2.235 Een schoonheid

Na de tulpen, narcissen en hyacinthen is zij de eerste struik die bloeit en intens boeit. Haar bloemen zijn van een onovertroffen schoonheid. Krachtig dag na dag openen  knop voor knop zich en toont de struik haar tere beeldschone pracht ondanks  frisse soms vrieskoude nachten en beginnende lentewarmte overdag. De plant stoort zich niet aan de kou, ze laat haar creaties - ondanks het corona virus- tóch zien.

2.234 Hoop doet leven

Mijn broer liet- destijds na zijn overlijden in 1980- onder andere een potje aarde na waarin hij één blaadje van een lid-cactus geplant had. Ik vond het er zo dierbaar en zorgzaam uitzien en nam het mee. Het blaadje groeide uit tot een prachtige plant die jaarlijks -soms twee keer- bloemen liet ontstaan aan het eind van de fluweelzachte blaadjes. 

De plant is nu veertig jaar oud. Een knappert.

Omdat de aarde er wat arm uitzag bovenop en de blaadjes slap besloot ik verse aarde te geven. Ja, ik zag dat er tevens groene spriet uitgroeide, vaag herkenbaar doch kon het niet thuisbrengen. Oké, plant uit pot gehaald en wat zag ik aan de zijkant? Een ienieminie aardappeltje aan die groene spriet. Hoe is deze daar gekomen? Ja, van de winter trachtte ik aardappels te doen opgroeien in een pot in de keuken, doch niet in de vensterbank van de woonkamer. Ook zijn er swinters geen bijen die iets verstuiven. Een wonder vind ik het.

Zo bijzonder vind ik dat minuscule aardappeltje en toen ik de rest van de aarde uit de pot schepte vond ik een iets groter exemplaar. Een groet van mijn broer. 

 Broers plant staat weer in de vensterbank, ernaast staat nu het aardappelplantje met ragfijne worteltjes in een eigen pot en ... ik heb mijn broer op plantgebied nagedaan. Ook ik heb één  blaadje in een potje aarde gestopt. Over  40 jaar ( bij leven en welzijn heb ik dan de leeftijd van 112 jaar🥳) zal het hopelijk eveneens als een groet van mij aan mijn kinderen een volwaardige plant zijn? Eerst maar eens kijken of het wortelt.

Hoop doet leven.

 

2.233 Beeldbellen😊

Dochter beeld belt mij tijdens deze coronacrisis dagelijks met meervoudige regelmaat.

Ze zit thuis, maar kan niet thuiswerken door haar beroep als gastvrouw in een restaurant. 

Sociaal en praatgraag als ze is, heeft zij het zwaar. Deze week begint zij rustiger te worden. Het valt voor haar niet mee deze social distancing. Maar ja, het is niet anders. Ze leert nu andere dingen dan voorheen en ...ik herken nu meer dan ooit ook positieve dingen van mijzelf in haar. Mmmm😊. 

En  zoonlief? Die zie ik nu al twee maanden niet meer in real life,

noch via videobellen. Wel heeft hij videoconférences met de zaak. Dat gaat voor. 

Thuis gaat zijn intensieve drukke maatschappelijk belangrijke werk verder. Druk, druk, druk. 

Echter vandaag, vandaag ontstond er opeens - hóe weet ik nog niet- een driedelig beeldbel conversatie met zoon en dochter.

Ben er helemaal blij van geworden. Wij werden er alledrie blij door. Het was een even bij elkaar op bezoek komen. Echt op bezoek. Vaak zitten de kinderen met hun neus in hun phone ( en ...ik geef toe opdoen duur doe ik dan mee. Sms’je: wil je thee?🤣) Echter, hoewel dit beeldbellen ook via de telefoon ging was er goede aandacht voor elkaar. Mooi!

Zoonlief werd wél gestoord tijdens zijn werk, echter hij nam een korte pauze en ...we hadden een echt gesprek met goed naar elkaar luisteren. Zo fijn en zo leuk. Hartverwarmend. 

