thuiskomen🍀🙏🕯💕. De beelden gaan door. Dahag beelden. Ik kies voor andere beelden en  vertrouwen. Ik kies voor vriendelijkheid. Moge mijn kinderen beschermd zijn door hun eigen gedachten,  hun eigen vertrouwen en vriendelijke mensen tegenkomen . Als mam gerustgesteld te worden is een zegen waardoor je weer kunt doorademen.

Wát een opluchting dat oudste mij geruststelde door te sms’en: ‘mam ik ben thuis. Nu ga ik weer naar bed.’

 ‘Beterschap, lieverd en slaap lekker ’ en ja, ik begrijp heus wel dat hij in zijn eigen nest wil bijkomen. 

Vertrouwen neemt weer bezit van mij. Gelukkig!

Op naar de volgende operatie. Moge deze wél gelijk doorgaan.

Learning still learning,

2.273 Een Vriendelijke Samenleving

 Wat  keek ik met ongeloof en ontzetting  naar een bericht in de NOS app. https://nos.nl/l/2352505 . Er zijn mensen die het nog steeds niet door schijnen te hebben, hoe vrij wij zijn in Nederland? Ja, ondanks Corona maatregelen! Ongefundeerde grofheden kunnen schreeuwen naar de door ons gekozen Volksvertegenwoordigers  -die er naar beste vermogen samen uit proberen te komen- is iets wat ontoelaatbaar zou zijn in ieder ander land. Wat zou je dan willen? 1 Persoon aan het hoofd van het land?

Moge sommige mensen niet over zichzelf afroepen wat ze denken dat al over ze af is geroepen. Hm, ik heb niet de illusie dat dit schrijven gelezen wordt. Ik doe mijn best om genuanceerd te blijven en niet iedereen over één kam te scheren. Maar toch vind ik het enge tijden qua wat ik hoor in het Nieuws en lees in de NOS app. Omdat we zo verschillend zijn hebben we zoveel te delen met elkaar, maar laten we het alsjeblieft gezellig houden. Nee, ik ben geen kuddedier maar ik kies er wel voor om deel van de oplossing te zijn. Dus ...mij aan regels te houden. Oké. Die cijfers lijken weinig. Weinig? Zoals ( ik noem cijfers van érgens in afgelopen week) 36 mensen covid 19 besmet op de 100.000 . Ondertussen zijn het er meer.

Reken even uit: 17 miljoen medelanders gedeeld door 100000= 170 mensen x 36= 6120 mensen die besmet zijn met covid 19.

Ze liggen niet allen op de Intensive Care. Sommigen liggen thuis. Maar toch zijn er ‘slechts’ maximaal 2000 Intensive Care bedden!  Snap je? Dus waarom niet je 💓 openen, demonstrant, en met vriendelijke ogen naar de ander kijken?  Ieder ander doet naar beste kunnen en we ademen allen dezelfde adem! Ik krijg de neiging om een video van mijzelf te plaatsen -zeven jaar geleden opgenomen ter ere van het Droomboek voor de Koning in het kader van mijn droom voor ons land.’ Maar ja, ik durf niet. Erg is dat.

Niet dat ik niet achter mijn Droom sta. Integendeel, een vriendelijke samenleving is nog steeds iets waar ik naar streef. Een vriendelijke samenleving begint bij ieder van ons zelf. Bij jou, mij, bij ons allemaal. Vriendelijk zijn naar onszelf is stoppen met naar een ander te wijzen, want ondertussen wijzen de andere vingers toch naar jezelf. Bij je eigen pijn komen. Naar binnen keren. Zelf compassie voelen. We hebben een rechtbank die oordeelt en veroordeelt. Wij - burgers- mogen onze eigen mening hebben en moge deze  vrij uiten. Echter, we zijn geen rechters van elkaar. Of ben ik nu wél aan het oordelen en veroordelen?🤔

Persoonlijk vind ik dat iets in het filmpje van destijds deels ietwat arrogant overkomt in verband met het feit dat toen mij gevraagd werd: wat zou je tegen het Nederlandse Volk willen zeggen? Mijn respons was: ik zou tegen het Nederlandse Volk(😌’ klinkt érg aanmatigend’ zegt mijn inner criticus) willen zeggen enz en toen mijn verhaal over met een open hart kijken naar een ander. Zonder vooroordeel. Daar gaat het om. 

