2.229 Zijn alle ouderen kwetsbaar?

Maandag 20 maart 2020

https://nos.nl/l/2327685 Dit artikel uit de NOS app heb ik aandachtig gelezen. Ondertussen mijzelf in vraag stellend. Want ja, ik ben een vrouw van 72 jaar. Ben je dan gelijk kwetsbaar? Ik houd niet van generaliseren. Ik las over een 81 jarige man. Een fitte man. Doch ook hij valt onder de risicogroep. Val ik daar dan ook onder? Ik wandel dagelijks. Ik kom buiten het dorp een enkeling tegen en dan passeren wij elkaar op meer dan 1.5 meter afstand, Gisteren 3/4 uur gedaan over 2,9 km🙄.  Maar laat ik niet naar wel of niet prestatie kijken. Juist omdat ik mij niet popie Jopie voelde is het goed om - niet pusherig- te bewegen. Kalm aan. Compassie hebben met mijzelf. Er zijn al genoeg tirannen. Doch, het  bloed mag en moet toch stromen door de bloedvaten, gewrichten en spieren worden zodanig gesmeerd, kortom het hele lijf, dat je er iets tot veel soepeler door wordt.? Dit, indien je niet te beperkt bent. Te lange rust, roest. Dán pas wordt een mens kwetsbaar. Zowel jong als oud.

2.153 Over de Zomerzonnewende, verwondering en dankbaarheid

 21 juni

Zomer zonnewende, de zon staat op zijn hoogst. De dag is lang, de nacht kort. Heerluck ( indien je mijn zelfbedachte woordje vaker gaat gebruiken dan komt het wellicht in de van Daele😄.)

Zomer, alles groeit, alles komt tot bloei en begint vrucht te dragen. 

2.123 Het rotan stoeltje (2)

In blogbericht 2.73 https://verderschrijven.blogspot.com/2019/01/273-daar-sta-je-dan.html schreef ik over het rotan stoeltje van mijn dochter. Vandaag haalde een van haar vriendinnen -die vroeger bij ons thuis kwam- het op.

2.117 Dankbaarheid

Het leven is vol met van alles wat. De laatste week was dat het geval in mijn leven. Ik doe mijn best om dagelijks dankbaar te zijn en dit op te schrijven. Vandaag schrijf ik het hier in mijn blogspot in een dankbaarheids countdown van 10 tot 1.

2.115 Waar doet zij goed aan?

Kortgeleden keek ze naar het programma Spoorloos. Het ging over een biologische familie waarvan hun kind - buiten hun weten om- als baby verdween en geadopteerd werd door een Nederlands echtpaar.

2.71 Dankbaar💦 (ouderwetse lap tekst)

Gisterenavond ging ik met een zeer dankbaar gevoel slapen. Ochtends om 7 uur opgestaan omdat het water zou worden afgesloten. Pannen en waterkoker gevuld. Volle emmers water ( drinkwater!) naast de toiletten om door te spoelen. Kortom ...helemaal voorbereid op een dag zonder helder, schoon, stromend water. Ik schreef er van de zomer tijdens de droogte ook over maar gisteren was ik het mij weer eens  meer dan ooit bewust dat het niet vanzelfsprekend is dat er schoon drinkwater uit de kraan komt waarmee wij zoveel mogen doen. Koken, wassen, schoonmaken, douchen, planten bewateren, zwemmen, varen. 

2.65 Over het Klimaat

Hoewel ik mij irriteer aan mijn witjes en afgebroken zinnen, die ik nog steeds niet weet te bewerken in dit Blogspot, maak ik mij meer zorgen over het klimaat in de bevolking over het Klimaatakkoord of te wel de crisis van het Klimaat. Mijn ex gaf mij mee om wat dan ook van twee kanten te bezien. Beter ‘blind’ te zijn dan slechts vanuit éen standpunt te spreken en te handelen?  Of is ook dat een blind zijn dat ik zeer allergisch ben voor ongenuanceerde meningen? Ben ik zelf wel genuanceerd genoeg?  

