Zaterdagse rust in het mediterraan aanvoelende dorp met gedempte stemmen, vogelgeluiden, af en toe geblaf, licht briesje, zacht zoemend geluid van de windturbines, geklater van het mini fonteintje in de cementbak en in de verte autogeluiden.
zaterdag 24 augustus 2019
2.160 de laatste
Langzaam bewegen de planten in het lichtstromende water. Geen andere kleurrijke sierlijke zwembewegingen meer sinds de laatste twee sluierstaarten op vier en twintig juli jongstleden zijn overleden. Drie maanden daarvoor hemelde het zeventienjaar oude maatje van haar die nu alleen achtergebleven is. Onzichtbaar, verscholen achter een steen slijt de ancistrus haar dagen.
woensdag 21 augustus 2019
2.159 Sublimeren?
In the Daily Optimist van vandaag leest zij: https://theoptimist.nl/daily/het-succes-van-zelfreflectie-derde-persoon/. Ah, ze was het vergeten. Dus vooruit met de geit. Aan de schrijf om haar zwaar gedeprimeerde gevoel te sublimeren in iets lezenswaardig. Hm🤔. Ze oordeelt over zichzelf? Indien ze zichzelf zou observeren dan zou ze mogelijk meer begrip voor zichzelf hebben? Misschien wel. Deels héeft ze dat begrip. Echter, deels is de optimist die ze door dik en dun kan zijn het onderspit aan het delven.
zondag 11 augustus 2019
2.158 Kalmeren oftewel even laten rusten
Heb een poos niets van mij laten lezen. Tot schrijven hier kwam het niet. Te veelheid.
Afijn, waarom ben ik wederom hier beland? Vanmorgen wou ik @The Daily Calm gaan beluisteren. Meditatie met vervolgens dagelijks een thema ter meerdere glorie van innerlijke verandering van vastgeroeste patronen.
Gisteren - zaterdag 10 augustus - was er het thema irritatie/ frustratie. Indien je irritatie/ frustratie voedt dan krijg je irritatie/ frustratie. Indien je geduld voeding geeft dan krijg je ... geduld.
Dát was de bedoeling.
Labels:
ademen,
een vriendelijke samenleving,
even laten rusten,
frustratie,
geduld,
hier en nu. Tot rust komen,
humor,
irritatie,
lachen om jezelf,
mediteren,
The daily calm,
Verbinding,
Vriendelijkheid
maandag 29 juli 2019
2.157 🌳🌳🌳 verkeersborden🌳🌳🌳
Ze heeft geveegd en gedweild. Ook heeft zij de strijk gedaan, evenals het logeerbed bedekt met schoon beddengoed te ontdoen van drie dekbedden. Dochterlief bleef voor het laatst met oud en nieuw slapen. Toen was het koud en vroeg dochter meer dekbedden die er uiteindelijk - het is zeven maanden later- voor Jan Doedel op lagen.
Meer huishoudelijk werk doen is voorlopig zinloos. Gruis blijft komen door kieren.
Labels:
bomen,
CO2 omzetten in zuurstof,
Drilboren,
Herrie,
hitte,
huis isoleren,
huishouden,
klimaat,
Klimaatakkoord,
klimaatcrisis,
klimaatverandering,
opwarming van de aarde,
overprikkeld,
respect,
verkeersborden
zondag 14 juli 2019
2.156 Hou je goed🕵🏻♂️🐌
Heb ik net een heel lang epistel - richting boekwerk- over mijn vader geschreven, is het met 1 druk op een knop foetsie, behalve de link naar de koorpartij van de negende van Beethoven. Grijns. Alsof mijn vader het zo bedacht heeft. Humor is de smeerolie van het leven, hoor ik hem in gedachten nog zeggen.
Mijn vader overleed 7 juli 2011 op 97 jarige leeftijd en zeven dagen later op le quatorze juillet - je bent francofiel of niet- was zijn uitvaartplechtigheid. Om een lang verhaal kort te maken. De negende symfonie van Beethoven -met name de koorpartij- was zijn favoriet. De mijne ook.
Tijdens de plechtigheid lukte het maar niet om het te laten beluisteren. Later hoorde ik het vaak op verdrietige momenten. Vandaag zong ik het voor koeien.
‘Hou je goed, Til’ hoor ik je zeggen.
‘Hou je goed, Til’ hoor ik je zeggen.
Hm, toch jammer dat het schrijfsel van net verdwenen is. Maar het zit in mijn hart.
En heus, je malacologische dagboeken zúllen -zoals jij het zo graag wou en waar je met passie aan werkte in bijna al je vrije tijd- bij je pisidium collectie in Naturalis komen. Dat ik het hier neerpen is dat ik beloof dat ik er nog steeds op toezie. Maar ja, ik ben de enige niet ...
woensdag 10 juli 2019
2.155 Zwaar overprikkeld
Ze is al naar buiten geweest met haar poezebeest om de herrie te ontvluchten. Het is zinloos, of ze zou weer naar vriendinnen moeten gaan, maar ze is vermoeid en ze kan niets extra’s absorberen. Het drilboor gebeuren waarmee vorige week gestart werd om alle voegen van de rij huizen, waarin zij een woning heeft, te verwijderen en te vervangen, continueerde en continueert zich in een eindeloos lijkende irritante constante stroom van drrrrrilbooorrrrrrrgeluid die door de huizenrij, woningen, tuinen en haar hele lijf dringt. Het is om gekkkk van te worden. Ze overwoog net of ze de politie zou bellen of er een cel is waarin ze mag bivakkeren. Hm, een beetje van den zotte.
Abonneren op:
Posts (Atom)