2.254 Dagboeken

Dagboeken volschrijven vindt zij de hemel en de hel. Het is een niet zonder kunnen en een niet zonder willen. Papier was en is  geduldig terwijl de pennen zin na zin en dagboek na dagboek volschreven jaar na jaar na jaar. Het is als een nabije vriend/ vriendin hebben die veel van je diepste gedachten en gevoelens kent. 

Ze begon met deze manier van schrijven toen ze op haar 12de naar het eerste pleeggezin werd gestuurd. Vier jaar lang pende ze van zich af. De dagboeken verstopte ze en propte ze nadien diepweg in de dichtstbijzijnde vuilnisbak als ze werd overgeheveld naar een ander gezin. Drie sleet ze er. Of sleten drie haar?

2.125 Over ambacht en bezieling

Gisteren wou ik over de Koninklijke Familie schrijven die door alleen al hun uitstraling en door hun handdruk een verbindende werking hebben. Handen schudden is een energie uitwisseling en dát zie je gebeuren. De Familie geeft en laadt gelijk weer op, zo zie ik het, door de blijheid van de mensen. Hoewel ze best heel moe zullen zijn. Ja, gisteren wou ik erover schrijven hoe ik lamlendig en ziek voor de televisie zat, maar toch werd opgekrikt door de Oranje kleur. Jammer, dat ik nog even ging buurten op de Facebook pagina van een groot schrijvers online forum. 

Iemand had iets geplaatst met taalfouten, maar ik las het aandachtig en het maakte míj niet uit. Het stukje ging over taalpuristen. Waarop een taalpurist respons gaf. Deze begreep niet waarom mensen schrijven (schilderen of zingen haalde hij er ook bij😃 )als ze het Ambacht niet beheersen. Waarop ik hem antwoordde  dat ík niet zonder schrijven en schilderen kan en het

 broodnodig heb om mij te uiten.