2.63 I want to be happy, but ?

( my apologizes if its not the best English 😁)

How to have the courage to go further in life when you lost a dear one through suïcide? I lost my brother, a friend and a becong friend, three people who commited suïcide. And in the past me also tried it because life was too tough for me. Though my heart, my soul wanted to live. But... the fact that three dearones commited suïcide  made me think that it all was my fault. ( and that there was something terrible wrong with me)

2.60 Terugblikken op 2018

Terugdenkend aan het bijna afgelopen kalenderjaar dringen zich vele herinneringen tegelijk op. Het contact met Mario Dieringer die Trees of Memory * wou  planten al wandelend over de Aardbol voor suïcide slachtoffers. Hij is gestart. De herinneringen aan mijn  broer die zichzelf van het leven benam in 1980 kwamen terug. Vooral  herinneringen uit onze vroege jeugdjaren - drie jaar in een prachtig dorpje in Duitsland met een magisch aanvoelende vallei- kwamen als pareltjes boven. Ik héb gereisd dit jaar. Een dierbare vriendin reed mij. We hebben Mario ontmoet. We hebben mijn jeugdvriendin Rita ontmoet. We hebben een boom geplant bij het huis waar we in de jaren ‘50 woonden met aan de zijkant de weide waar destijds koeien graasden. Ja, ik heb gereisd. Ook zag ik dat een oorzaak van mijn weerstand tegen reizen, het wegmoeten daar was. Weer voor het
werk van mijn vader die gedetacheerd werd naar Parijs. 

2.35 Uitdaging

Kijk, een manier om je de dag af te sluiten en een goede nachtrust te genieten.

https://writing4wellbeing.com/trajecten/

2.22 Het bamboekralengordijn.

Zondagochtend, de zon schijnt volop in deze herfstig ruikende morgen. De herfst staat voor loslaten en oogsten wat je letterlijk en figuurlijk gezaaid hebt. In ieder geval heeft het kleine appelboompje vrucht gedragen. Vijf appels in totaal. Één hangt er nog. Vier zijn onderdeel van mijn lichaam geworden. Ook in die ene overgeblevene huizen pitten vol pit die eveneens een appelboom kunnen worden. Is het geen wonder van een geschenk? Als we ons niet meer kunnen verwonderen om alle wonderen die er zijn dan is dat een voorbij gaan aan deze realiteit. Ze kan blij en dankbaar  maken.

2.21 Optimisme

Dag tuin in zomeropmaak. Dank je wel dat je er wederom als een weelderige dame in kleurrijke kleding was😍.

Ondanks de hitte groeide en bloeide je al werd de grond droger.  Gelukkig mocht er gesproeid worden, ondanks beginnend watertekort.

Wat was je mooi, Tuin. Je hortensia’s, de hanging baskets-in de boom die ooit een paastak was- waren een en al weelderige fleurigheid. Het kleine appelboompje toverde haar eerste mini appels te voorschijn. Vijf zijn er geboren en vier hebben al losgelaten. Straks ga ik er eentje bewust savoureren. Moge ik mij keer op keer weer kunnen verwonderen. De mussen, duiven, bijen, hommels, wespen die kwamen drinken, zich veilig wisten ondanks poezebeest. Het geeft mij een warm gevoel in het hart.

Voor zoveel was en ben ik dankbaar. Ik houd van de zomer, ondanks dat de crisis van het klimaat het zoveel warmer maakt dan ons oorspronkelijk klimaat was. Bestaat oorspronkelijkheid? Alles is toch steeds aan verandering onderhevig?

2.5 Dankbaar zijn voor water

Dankbaar ben ik voor het drinkwater. Zoet water om te drinken. Dankbaar ook voor sloot en greppel regenwater waarmee boeren de akkers mee besproeien om voedsel voor ons te verbouwen. Echter zij mochten het niet meer. Ten tijde van de afgelopen(?) Droogte (zou het voorbij zijn? ) had het nathouden van onze dijken- in ons ‘waterrijke’ landje met grandioos watertekort- voorrang. Schippers hadden het ook zwaar. Wachten in sluizen.  

De dieren die onbeschut stonden. Ze moesten het doen met teilen en  emmers water in hun schaduwloze  dorre weiden met scheuren in de grond.