2.86 b) lente in februari ( gedichtsel, een 64je), gedichtselachtigheid

Storm

en regen 

tot vorige week.
Vrieskoude nachten en 

lentedagen, het is februari.

Korte dunne sterkte steeltjes met 

witte tere klokjes vol levenskracht tonen 

zich timide maar in vol ornaatje, boodschappers 
vol van de duwende Aardekracht omhoog, omhoog, omhoog

naar de zon die trekt, vroedvrouwt jaarlijks 
het vernieuwende mirakel van de lente.
In februari, vroege zonnewarmte in 
de luwte heerlijk, dag 
sneeuwklokjes even

aanwezig.

2.85 Elfjes over vrede en vrijheid

Zien

wat bindt

niet wat scheidt

is zo belangrijk voor

Vrede

🍀

Vrijheid

van mening

kiest weloverwogen voor

het geheel, vol empathie, 

zwijgend.

🍀

Vrijheid

vind ik

wijslijk je mond
kunnen houden. Spreek daarom,

Bewust.

🍀

Vrede

In jezelf

Is het hoogste 

goed wat je kunt 

bereiken

🍀

Vrede 

Het land

van je ziel

Is het vechten voor

waard.

🍀

Een 

vermeden gevecht

is de moeite 

waard om voor te

vechten,

🍀

2.84 Elfjes ( gedichtseltjes)

Kleurrijk

beeldend schrijven

vanuit mijn hart

is een groeiproces naar

heelwording.

🍀

Voor ons aller Bloem.

Stresscouncelor

een ieder

vanuit eigen perspectief

elkaar motiveren, stimuleren, inspireren.

Ontspan.

🍀

Serieus

hier, nu

is structuur nodig 

en soms een ballast.

Glimlach.

🍀

Regen

is noodzaak.

hozen, bui, druppels

ze bepalen wat groeit.

Bloei.

🍀

Bindt

wat verschilt.

Verbind met elkaar.

Kijk, naar wat bindt

Diversiteit.

🍀

Schrijven

is bewegen

en fysiek verstijven.

Sta nu even op

Beweeg.

🍀

2.83 Verbeelding brengt je overal

Het gestolen telefoonnummer en de gestolen naam door de good looking young man op foto uit mijn onderstaand  blogbericht met de titel Phishing had onderaan de woorden imagination brings you everywhere, staan.

2.82 phishing?

Tussen mijn contacten bespeur ik een contact met een foto van een mij onbekende breeduit lachende zeer goed uitziende jonge man met de naam van een mij bekende schrijfmaat. Dát klopt niet. Het telefoon nummer is - na onderzoek- het telefoonnummer van inderdaad die bekende schrijfmaat. De lachende jonge man heb ik geblokkeerd, gewaarschuwd door een buikgevoel, echter daardoor werd automatisch ook het schrijfmaatje geblokkeerd. 

2.81 Regels?

In Nederland zijn veel regels en zo ook op het gebied van schrijven zijn er voorschriften. Bijvoorbeeld een Haiku, een Japanse dichtvorm, is aan strenge regels onderhevig die gerespecteerd moeten(?) worden. Echter, is het zó erg wanneer éen van mijn schrijfmaatjes een wedstrijd drieregelige gedichtjes haikoe schrijven start met 5, 7 en 5 lettergrepen en verder zegt dat alle regels overboord mogen? Een lettergreep meer of minder maakt niet uit. Ik vind van niet want het was een wedstrijdje voor de lol. Het gaat om de inhoud. Om het plezier. Samen. Soms hoeft het toch niet zo serieus? Mag er geen luchtige noot in? Ik weet weer waarom mijn schrijfmaatjes en ik destijds van Een Groot Schrijfforum vertrokken omdat we niet mochten schrijven wat we schreven. Over schrijvende vrouwen. Het blokkeerde destijds als een betonnen muur. We mochten niet zijn. We 
mochten niet schrijven zoals we schreven terwijl het in mijn ogen
meeviel.

2.80 Wind in de Ruimte

Een zonnige dag met een fikse wind, zeg maar gerust storm. Lekker uitwaaien, de haren alle kanten op. Zalig. Voelen dat je leeft.

Bomen - met zwierende volop heen en weer bewegende krakende takken- die ietsje meedeinen met deze oerkracht en toch stevig in de aarde geworteld staan. Hoog opwaaiende dwarrelende, dansende blaadjes gevallen in de herfst worden meegenomen en belanden meters verder. In dit wiewaaiwoeiweer probeert de oudere vrouw te wandelen. De rollator wordt bijna van de grond opgetild. Haar poezebeest loopt een poos achter haar aan, dan keert deze zich op haar vierpotige schreden om en peert in een vorm van rennend sluipen terug naar huis. De vrouw geniet van het uitwaaien. Ze zet haar voeten stevig neer en is zich intens bewust van de zwaartekracht. Ze wil niet weer vallen. 
Gelukkig dát er zwaartekracht is. Terwijl ze vooruit komt is ze zich bewust van de Aarde -een om de zon roterende planeet in de immense Ruimte van het Heelal- die alles OP zich houdt door die gravitatie. Daarboven de wind, bewegende lucht, in de dunne tere beschermende dampigelaag die scheidt van de ruimte waarin de planeet roteert. 

Wat een prachtig, uniek wonder is dit gevende bolvormige ruimteschip waar we mogen leven. 

Thuisgekomen leest ze: https://nos.nl/l/2271226 oei, overlast is naar.