Powered By Blogger
Posts tonen met het label moeders. Alle posts tonen
Posts tonen met het label moeders. Alle posts tonen

zondag 2 juni 2019

2.145 Loslaten is mijn gevoel accepteren

De moeder heeft zich er haar  gedachten op dol gedraaid, ze kan haar kop erover breken maar ze zal net als dat haar ouders vroeger niet wisten wat zij dacht, voelde en meemaakte, dit evenmin van haar kinderen weten. Dat is hun privé.  Als ze iets vertellen voelt ze zich vereerd voor hun vertrouwen. Oké, ze is een Hooggevoelige , ze voelt aan. Maar met je kinderen kan het toch ontaarden in een invullen. Zij die zo’n hekel aan aannames en invullen heeft, is zich er nu bewust van dat door haar eigen warrigheid de laatste tijd, ze deels invulde in plaats van in te voelen, aanvoelen.

zondag 12 mei 2019

2.34 Moeders

Moederdag
ik denk aan moeders, moeders die hun kinderen het leven gaven.
Die hun kinderen negen maanden droegen, ze baarden en door omstandigheden afstonden. Liefde is de oorzaak. 
Liefde de remedie.
Kinderen die ontvoerd zijn. Vermiste kinderen. Vermiste ouders. Verscheurd gevoel. 

donderdag 28 maart 2019

2.115 Waar doet zij goed aan?

Kortgeleden keek ze naar het programma Spoorloos. Het ging over een biologische familie waarvan hun kind - buiten hun weten om- als baby verdween en geadopteerd werd door een Nederlands echtpaar.

donderdag 4 oktober 2018

2.26 Bij de koeien

Opvouwbare wandelstok mee in het mandje, dankbaar voor de lage instap, dankbaar voor deze speciale fiets gekregen van mijn zussen. Fietsen maar. Onmacht, verdriet en gefrustreerdheid eruit ademen. Uitwaaien. Levenskracht inademen. Afstappen bij de koeien. 
Eerst bij vijf koeien (of zijn het nog pinken want er staat een stier bij?) Ik leun over het hek, een meter schrikdraad tussen de dieren en mij. Ik sta een tijdlang te snotteren dat ik zo verdrietig ben, vertel ze dat ik het ermee gehad heb met steeds weer gekwetst te worden maar dat ik ondanks alles toch van het leven houd. De dieren kijken even op om vervolgens  stoïcijns en op hun gemak verder te grazen ondanks mijn aanwezigheid. Het werkt kalmerend en het maakt dat ik mijzelf niet al te serieus neem. Ze blijven bij het hek net als ik. Na een poos knap ik op en buig
mijn hoofd voor de koeien en de stier. Mijn hart is weer warmer 

aan het worden. Dank je wel.