2.241 Een ochtendgroet

Zondagochtend 19 april 2020

De ochtend spreekt haar stille taal vrijuit, levendigheid

 allom, rustig en stil doch vol energie.

Stilte in mij, stilte om mij heen

Aangename stilte koestert mij, laat horen

en zien, gefladder en gebadder van vogels, 

gespetter en gekwetter. De tuin groent meer

en meer dag na dag. Cameliaknoppen openden zich 

al, werden bloem. Nu zijn zij in hun 

loslatende phase. Bomen, planten en bloemen volgen elkaar op in groei en bloeicyclussen in samenwerking met al wat kruipt, snelt en vliegt.

De geraniums zetten hun lange levensloop voort met wederom een seizoen bloei,

het bekoort en maakt mij v’liefd.

Een regenbui verfrist, aan blaadjes en bomen druppels als briljantjes, de grond iets minder droog.  De Aarde ademt en mmm ik adem diep haar ochtend geur in. 

Uitgezaaide kamille komt op als om mijn innerluck te steunen met nog meer rust.

Gekoerrrr op het dak als ‘n ochtendgroet. Mijn twee bezoekduiven 

zijn terug. De merel hoog in de boom aan de overkant van de straat merelt er lustig op los,

‘n riedel vol warme klanken vibreren in mijn hart mee. Steeds weer is het leven de moeite- die het kan kosten- waard. 

@dankbaar

🍀💕🍀

2.240 maak er wat van ( leven en laten leven)

Mensen in haar omgeving zijn vriendelijk, behulpzaam en zo lief. Er is veelheid. Zal ze een 1/2 oxazepam  innemen omdat zíj de telefoon niet kan behappen?  Aan zichzelf valt nog veel te tornen, daar is ze het volmondig met haar inner criticus mee eens. Net heeft ze namelijk heel primair gereageerd op een artikel  van 1Vandaag over dagboekschrijven. Ze schaamt zich er dood over.

2.239 Vrijheid

Vrijdag 10 april 2020

Ze is blij, voor het eerst sinds de zoveelste valpartij ( op 8 augustus vorig jaar met de fiets die over haar heenviel toen ze over een verlaging in de weg liep tijdens het opstappen. Ja, heel dom!) heeft ze haar rijwiel weer durven pakken. Ja, ze oefende zichzelf het jaar door op een hometrainer met alleen pedalen, zittend op een tuinstoel of kruk. Sinds de Stormen en de Corona Quarantaine was dit een uitkomst om bij weer en wind in de tuin op één plek te bewegen en tóch lekker uit te kunnen waaien.

2.233 Beeldbellen😊

Dochter beeld belt mij tijdens deze coronacrisis dagelijks met meervoudige regelmaat.

Ze zit thuis, maar kan niet thuiswerken door haar beroep als gastvrouw in een restaurant. 

Sociaal en praatgraag als ze is, heeft zij het zwaar. Deze week begint zij rustiger te worden. Het valt voor haar niet mee deze social distancing. Maar ja, het is niet anders. Ze leert nu andere dingen dan voorheen en ...ik herken nu meer dan ooit ook positieve dingen van mijzelf in haar. Mmmm😊. 

En  zoonlief? Die zie ik nu al twee maanden niet meer in real life,

noch via videobellen. Wel heeft hij videoconférences met de zaak. Dat gaat voor. 

Thuis gaat zijn intensieve drukke maatschappelijk belangrijke werk verder. Druk, druk, druk. 

Echter vandaag, vandaag ontstond er opeens - hóe weet ik nog niet- een driedelig beeldbel conversatie met zoon en dochter.

Ben er helemaal blij van geworden. Wij werden er alledrie blij door. Het was een even bij elkaar op bezoek komen. Echt op bezoek. Vaak zitten de kinderen met hun neus in hun phone ( en ...ik geef toe opdoen duur doe ik dan mee. Sms’je: wil je thee?🤣) Echter, hoewel dit beeldbellen ook via de telefoon ging was er goede aandacht voor elkaar. Mooi!

Zoonlief werd wél gestoord tijdens zijn werk, echter hij nam een korte pauze en ...we hadden een echt gesprek met goed naar elkaar luisteren. Zo fijn en zo leuk. Hartverwarmend. 

@ dankbaar dat het kan.

Maandag is hij jarig, dat wordt hem toezingen via beeldbellen🥳. Ik wou dat ik één van zijn favoriete zangeressen zo gek kon krijgen om op zijn balkon iets voor hem te zingen. 

Nu maar duimen dat mijn brievenbuspostpakketjes goed aankomen🙏. Dat is tenminste iets.

