2.36 Aandachtig zijn hier en nu

Aandachtig zijn naar anderen toe. Aandachtig naar jezelf toe zijn. Naar mijzelf toe. Dat is - in mijn geval-onder andere schrijvend, schilderend of de natuur ingaan. Gedachten komen en gaan voorbij als een lopend buffet waar je wel of niet iets van kunt/ mag afnemen. Kiest af te nemen. We hoeven niet alles aan te nemen en op te eten waar ons brein mee aankomt. 

Herinneringen komen en gaan. Ze zijn als een film die ik steeds weer kan bekijken. Emoties komen en gaan, ik kán kiezen mij druk te maken of niet. 

Laten gaan als de golven van de zee. 

Adem als rustige golven.

2.35 Uitdaging

Kijk, een manier om je de dag af te sluiten en een goede nachtrust te genieten.

https://writing4wellbeing.com/trajecten/

2.34 De vegetarische slager

Laten wij het eens hebben over de vegetarische slager. Is diegene een slager die vegetarisch eet? Dát weet ik niet, het zou kunnen maar ik betwijfel het. Wat er waarschijnlijk mee bedoelt wordt is dat een dergelijke ‘slager’ vegetarische ‘kip’ stukjes,  ‘spekjes’ en  meer heeft gemaakt en voorbereidt. Ik vind dit raar en naar.

Ja, een kip eet vegetarisch. Maar wat heeft een slachter met op kip gelijkende stukjes soha of tofu te maken? Waarom moet de verwijzing naar vlees gemaakt worden? Ik eet geen vlees en daarom stuit het mij tegen de borst als ik steeds vaker bij vegetarische producten genoodzaakt ben te lezen over slager en vlees. Ik walg ervan. Daarom schrijf ik er nu éen keer over.

2.33 Over 16 oktober en overprikkeld zijn

Het is aan een ander nauwelijks uit te leggen dat als ik in een stroomversnelling zit waarin ik met andermans versnelling van vertellen tracht mee te gaan, ik op een gegeven moment tureluurs kan worden omdat het mij niet lukt om mijn aandacht te houden bij de woorden en vooral de beelden die mij voorgeschoteld worden.

2.32 bijzondere ontmoetingen op en nazomerse oktoberdag

Fietsen door de polders, over dijkjes met aan weerszijden bomen, daarachter weilanden met koeien, schapen en boerderijen. Er is zoveel te zien alleen al de buitenkant van de hoeves. Stallen, knusse zitjes met uitzicht op akkers en weidegrond. Steeds weer stap ik af, scan de omgeving. Dankbaar voor mijn zicht en mijn gezichtsveld.

2.31 een nazomerse dag in oktober met 26 graden

Bij het wakker worden voel ik de warmte al. De kamer is zonnig. Mijn ouder wordende botten en spieren zijn minder stijf. Daglicht met daarbij de zon die door de wolken schijnt doen goed, vooral wanneer je je natje en droogje hebt.

2.30 Over inburgeren, taalcoachen en schrijven

Heb vanmorgen een discussie achter de rug over vluchtelingenwerk, met name over taalcoachschap en integreren. Zoooo moe ervan. Of iemand wel of niet integreert ligt óok aan de omgeving, als die afhoudt en veroordeelt wat de inburgeraar nog niet kan ja, dan lukt het minder vlot.  Een kind behoor je ook te begeleiden! Toch? Natuurlijk kun je niet alle stenen op diens pad verwijderen, kijk daarom naar kwaliteiten in plaats van te oordelen over de ‘tekortkoming’ van de taal nog niet goed beheersen.