2.221 Over Brieven uit het verleden én brieven aan de toekomst

Post uit de 17de en 18de eeuw. Wat spannend. Briefpost van mensen die een paar eeuwen terug leefden. Destijds gekaapt van schepen las ik. Er is dus nog hoop voor mijn vermiste brief van begin januari dit jaar aan mijn correspondentievriendin. Trouwens in december 2016 zond ik eveneens een- tot nu toe nog steeds vermiste- brief waarin ik iets stopte. Echter, vandaag hoorde ik op het Nieuws dat afwijkende brieven verdacht zijn. Op de envelop van de brief die ik december 2016 verzond ( of was het januari 2017? ik twijfel nu) was het een warrige bedoeling met een verhaal aan de postbode, veel postzegels en een onduidelijk adres. Die brief was dan bij voorbaat verdacht? De brief die ik in januari 2020 verzond was fleurig beplakt met een diversiteit aan postzegels over kunst meen ik mij te herinneren. Vandaag op het nieuws zag ik eenzelfde soort postzegels op een envelop van de bombriefverstuurder en dát scheen verdacht te zijn, terwijl ik diezelfde zegels via de webshop van Tante Pos besteld heb. Ook mag er geen vriendelijke groeten opstaan. Alles wat afwijkend is, is verdacht.

2.216 over mijn nog steeds vermiste brief

 De brief waar ik hier laatst over schreef- brief waar ben je? - is nog steeds zoek en dus nog niet bij de geadresseerde aangekomen. Ik ben allang vergeten wat ik precies in die brief schreef, behalve dat het tevens een brief was waarin ik de geadresseerde en mijzelf  feliciteerde met onze één jarige handgeschreven correspondentie. In deze digitale tijd een unicum? Opeens ben ik zeer pissig op de bombriefschrijver want ik vermoed dat mijn vermiste brief -die ietwat bobbelig was door een knutselwerkje- eruit gepikt is als zijnde verdacht en wellicht is vernietigd. Al heb ik de  gloeiende pest aan aannames, nu doe ik het zelf. Eruit gepikt ook omdat hij grappig-ongebruikelijk- geadresseerd was? Mag ik alsjeblieft? Misschien vernietigd? Mag dát? Boos op de bombriefschrijver ben ik, want door hem, haar, het ligt mijn vrijheid aan banden. Mijn manier van briefschrijven en adresseren legt dat mens -die te lui is om gewoon zijn geld te verdienen- aan de ketting. Míjn vrijheid. Ook boos omdat de bombrief verstuurder mensen de stuipen op het lijf jaagt. Ondertussen hebben geadresseerde en ik onze correspondentie weer opgepakt. Beide hebben we keurig -zoals het hoort- onze brieven geadresseerd en ze zijn netjes door het sorteercentrum gekomen en bezorgd. Waarvoor mijn dank. Echter, dat vriendin en ik volgens regels moeten schrijven en geen uitpuilende enveloppen mogen versturen  frustreert mij ontiegelijk want we waren creatief bezig. Schrijven is haar en mijn vrijheid! We kunnen cq mógen niet eens meer een mooi knutselwerkje van de brief plus envelop maken door de bombriefschrijver. Zo, dat wou ik even gezegd hebben. Moge hij/ zij/het snel gepakt worden.

En ...moge handgeschreven brieven alsjeblieft geschreven blijven worden. Anders ga ik er aan kapot. Pfff, ik voel mij een briesende egoïstische draak. 

Bombriefschrijver ga een baan zoeken.

2.210 over handgeschreven brieven, de post en de nog steeds vermiste brief

In het dorp waar ik woon is binnen enkele jaren tijd de hoeveelheid brievenbussen drastisch verminderd. Ik weet nog dat ze weg werden gehaald. Het voelde als het naderende einde van het tijdperk schrijfpost. Vreselijk. Hoewel, het is begrijpelijk wanneer er steeds meer via de digitale snelwegen gaat.

Even snel naar de brievenbus is er voor mij fysiek niet meer bij. Daarbij werd ik mij vandaag bewust dat de lichting van deze enkele brievenbus stiekem is beperkt  tot woensdag en vrijdag. Vorige week zag ik op maandag dat de volgende lichting op woensdag was. ‘Vast een foutje ‘ dacht ik. Echter, daarnet - donderdag vóór 17 uur- zag ik bij het posten van een kaart dat de volgende lichting op vrijdag is.