2.222 Opruimen

Al een week ben ik flink aan het opruimen, schoonmaken, netjes inruimen, doorgeven of ik breng spullen naar een milieubak. Stel dat mijn geheugen slechter wordt? Dan heb ik geen houvast meer? Kom op, doorzetten. Eenmaal de opruimsmaak te pakken, gaat het steeds gemakkelijker. Hoewel ...regelmatig sta ik met iets in handen waaraan een herinnering kleeft. Ik zeg bij alles dank je wel. Doch het glazen potje halfvol bruine basterd suiker -met op het vergeelde, nee eerder verbruinde etiket, in mijn moeders handschrift de woorden bruine suiker - geeft mij iets extra’s vertrouwds. Omdat mijn moeder geen graf heeft is dit een extra tastbare herinnering als een groet van haar. Het zelf gebruiken? Nooit gedaan. Het lijkt op een relikwie? Zou de suiker nog goed zijn? Wanneer overleed mama? 11 september 1995. Daarvoor had ze vier zware jaren na een CVA (hersenbloeding) met afasie. Niet meer kunnen spreken, lezen en schrijven was een hel voor haar en het te moeten aanzien eveneens. De bruine suiker is van vóór die tijd. Ze heeft het zéker dertig jaar geleden in het potje gedaan en er af en toe zuinigjes een boterham mee bestrooid. Na de hersenbloeding kwam ze -behalve die laatste keer om aan te wijzen wat mee moest naar het verzorgingstehuis-nooit meer in haar woning. Het potje zet ik terug in een van de keukenkastjes op bovenste - nagenoeg lege- plank waar het gezamelijk met een oude plastic koffiefilter en een ouderwets metalen Frans expresso koffiezetdingetje een plek krijgt. 

2.164 een zomeravond

De avond is twee uur geleden gevallen. Nee geen ster... een vallende avond. Alsof er een doek in korte tijd over de zon getrokken wordt. De Aarde draait in het heelal en wij draaien allemaal mee. Wonderlijk. De ellende van alle grote en kleine meningsverschillen wereldwijd komt even vol haar bewustzijn binnen. Gedachten en beelden alsjeblieft,nu niet. Hier en nu, daar gaat het om. Ze wenst ...vriendelijke samenlevingen. Verder kan ze er niets veranderen, behalve dat een vriendelijke samenleving bij jezelf begint. Keer op keer op keer weer.

2.162 mijn paradijslijke plek

Zondagse stilte in het mediterraan aanvoelende dorp. Stilller dan gisteren- zaterdag- baadt het dorp in een zalige, zomerse zwoelheid. Vogelgeluiden hebben de overhand. Gespetter in de boom waarin ik -door middel van een driepuntige plantenophanger- een lichte bak met water heb opgehangen waaruit mussen drinken en hun veren poetsen. Zo mooi om te horen en te zien.

2.161 haar tuin

Zaterdagse rust in het mediterraan aanvoelende dorp met gedempte stemmen, vogelgeluiden, af en toe geblaf, licht briesje, zacht zoemend geluid van de windturbines, geklater van het mini fonteintje in de cementbak en in de verte autogeluiden. 

2.160 de laatste

Langzaam bewegen de planten in het lichtstromende water. Geen andere kleurrijke sierlijke zwembewegingen meer sinds de laatste twee sluierstaarten op vier en twintig juli jongstleden zijn overleden. Drie maanden daarvoor hemelde het zeventienjaar oude maatje van haar die nu alleen achtergebleven is. Onzichtbaar, verscholen achter een steen slijt de ancistrus haar dagen.

2.130 4 & 5 mei

4 mei Dodenherdenking

Het regent te hard, de Nederlandse vlag staat daarom binnen,  half stok voor het raam. Een Wereldvredesvlam brandt rustig.

De kaars reisde een jaar geleden met een vriendin en mij mee naar Duitsland waar we in het kader van Trees of Memory een boom hebben geplant in Ittenbach voor mijn broer bij de plek waar we vroeger met onze ouders woonden en waar mijn broer en ik de drie mooiste jeugdjaren van ons leven beleefden in een dorp met veel natuur rondom. 

Daar bij de boom hebben we de doorgeefvlam aangestoken. Op Dodenherdenking eveneens. Drie mensen, twee Nederlanders en een Duitser waren samen twee minuten stil bij de vlam. Vredevolle momenten. Hier en Nu. 

2.117 Dankbaarheid

Het leven is vol met van alles wat. De laatste week was dat het geval in mijn leven. Ik doe mijn best om dagelijks dankbaar te zijn en dit op te schrijven. Vandaag schrijf ik het hier in mijn blogspot in een dankbaarheids countdown van 10 tot 1.

