2.19 Mijn moeder

19 september, de geboortedag van mijn moeder. Vandaag zou ze jarig zijn geweest. 23 jaar geleden overleed zij, ik zou er aan gewend moeten zijn dat ze er niet meer is. Echter, echt wennen hoeft niet want je mag altijd van je overleden dierbaren blijven houden. Houden van mijn ouders is steeds meer leren om mijzelf te geven want ooit was ik een deel van ze. 

Terugdenkend  ga ik naar haar zware ziekbed maar ook naar haar logeerpartijen toen mijn kinderen nog klein waren. Je was een lieve Oma, Mam. Oh, wat was het bijzonder om op de geboortedag van mijn door suïcide overleden broer - jouw zoon-  jouw eerste kleinkind - mijn zoon- in de armen te mogen houden in een land hier ver vandaan. Wat een wonder ook dat het ons- mijn ex echtgenoot en ik -  toeviel, om twee jaar na de sterfdag van mijn broer naar Nederland terug te keren. Nog voel ik de j
ontroering van toen, Mama, hoe jij ons huis uit kwam rennen de armen weid gespreid, om je eerste kleinkind tegen je hart te houden. Drie jaar later verwelkomde je net zo spontaan en  blij je eerste kleindochter. Ze zijn zo gewenst.

2.13 onvoorwaardelijke Liefde?

Vandaag denk ik na over onvoorwaardelijke liefde. Bestaat het? Geen voorwaarden hebben? In het vertrouwen zijn dat voorwaarden onnodig zijn? Nu ik met mijn volwassen kinderen het moederschap en het mijzelfzijnschap keer op keer aan het heruitvinden ben is het -soms, soms ook niet want het is tevens leuk-moeilijker dan toen ze klein waren. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen vind ik een heel juist cliché.

Toch heeft een mens noden. De nood om gerespecteerd te worden. Het gevoel te hebben dat hij, zij, het echt gewenst is om wie hij, zij, het is, voorbij een gevoel van vanzelfsprekendheid. 

Moge haar kinderen zich altijd gewenst en gerespecteerd voelen.

Een mens is geen supermens. Geen enkele moeder kan - naar 
mijn mening en gevoel- een  supermoeder zijn, al zou ze het nog zo graag wensen. Als moeder kun je nog zo veel geven. Nog jezelf zoveel inzetten, dan toch moet je je kinderen grenzen leren. ‘Gewoon’ jezelf zijn is  uitdaging genoeg.

Tot hier en niet verder durven aangeven. En dit ook- heb ik door- bij volwassen kinderen,  zeker wanneer ze een poos in Hotel Mama logeren.