@ dankbaar dat het kan.

Maandag is hij jarig, dat wordt hem toezingen via beeldbellen🥳. Ik wou dat ik één van zijn favoriete zangeressen zo gek kon krijgen om op zijn balkon iets voor hem te zingen. 

Nu maar duimen dat mijn brievenbuspostpakketjes goed aankomen🙏. Dat is tenminste iets.

➡️Een respons geven op een lezer ❗️

Beste Lezer

Mijn excuses indien het op je zou kunnen overkomen alsof ik gedesinteresseerd zou zijn in je reacties. Integendeel. Dank je wel. Echter, Google heeft wegen die mij nog steeds niet allen bekend zijn en ik heb nog geen flauw idee waarom ik een enkele keer wél een reactie kan plaatsen, doch meestal niet. Wie het weet late het mij weten!

Met vriendelijke groet,

Mathil

2.232 Thuiszijn

Vrijdag 3 april 2020

Al begrijp ik donders goed dat het voor alle thuiswerkers met of zonder gezin, alle mensen die thuiszitten, alle singles, en allen die hopen op een kans om hun baan te behouden en afhankelijke gepensioneerden een pittige uitdaging is om thuis te moeten blijven, dan toch werd ik vanmorgen blij wakker na een zeer goede en lange nachtrust genietend van een serene sfeer in het dorp waar ik woon en leef.

Geluiden van de weinige auto’s verderop zijn nauwelijks te horen. De vogels hebben het voor het zeggen vanaf hun zitplaats in de licht ruisende bomen of boven op de daken.

Wat ben ik dankbaar dat ik buiten woon. Ben even echt in quarantaine doordat een vriendin Corona verschijnselen heeft. Een week geleden was zij nog bij mij aan de deur, ja op twee meter afstand. Mijn dagelijkse ommetje cq wandeling is ook van de baan. Dat is wel een ding.

2.231 Liesbeth List

Het was 18 december 2013. Met zijn allen stonden we als amateurkoor in een achtergang van een theater te kakelen als een stél kippen. Het was spannend. We hadden hard gerepeteerd om samen met drie speciale bekende gastzangers en het orkest van Maxemillecorde onder leiding van Max Smeets er een mooi optreden van te maken. Door de luidspreker klonk geroezemoes. Volle zaal zo te horen. Opeens kwamen Ernst Daniël Smid en Dennis Legree voorbij. Bijzonder, die twee kom je niet dagelijks tegen. Een eer om met ze te mogen zingen. Om elkaar aan te vullen. Ze verdwenen in de richting van hun kleedkamers. Alle meiden bleven de twee zangers nakijken. Er verder achteraan  kwam een onopvallende kleine vrouw. Haar haar was niet in vorm, piekerig hing het er ietwat slap bij. Platte schoenen droeg ze en ze was een beetje shabby gekleed. We keken elkaar aan toen ze aan kwam lopen. Toen ze langsliep hadden we een paar tellen diep oogcontact en keken we achter elkaars ogen. We knikten elkaar toe. Er was een ziels herkenning van mens tot mens. Ik ken je. Onopgemerkt door anderen  verdween zij op bescheiden wijze in de kleedkamer met op de deur een papier, waar de naam Liesbeth List op was geschreven, geplakt. Optreden voor groot publiek deed ze niet meer.

2.230 Niets is ooit vanzelfsprekend

Zondag 22 maart 2020

Lente in het land.

Het seizoen lente met opkomend groen, blaadjes, knoppen en ja ook tulpen, narcissen, forsythia’s en zo veel meer. Vanmorgen moest ik een laagje ijs van de waterbakken -waar vogels en mijn poezebeest graag uit drinken -breken en aan de kant duwen. 

De kistjes met groentenzaailingen heb ik na een paar warmere dagen terug in de schuur gezet. Overdag de deur open voor zonlicht. 

Het woord Lente wil tevens zeggen: langzaam aan. 

De Lente lented😊langzaam doch gestaag. Ze stoort zich aan niets.

De natuur gaat haar gang.