2.238 Gedachten op een lentedag

Donderdag 9 april 2020

Nauwelijks wind vandaag. 0,14 kilometer per uur noem ik windstil. Wat waaide het veel de laatste maanden. Tot drie keer toe een storm. Stormen hebben met ingang van dit jaar, nu ook in Nederland, een naam. Ciara, Dennis en nog een, ik meen met de naam Ellen, hebben we gehad. De kwaliteit van mijn schutting en poort is er hard door achterruit gegaan. Momenteel is het dus windstil met de aangename  temperatuur van 19 in dit deel van Nederland 19 graden. Het wordt 22 graden. De deurkeuken naar de tuin staat open. Zachtjes ruist het bij het naar buiten en binnen stappen. Wat ruist er? Het bamboe stokjes gordijn tezamen met de dromenvanger gemaakt van platte schelpen. Het ruist en tingelt. Vandaag haalde ik het gordijn te voorschijn. Ik noem het het geluid van zomer 2018. Dat was een -vond ik- mooie lange, tropische zomer. Rustig. Droog was het. Tijdens de beginmaanden van dit jaar is het droogtetekort weer opgelost. Echter, nu is het ook al een poos zonder regen. Zowaar al een keer gesproeid begin april. 

Moge het Klimaat wereldwijd in balans komen. Nu heeft het de kans daartoe, al zijn de klimaatplannen van het Kabinet voorlopig  in de kast. Kabinet in de kast. Dát klinkt raar. 

2.131 Triggers

In de zondagse stilte gaat de telefoon. Een blijde dochter ratelt: ‘Mam, ik kom maandag bij je langs. Deze keer ga ik niet naar mijn vriendin, dus ben ik langer bij je.’

Een glimlach siert moeders mond. Leuk, dochter komt alleen voor haar. Dochter heeft het druk, werkt hard en combineert meestal bezoekjes. Dat begrijpt ze.

Niet lang daarna belt dochter voor de tweede keer: ‘Mam, ik pas morgen op een hond, die neem ik dan mee, goed?

2.123 Het rotan stoeltje (2)

In blogbericht 2.73 https://verderschrijven.blogspot.com/2019/01/273-daar-sta-je-dan.html schreef ik over het rotan stoeltje van mijn dochter. Vandaag haalde een van haar vriendinnen -die vroeger bij ons thuis kwam- het op.

2.73 Daar sta je dan

Daar sta je dan te glimmen  door de olie waarmee ik je verweerde rondingen poetste. De kleur van je dek heb ik vervangen door fuchsia roze zoals dochter het graag wil. Je ziet er prachtig uit, dame. Je hebt met je destijds moderne look een klassieke uitstraling hoewel je tevens iets jeugdigs hebt weten te  behouden. 

2.33 Over 16 oktober en overprikkeld zijn

Het is aan een ander nauwelijks uit te leggen dat als ik in een stroomversnelling zit waarin ik met andermans versnelling van vertellen tracht mee te gaan, ik op een gegeven moment tureluurs kan worden omdat het mij niet lukt om mijn aandacht te houden bij de woorden en vooral de beelden die mij voorgeschoteld worden.

2.19 Mijn moeder

19 september, de geboortedag van mijn moeder. Vandaag zou ze jarig zijn geweest. 23 jaar geleden overleed zij, ik zou er aan gewend moeten zijn dat ze er niet meer is. Echter, echt wennen hoeft niet want je mag altijd van je overleden dierbaren blijven houden. Houden van mijn ouders is steeds meer leren om mijzelf te geven want ooit was ik een deel van ze. 

Terugdenkend  ga ik naar haar zware ziekbed maar ook naar haar logeerpartijen toen mijn kinderen nog klein waren. Je was een lieve Oma, Mam. Oh, wat was het bijzonder om op de geboortedag van mijn door suïcide overleden broer - jouw zoon-  jouw eerste kleinkind - mijn zoon- in de armen te mogen houden in een land hier ver vandaan. Wat een wonder ook dat het ons- mijn ex echtgenoot en ik -  toeviel, om twee jaar na de sterfdag van mijn broer naar Nederland terug te keren. Nog voel ik de j
ontroering van toen, Mama, hoe jij ons huis uit kwam rennen de armen weid gespreid, om je eerste kleinkind tegen je hart te houden. Drie jaar later verwelkomde je net zo spontaan en  blij je eerste kleindochter. Ze zijn zo gewenst.