Dochter beeld belt mij tijdens deze coronacrisis dagelijks met meervoudige regelmaat.
Ze zit thuis, maar kan niet thuiswerken door haar beroep als gastvrouw in een restaurant.
Sociaal en praatgraag als ze is, heeft zij het zwaar. Deze week begint zij rustiger te worden. Het valt voor haar niet mee deze social distancing. Maar ja, het is niet anders. Ze leert nu andere dingen dan voorheen en ...ik herken nu meer dan ooit ook positieve dingen van mijzelf in haar. Mmmm😊.
En zoonlief? Die zie ik nu al twee maanden niet meer in real life,
noch via videobellen. Wel heeft hij videoconférences met de zaak. Dat gaat voor.
Thuis gaat zijn intensieve drukke maatschappelijk belangrijke werk verder. Druk, druk, druk.
Echter vandaag, vandaag ontstond er opeens - hóe weet ik nog niet- een driedelig beeldbel conversatie met zoon en dochter.
Ben er helemaal blij van geworden. Wij werden er alledrie blij door. Het was een even bij elkaar op bezoek komen. Echt op bezoek. Vaak zitten de kinderen met hun neus in hun phone ( en ...ik geef toe opdoen duur doe ik dan mee. Sms’je: wil je thee?🤣) Echter, hoewel dit beeldbellen ook via de telefoon ging was er goede aandacht voor elkaar. Mooi!
Zoonlief werd wél gestoord tijdens zijn werk, echter hij nam een korte pauze en ...we hadden een echt gesprek met goed naar elkaar luisteren. Zo fijn en zo leuk. Hartverwarmend.
@ dankbaar dat het kan.
Maandag is hij jarig, dat wordt hem toezingen via beeldbellen🥳. Ik wou dat ik één van zijn favoriete zangeressen zo gek kon krijgen om op zijn balkon iets voor hem te zingen.
Nu maar duimen dat mijn brievenbuspostpakketjes goed aankomen🙏. Dat is tenminste iets.
