2.326 Vredig

 In de zomeravonden een ommetje maken met mijn poezebeest vind ik het summum van genieten.

Het dorp is stiller dan dat vandaag overdag was. Er zijn nauwelijks omgevingsgeluiden. Iedereen is binnen op een paar mensen na die ik gedempt hoor praten in hun tuin. Een merel fluit zijn avondconcert. Warme volle klanken vergezellen ons terwijl we door het gras struinen, speurend naar takjes en steentjes. Verderop zijn buizen. Ze liggen door een heuveltje heen nabij een paar boomstammen. Poezebeest ontwaakt uit haar sloomheid. Ze loopt oplettend alsof we door een bos lopen, snuffelt, ruikt en met de klieren bij haar wangen laat ze een geurbericht achter voor een volgende voorbijgaande kat. Ze springt met haar iets te zware lijf het heuveltje op. Rent door de buis en loopt achter mij aan terwijl ik een patroon door het gras loop om twee bomen heen. Dan slenteren we naar een bankje, rustig genietend van de zwoele stille zomeravond met haar lucht gedeeltelijk getint met zachtgeel en zachtrood achter en boven een boom. Het is van een adembenemende schoonheid. Poezebeest gaat er bij liggen met de oren gespitst. Alert doch ontspannen. De blaadjes aan de bomen bewegen heel langzaam. De bomen geven zuurstof. Heel bewust adem ik langzaam uit en in. Een geven en ontvangen. Zonder zuurstof kunnen we slechts drie minuten. Dank jullie wel bomen. 

Ik maak een gek keelgeluidje. Poezebeest kijkt mij aan en we glimlachen naar elkaar. Ja, serieus zij kan glimlachen. 

Met een dankbaar gevoel sta ik op en lopen we naar huis. Een vredig gevoel danst rustig door mij heen.

Ik voel mij thuis.

2.254 Dagboeken

Dagboeken volschrijven vindt zij de hemel en de hel. Het is een niet zonder kunnen en een niet zonder willen. Papier was en is  geduldig terwijl de pennen zin na zin en dagboek na dagboek volschreven jaar na jaar na jaar. Het is als een nabije vriend/ vriendin hebben die veel van je diepste gedachten en gevoelens kent. 

Ze begon met deze manier van schrijven toen ze op haar 12de naar het eerste pleeggezin werd gestuurd. Vier jaar lang pende ze van zich af. De dagboeken verstopte ze en propte ze nadien diepweg in de dichtstbijzijnde vuilnisbak als ze werd overgeheveld naar een ander gezin. Drie sleet ze er. Of sleten drie haar?

2.166 ze loopt

Ze laat zich niet kennen. Haar gedeprimeerde stemming vervangt ze door lopen. Ze loopt en loopt. Af en toe zit ze op haar rollator. Dankbaar dat het kan. Voorlopig niet fietsen? Er zijn zo velen die het erger hebben of die niet eens een fiets of een rollator hebben en het zich niet kunnen veroorloven.

2.97 Een poging tot motivatie

Vandaag heeft ze moeite om zowel fysiek als mentaal uit bed te komen. Haar blije hormoon is een ommetje rond gegaan tijdens haar heerlijke nachtrust en nog niet terug. Haar poezebeest is op haar 12 de dieetdag beduidend fitter dan 12 dagen terug. Fitter dan dat zij is. De vrouw heeft geen eten voor de kat meer boven en moet/ wil ( gewassen en aangekleed )naar beneden op de tijd waarop ze haar huisgenootje  tegenwoordig eten geeft. 35 lullige mini kattebrokjes. Dat is het dan. Ze motiveert zichzelf. 

2.90 over mijn poezebeestje

Mijn poezebeestje

Mijn poezebeestje was er steeds slechter aan toe. De dierenarts kwam aan huis. Gelukkig, ze gaat toch nog niet de pijp uit. 

Ze went aan haar strenge begrensde dieet van 25 gram minibrokjes met per keer 4 halve princessenboontjes verdeeld over de dag. Het is zo vreselijke weinig. De eerste dagen zijn een strijd. Wie wint? Toegeven lijkt het gemakkelijkste. Dan is de knop om. Ze gaat niet meer steeds achter haar lege etensbakje zitten mij fixerend met haar ogen. ‘ begrijp je dan niet dat ik wil eten?’ Dieet moet ze houden. Ze stopt het in haar holle kies. Ik leid haar af met een laserlampje, veertjes en ander speelgoed. Ze wordt zowaar levendiger, ze beweegt meer, ze speelt en ze trekt zich niet meer terug ergens in huis. Ze is er weer. Ze leeft op. We hebben het  gezellig. Avonds ligt ze op schoot en nachts  door het
 dek heen in de holte van mijn knieën. Ochtends word ik spinnend gewekt door een pootje dat tegen mijn gezicht tikt. Ze heeft opeens iets van het kitten dat ze acht jaar geleden was. Ze blijft leven. Ze léeft. 

@ dankbaar