Zit ouderworden tussen mijn oren? Ja en nee. Al is mijn lichaam pijnlijk en doet mij dit geestelijk oud voelen, dan toch huist er nog steeds een geest met levendige energie in mij. Een energie waarmee ik alle kanten op kan. Gedeprimeerd of optimistisch? Het is als een lopende band waar je kunt kiezen tussen de gerechten? Waar voed ik mij vandaag mee? Soms is dat kiezen verrekte zwaar en dan voel ik de zwaarte van mijn ouder wordende lichaam en dan voelt mijn geest stokoud aan. Dan neemt de energie donker niet te tillen of licht het van mij over. Dan worden de gedachten somberder en is het leven te zwaar voor mij. Terwijl er velen zijn die het nog veel zwaarder hebben. Ik heb niets te klagen! Dankbaar ben ik voor mijn zegeningen. Ik zie ze allemaal. Hooggevoeligheid, tja, dát kan ik soms nog steeds verfoeien, doch het schenkt mij tevens veel. Schoonheid zien in de Natuur en in wat en wie dan ook. Echter … soms het TE veel narigheid van een ander zien en voelen is pittig om te absorberen. Vroeger in mijn werkend leven kon ik daar beter mee omgaan De ellende van de wereld komt- tegenwoordig alleen nog via de Nos app- als via voelhorentjes bij mij binnen. TE erg. Soms is het niet te absorberen.Vooral omdat jij, ik, wij allemaal de misère van de zijlijn aanzien als onbegrijpbare horrorfilms.
Doch … daarom juist ….
Dankbaar …voor het steeds weer opnieuw geboren worden/ ontwaken worden in een nieuwe dag met nieuwe inzichten. Iedere dag is als een geboorte waarin ik in een land wakker word waar ik kan en mág kiezen om wat van mijn leven te maken. Keer op keer op keer weer! Een simpel leven 🫶.
Soms is dat kiezen zo moeilijk, dan wil ik niet meer. Ook dat is mens zijn.
Gisteren voelde ik mij steeds ouder en eenzamer worden. Echter, op dit moment van schrijven is er weer het één-saam met mijzelf gevoel en daardoor met anderen.
Verbondenheid is!
Wel heb vandaag me-time nodig.
❤️
Lieve M, wat begrijp ik je toch goed. Je metaforen zijn mooi. Je beseft dat er ook mensen zijn die het zwaarder hebben. Maar dat helpt nu eenmaal niet alle momenten van de dag. Je bent een voorbeeld voor mij. Op eigen pootjes pak je je pad. Als je te moe zit of ligt staat er niemand naast je die jou erdoor helpt. Als vriendin hoop ik je te troosten door dikke knuffels 🥰 te sturen. Heel veel liefs en kracht.
BeantwoordenVerwijderenKnuffel van Bloem!🌷
🤗Lieve B🌹
VerwijderenDank voor je reactie. Lief!
Het mooie is dat jij ook een voorbeeld voor mij bent!
En jawel, ik heb onzichtbare vriendinnen dichtbij en op afstand zoals jij, R en T bij mij.
En ik “heb” mijn kinderen die regelmatig contact zoeken.
En … ik heb de Natuur naast mij en mijn poezebeestjen en mijn 23 jarige algeneter .el
En … op een gegeven moment wanneer ik mij zwaar gedeprimeerd voel dan komt er altijd weer een moment dat ik mijn wereldvredevlam voor mijzelf aansteek( in het kader van het leven is een feest maar je moet/ mag wél zelf de slingers ophangen en zelf eerst een lichtje in je donkerte aansteken) en dát helpt mij dan keer op keer op keer weer om mij verbonden te voelen met alle mensen van goede wil die ook een world peace flame aansteken met de intentie om geen schade te doen. Ook niet aan zichzelf! Dat helpt! Niemand is ooit echt alleen. Wel al-een. Een geheel met tekortkomingen en met kwaliteiten.
🥰
Ik voel mij dankbaar voor de vriendschappen in mijn leven. Zowel de vriendinnen dichtbij als veraf.
Liefs van je (schrijf)vriendin M🫶🥰🤗 👍🏼🙋🏼♀️👋🏼