2.94 Rijkdom

Dat mijn kinderen met een optimistische, voornamelijk vriendelijke  houding in het leven staan, bewuste  keuzes maken waar ze blij van worden en waardoor ze zich ten volle inzetten om hun werk( hun passie) goed te doen, vervult mij deze morgen met een een zo intens dankbaar gevoel dat mijn hart er haast uitbarst van vreugde samen met het vogelconcert dat door het openstaande raam de kamer binnen zweeft op de beweging van een licht briesje.

Ook ben ik dankbaar naar hun Pap, mijzelf, hun stiefmoeder 😁 😊toe en alle mensen van goede wil op hun pad. Soms kun je als moeder zo bezorgd zijn, dan leeft de eigen verbeelding een eigen leven en in een slapeloze nacht kun je dan alleen maar beren zien. Je wilt dan alleen maar 

gerustgesteld worden. Echter, mijn kinderen zijn toppertjes en ze hebben tevens privé en werk goed in balans zover ik het van een afstand kan overzien🤪. 

Deze dankbaarheid naar mijn kinderen toe voelt als een grote rijkdom. 

Moeder zijn is iets wat je niet kunt leren. Ja, al doende. Vanaf het
moment dat je je kind in je armen houdt zit je in een energie die
je leven lang zal door en door en doorgaan tesamen met de 
gedachte: doe ik het wel goed? Onzeker zijn, vreselijk twijfelen en tevens vertrouwen in je eigen handelen als moeder gaan hand en hand mee door de jaren heen. 

Mijn gedachten gaan terug naar hun babytijd. Zoef... terug langs de tijdlijn van mijn én hun leven.
Ik weet nu dat wanneer de intentie is: ik wil naar beste kunnen 

opvoeden, dat dat het dan is. En het kon achteraf gezien totaal 
geen kwaad dat ik mijn stem af en toe te verhief  zolang ik mij 
maar bewust was wat ik zei en zeg. Dan kun je achteraf bij jezelf te rade gaan.

Supermoeders/ superouders bestaan niet. Gewone mensen wel. Met tekortkomingen en kwaliteiten. Hoewel ik mij bewust werd op een gegeven moment dat ik mij als adoptief mam van mijn twee lieverds -die ín mijn hart zijn geboren- vaak vergeleek met 
échte moeders ( biologische moeders.)Vergelijken met een ander, 
kan soms geen kwaad maar het belangrijkste ( be lang rijkste) is 
toch dat je als moeder jezelf bent. Jezelf zijn en worden als moeder én als de mens die je bent. Mijzelf ter vraag stellen en er met je kinderen als ze ouder zijn over van gedachten wisselen zonder ze  te belasten. Vertrouwen hebben in elkaar hebben is een zo groot goed. En ja, we hebben allemaal ons rugzakje waarmee we te dealen krijgen. Juist in de opvoeding gaat dat 
rugzakje open. Vaak blokkeerde ik. Doch, hier en nu kijk ik er 
met een blijde verwondering naar dat dat rugzakje opeens zo 
licht aanvoelt alsof alle leed van mijn jeugdjaren -toen ik uit huis was - geleden is en alsof ik de eerder zware inhoud van mijn rugzakje kon en kan loslaten als een gebalde hand die zich opent om er een gevangen vogeltje uit te bevrijden. Alsof? Het is zo. Het voelt zo. De inhoud van mijn rugzakje hielp en helpt mij ook om een toffe mam te zijn en een tof mens wanneer er kinderen 
op bezoek kwamen. Zo gezellig😊.

Hm, ga ik nu naast mijn schoenen lopen? Nee, het is een 
constatering en ik voel mij hier en nu blij, licht en stevig. @dankbaar.

Schreef ik al dat ik dankbaar ben en rijkdom ervaar door mijn kinderen?

Yep, Til, dát schreef je al😄. 

Een ieder wens ik een motiverende, inspirerende, creatieve en blije dag toe met een 😊en een blije melodie in je💕.  Het is een keuze!

Via de daily Calm kreeg ik vandaag mee dat Patience and Time the greatest Warriors zijn. Ja, dat voelt inderdaad zo.