2.135 moeder zijn

Moeder mogen zijn is voor mij iets onverwoordbaars. Van de ene dag op de andere 24 uur lang altijd er zijn voor een mensenkindje en twee jaren later nog een mensenkindje dat afhankelijk van je is, is bijzonder. Licht en pittig tegelijkertijd. Verantwoording voelen en dragen. Verantwoordelijk zijn voor alles wat je meegeeft in woord en daad. Ik ben een verbinding, een verbond, een relatie vanuit mijn hele wezen met mijn twee lieverdjes aangegaan. Hecht. Zo hecht. Doch, het zal nooit zo hecht zijn als met een biologische moeder?  Maar toch ...in de geest is er een sterke verbinding met haar. 

2.94 Rijkdom

Dat mijn kinderen met een optimistische, voornamelijk vriendelijke  houding in het leven staan, bewuste  keuzes maken waar ze blij van worden en waardoor ze zich ten volle inzetten om hun werk( hun passie) goed te doen, vervult mij deze morgen met een een zo intens dankbaar gevoel dat mijn hart er haast uitbarst van vreugde samen met het vogelconcert dat door het openstaande raam de kamer binnen zweeft op de beweging van een licht briesje.

2.13 onvoorwaardelijke Liefde?

Vandaag denk ik na over onvoorwaardelijke liefde. Bestaat het? Geen voorwaarden hebben? In het vertrouwen zijn dat voorwaarden onnodig zijn? Nu ik met mijn volwassen kinderen het moederschap en het mijzelfzijnschap keer op keer aan het heruitvinden ben is het -soms, soms ook niet want het is tevens leuk-moeilijker dan toen ze klein waren. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen vind ik een heel juist cliché.

Toch heeft een mens noden. De nood om gerespecteerd te worden. Het gevoel te hebben dat hij, zij, het echt gewenst is om wie hij, zij, het is, voorbij een gevoel van vanzelfsprekendheid. 

Moge haar kinderen zich altijd gewenst en gerespecteerd voelen.

Een mens is geen supermens. Geen enkele moeder kan - naar 
mijn mening en gevoel- een  supermoeder zijn, al zou ze het nog zo graag wensen. Als moeder kun je nog zo veel geven. Nog jezelf zoveel inzetten, dan toch moet je je kinderen grenzen leren. ‘Gewoon’ jezelf zijn is  uitdaging genoeg.

Tot hier en niet verder durven aangeven. En dit ook- heb ik door- bij volwassen kinderen,  zeker wanneer ze een poos in Hotel Mama logeren.