2.116 Het is wat het is

Tob niet, het loopt toch altijd anders was het motto van een lang geleden overleden oom.

Het is wat het is.

Tob niet, het loopt

toch altijd

anders

dát is niet anders.

2.104 Elfjes ( gedichtjes)

Haren

los, lopen

door de storm,

uitwaaien in de wind.

Louterend.

Plassen

regenwater, dan

toch weer droog.

Waterbekkens vol kostbaar nat.

Overvloed.

Gestage

transformatie, planten

in lichtgroene kleuren
boodschappers van d’aankomende lente.

Dankbaar.

2.97 Een poging tot motivatie

Vandaag heeft ze moeite om zowel fysiek als mentaal uit bed te komen. Haar blije hormoon is een ommetje rond gegaan tijdens haar heerlijke nachtrust en nog niet terug. Haar poezebeest is op haar 12 de dieetdag beduidend fitter dan 12 dagen terug. Fitter dan dat zij is. De vrouw heeft geen eten voor de kat meer boven en moet/ wil ( gewassen en aangekleed )naar beneden op de tijd waarop ze haar huisgenootje  tegenwoordig eten geeft. 35 lullige mini kattebrokjes. Dat is het dan. Ze motiveert zichzelf. 

2.71 Dankbaar💦 (ouderwetse lap tekst)

Gisterenavond ging ik met een zeer dankbaar gevoel slapen. Ochtends om 7 uur opgestaan omdat het water zou worden afgesloten. Pannen en waterkoker gevuld. Volle emmers water ( drinkwater!) naast de toiletten om door te spoelen. Kortom ...helemaal voorbereid op een dag zonder helder, schoon, stromend water. Ik schreef er van de zomer tijdens de droogte ook over maar gisteren was ik het mij weer eens  meer dan ooit bewust dat het niet vanzelfsprekend is dat er schoon drinkwater uit de kraan komt waarmee wij zoveel mogen doen. Koken, wassen, schoonmaken, douchen, planten bewateren, zwemmen, varen. 

2.61 Vier schrijfwijven

We zijn met vier Schrijfmeiden, Schrijfvrouwen of Schrijfwijven. Het maakt geen mallemoer uit hoe we ons collectiefje noemen. Zeker sinds 2011 vormen wij een hechte groep met een stevige band vanuit de sprekende stilte die schrijven is. Soms delen wij tralala en soms is het shitzooi uit ons verleden of heden.

2.48 Even er tussenuit zijn.

Gisterenavond ging ik dodelijk vermoeid naar bed. Vanmorgen mijmerde ik na een korte nachtrust dat ik vandaag echt niets moet van mijzelf, waarna ik in mijn stille huis naar boven klauterde. Naar zolder. Naar mijn atelier. Naar mijn opgeruimde atelier waar de ziel uit is. Ja, je moet er wat voor over hebben om weer een verwarmd huis te hebben. De hoeken zijn nog steeds leeg. Op de oude verwarmingsbuizen prijken nieuwe als smalle schoorsteentjes. Het is er behaaglijk warm. Dank je wel mijnheer de zingende cv monteur. 

2.47 Opgeruimd

Jawel, ik heb zowaar mijn zolder opgeruimd. 

Zoveel heb ik weggedaan, hoppa neem maar mee. 

Mijn atelier heb ik ook opgeruimd. ‘De ziel is eruit’ merkte een vriendin op.’Te netjes.’

2.38 Veelheid loslaten

Ben ik iemand die tegen een ander of mijzelf zegt: je bent te oud voor dit of dat? Nee. Het hangt van je geest af en van je fysieke gestel of je iets kunt behappen of ... wilt. Nu wíl ik mijn e- mail box leegkrijgen. Tot gisteren had ik tegen de 1000  o n g e le z e n berichten. 

2.36 Aandachtig zijn hier en nu

Aandachtig zijn naar anderen toe. Aandachtig naar jezelf toe zijn. Naar mijzelf toe. Dat is - in mijn geval-onder andere schrijvend, schilderend of de natuur ingaan. Gedachten komen en gaan voorbij als een lopend buffet waar je wel of niet iets van kunt/ mag afnemen. Kiest af te nemen. We hoeven niet alles aan te nemen en op te eten waar ons brein mee aankomt. 

Herinneringen komen en gaan. Ze zijn als een film die ik steeds weer kan bekijken. Emoties komen en gaan, ik kán kiezen mij druk te maken of niet. 

Laten gaan als de golven van de zee. 

Adem als rustige golven.