2.246 Een baby huilt

In een huis verderop huilt een pasgeboren baby. Het is in een grote wereld terecht gekomen waar je op vele  schermen alles te weten kunt komen wat er zich elders afspeelt. 

Die grote wereld is klein geworden.

Geëvolueerd? 

Rustig maar, baby. Ga maar lekker slapen. Mijn gedachten gaan naar mijn kinderen toen ze mini waren. Ook gaan mijn gedachten gaan naar álle nieuwe  aardebewoners. Naar alle  pasgeborenen  waar dan ook ter wereld. Moge ze elkaar het licht in de ogen gunnen. 

Over 10 jaar zijn ze tieners, over 20  twintigers, over 30 dertigers en over 40 jaar veertigers. Over 50 jaar vijftigers en over meer dan 70 jaar zitten ze wellicht net als ik hopelijk in een groene tuin( of ...op Mars? ) trachten bij te komen van wat er via de Media binnenkomt.

2.193 De boom van zelfvertrouwen

Er was eens een kind, een meisje. Maar het had net zo goed een jongen -of er tussenin -kunnen zijn.

Toen het meisje geboren werd kwam er een stokoude onbekende vrouw op kraambezoek. Ze had een buideltje in haar hand. Ze liep op de ouders van de pasgeborene af, overhandigde het buideltje: ‘ hier heb ik een buideltje voor jullie dochter. Zorg goed voor jullie kind. Zorg goed voor het buideltje. Láter zal ik terugkomen.’

De oude vrouw verdween net zo plotseling als dat ze gekomen was.

2.135 moeder zijn

Moeder mogen zijn is voor mij iets onverwoordbaars. Van de ene dag op de andere 24 uur lang altijd er zijn voor een mensenkindje en twee jaren later nog een mensenkindje dat afhankelijk van je is, is bijzonder. Licht en pittig tegelijkertijd. Verantwoording voelen en dragen. Verantwoordelijk zijn voor alles wat je meegeeft in woord en daad. Ik ben een verbinding, een verbond, een relatie vanuit mijn hele wezen met mijn twee lieverdjes aangegaan. Hecht. Zo hecht. Doch, het zal nooit zo hecht zijn als met een biologische moeder?  Maar toch ...in de geest is er een sterke verbinding met haar. 

2.94 Rijkdom

Dat mijn kinderen met een optimistische, voornamelijk vriendelijke  houding in het leven staan, bewuste  keuzes maken waar ze blij van worden en waardoor ze zich ten volle inzetten om hun werk( hun passie) goed te doen, vervult mij deze morgen met een een zo intens dankbaar gevoel dat mijn hart er haast uitbarst van vreugde samen met het vogelconcert dat door het openstaande raam de kamer binnen zweeft op de beweging van een licht briesje.

2:17 Leef

Schrijf alsjeblieft weer

Schrijf je blij

haal de blokkade weg, voel je vrij.

Zegeningen

je ziet ze, dat is mooi.

Voel ze.

Open je hart,

kijk met vriendelijke ogen naar jezelf.

Stop met jezelf de vernieling in te denken.

Waarom toch?

Uit je zelf, laat het weer stromen

door de vermoeidheid heen.

Schrijf,
wees je eigen vooruitzicht.

Open jezelf, gekwetst worden 

kun je niet voorkomen

schrijf daarom je eigen  leven niet af.

Gun jezelf het licht in je ogen,

letterlijk en figuurlijk.

Stop met jezelf te kwetsen.

Stop met jezelf op te sluiten,

buiten te sluiten en verboden op te leggen

omdat 

 ...je niet perfect bent?

2.13 onvoorwaardelijke Liefde?

Vandaag denk ik na over onvoorwaardelijke liefde. Bestaat het? Geen voorwaarden hebben? In het vertrouwen zijn dat voorwaarden onnodig zijn? Nu ik met mijn volwassen kinderen het moederschap en het mijzelfzijnschap keer op keer aan het heruitvinden ben is het -soms, soms ook niet want het is tevens leuk-moeilijker dan toen ze klein waren. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen vind ik een heel juist cliché.

Toch heeft een mens noden. De nood om gerespecteerd te worden. Het gevoel te hebben dat hij, zij, het echt gewenst is om wie hij, zij, het is, voorbij een gevoel van vanzelfsprekendheid. 

Moge haar kinderen zich altijd gewenst en gerespecteerd voelen.

Een mens is geen supermens. Geen enkele moeder kan - naar 
mijn mening en gevoel- een  supermoeder zijn, al zou ze het nog zo graag wensen. Als moeder kun je nog zo veel geven. Nog jezelf zoveel inzetten, dan toch moet je je kinderen grenzen leren. ‘Gewoon’ jezelf zijn is  uitdaging genoeg.

Tot hier en niet verder durven aangeven. En dit ook- heb ik door- bij volwassen kinderen,  zeker wanneer ze een poos in Hotel Mama logeren.