En ...wat zou ik nu dan willen zeggen? Nou ja, zeggen is een groot woord.

Maar goed ipv zeggen —-> schrijven. Alsjeblieft mensen, vriendelijkheid lost meer op dan aanval. 

Bedenk dat ieder huisje het eigen kruisje heeft. Niemand uitgezonderd. Dus ... heb begrip voor andermans ellende. Met zijn allen gaan we door een moeilijke tijd. Op allerlei gebied is alles op de schop. De wereld is in verandering. Alles is in verandering. 

In december 2019 las ik onderstaande jaarhoroscoop voor 2020. Scroll- als je bij het witte vlak bent gekomen- naar beneden voorbij het witte vlak, daar gaat de tekst verder.

Astrologie. Sommige mensen vinden het niets. Maar ja, we leven wél met zijn allen op deze ronddraaiende planeet Aarde in de Ruimte samen met al die andere planeten in ons sterrenstelsel.  Dus zullen we wel mee moeten bewegen. Momenteel bewegen we achteruit in een  Mercurius ( communicatie) rétrograde. Dat schijnt tijdelijk te zijn. Doch het geeft wel kansen om goed te communiceren. Het liefst vriendelijk. Wil niet een ieder vriendelijk bejegend worden? 

Ook mensen die je niet of nog niet kent!?

De horoscoop voor het jaar 2020 vind ik ongelooflijk kloppend. We leven in een voorspelde tijd. 

Laten we het alsjeblieft gezellig houden! 

https://www.gooverscounseling.com/nl/horoscopen/jaarhoroscopen-2020

En ...laat ik dan toch maar dat filmpje uit 2013 toevoegen? Misschien dat het een heel klein beetje pietsie  helpt of heb ik de illusie losgelaten? Nee toch niet. Alle kleine beetjes helpen. Sterkte voor een ieder die het moeilijk heeft met gezondheid, bedrijf, als werkgever of werknemer, school, zichzelf, thuis, rouw, gemis en wat dan ook. Het is niet mijn intentie om iets te bagatelliseren. Evenmin gaat het erom om lijstjes ellende naast elkaar te houden. Dus hoe simpel en stom je mijn droom van destijds ook vindt. Ik plaats hem toch voor hier en nu.

Laten we het gezellig houden. Vriendelijkheid kost echt geen geld. 

Dit wás mijn toekomstdroom? 😌 https://nos.nl/l/548089 

. 

❤️🙏🕯

2.272 Tessa’s heart

 Als je een borstamputatie hebt ondergaan dan zal dit hart je oksel en arm van die kant steun, ontspanning en verlichting schenken. En ...bij verdriet het hart tegen je aan houden met beide armen eromheen geeft eveneens soelaas.

Ik vind dat dit boezemkussen in ziekenhuizen aangeraden zou moeten worden. Tot dat gedaan wordt, raad ik het zeker aan!

https://www.boezemkussen.nl/Heart-Pillow/

2.271 Vrijheid

 Mijn vrijheid was onder andere fietsen en flink kunnen wandelen, dat zit er nog steeds niet in. Echter, toch voel ik mij meer dan vrij. Kijken naar wat wél is in mijn leven behalve mijn kinderen en familie op afstand. Gisterenavond ná de corona persconferentie -over een gedeeltelijke lockdown -heb ik lekker gezongen. Met een groepje. Op afstand. Ieder vanuit de stilte van het eigen huis met een zang programma van een halfuur. Geen video verbinding doch een in gedachten verbinding. Verbondenheid is. Vrijheid is onder andere voor mij een dergelijke verbondenheid ervaren. 

