De verjaardag van de viering van dochter is net geweest. Dan voelt de mam zich altijd meer dan ooit verbonden met de geboortemoeders en het geboorteland van haar kinderen. Een Wereldvredesvlam brandt sowieso op die twee dagen.
Na kortgeleden nogmaals op een aflevering van Spoorloos te zijn gestuit is ze in wederom in worsteling. Wat te doen? Wat te doen en wat te laten in het belang van je kinderen? Zij hebben als baby niet kunnen kiezen. Nu zijn ze volwassenen. Ze maken hun eigen keuzes. Wat mag en kan deze ( adoptie)mam dan? Zoeken is niet aan haar. Schrijven erover evenmin?
Heeft ze een schrijfsel geschreven over extistentieel alleen en eenzaam zijn, is het foetsie door éen onbewuste vingertik. Mag ze wel schrijven? Ja, ze mag het. Ze houdt rekening met zichzelf. Ze mag het van zichzelf. He he.
Kortgeleden keek ze naar het programma Spoorloos. Het ging over een biologische familie waarvan hun kind - buiten hun weten om- als baby verdween en geadopteerd werd door een Nederlands echtpaar.
Daar sta je dan te glimmen door de olie waarmee ik je verweerde rondingen poetste. De kleur van je dek heb ik vervangen door fuchsia roze zoals dochter het graag wil. Je ziet er prachtig uit, dame. Je hebt met je destijds moderne look een klassieke uitstraling hoewel je tevens iets jeugdigs hebt weten te behouden.