2.36 Aandachtig zijn hier en nu

Aandachtig zijn naar anderen toe. Aandachtig naar jezelf toe zijn. Naar mijzelf toe. Dat is - in mijn geval-onder andere schrijvend, schilderend of de natuur ingaan. Gedachten komen en gaan voorbij als een lopend buffet waar je wel of niet iets van kunt/ mag afnemen. Kiest af te nemen. We hoeven niet alles aan te nemen en op te eten waar ons brein mee aankomt. 

Herinneringen komen en gaan. Ze zijn als een film die ik steeds weer kan bekijken. Emoties komen en gaan, ik kán kiezen mij druk te maken of niet. 

Laten gaan als de golven van de zee. 

Adem als rustige golven.

2.30 Over inburgeren, taalcoachen en schrijven

Heb vanmorgen een discussie achter de rug over vluchtelingenwerk, met name over taalcoachschap en integreren. Zoooo moe ervan. Of iemand wel of niet integreert ligt óok aan de omgeving, als die afhoudt en veroordeelt wat de inburgeraar nog niet kan ja, dan lukt het minder vlot.  Een kind behoor je ook te begeleiden! Toch? Natuurlijk kun je niet alle stenen op diens pad verwijderen, kijk daarom naar kwaliteiten in plaats van te oordelen over de ‘tekortkoming’ van de taal nog niet goed beheersen.