Ademen. Bewegen. Leven. Zingen is een bewegend ademen. Schrijven én schilderen idem dito. 

Heb ik pas weer flink in huis opgeruimd - voor als ik opeens de geest zou geven en mijn kinderen niet te veel leeg hoeven te ruimen- ben ik voor de twee keer in vier dagen weer in mijn schildershol bezig geweest. Vrijheid, blijheid en ontspanning.  Het denken houdt zich op die plek alleen met kleur en beelden bezig. Harmonieuze balans in de tent. Met mijn innercriticus heb ik een stilzwiigende afspraak. ’sssst’ Te vaak schilderen kies ik niet voor in verband met wat ik hierboven noemde. Je weet wel: de geest geven. 

Heus, ik ruim ook daar wel op. Netjes? Neu🥳

Vandaag vrijheid in optima forma.Tevens een afscheid nemen. Het laatste beetje foetroel - een middel om verf vloeibaar te laten zijn- is nu op. Helaas. Echter, het is slecht voor het milieu net als de verfspuitbussen die ik nog heb staan. En ... ik mag zowel de foetrol als de spuitbussen niet meer kopen van mijzelf. Al was het een eenmalige koop, het is niet goed voor de Aarde. Maar ja ...achter het huis is een paadje met een lange kale stenen muur die mij de twintig jaar dat ik hier woon uitdaagt en verleidt. ‘Toe dan ... beverf mij stiekem.’ Maar nee ...’ mag niet’ inner criticusje kan erg vervelend zijn. Grrr.

Dit mag wel: close ups.

,

Wat je maakt in combinatie met foetrol  en wat er daarna -zich steeds vernieuwend -ontstaat in een uur tijd doet mij nog steeds verwonderen. Het kind in mij is superblij en gefocust. 

Het schilderachtigheidje van vandaag is al niet meer wat het was en was en was door het constante stromende kleurrijke  samenvloeien van verf. Heerluck om er foto’s en video’s van te maken. 

Ruimte om te ademen. Jezelf mogen zijn. 

Echter, zó schiet het opruimen niet op. Maar ja, ik leef. Ik leef nog steeds. Hier en Nu. En daarom ...vandaag heb ik de behoefte om dit schilderachtigheidje met je te delen.

Het zijn veel close ups en af en toe zie je het hele beeld.  Dit is de laatste keer dat ik met foetrol in combinatie met acrylverf werkte. Speelde🤪. Nu maar hopen dat ik de foto’s eveneens speels in mijn Blogspot weet te plaatsen.

Niet dus: alles strak onder elkaar als soldaatjes in het gelid. Ook liet de rest aan foto’s en video’s zich niet hier plaatsen. Wel jammer want het maakte het compleet.

Het is niet anders. 

# The Daily Calm. Silence

 

2.270 Een schilderachtigheidje

Toch maar weer eens een schilderachtigheidje dat vandaag ontstond hier durven te delen😁 dit in het kader van #thedailycalm @Calm van 11oktober 2020. 

@ BEPPE, BLOEM en alle stille lezers.

 Dank jullie wel, lieve schrijfvriendinnen, voor jullie wederkerende bezoekjes aan mijn Blogspot en jullie reacties op mijn schrijfsels. Nog steeds lukt het mij niet om dank je wel onderaan een dergelijk schrijfsel te plaatsen. Echter, ik waardeer het zeer en ... het motiveert mij. Xxx😘

Dan zijn er ook de stille lezers, waarvoor eveneens mijn dank dat ze moeite nemen om mij te lezen☺️. 

Jump breaks lukken evenmin nog steeds niet en ik weet donders goed dat ik nog steeds lappen tekst 😁schrijf. Mijn streven is onder de 1000 woorden te blijven en ik doe mijn best om maximaal 500 te schrijven, hetgeen mij een enkele keer lukt🤪.