2.228 Donderdag 19-03-2020 tot rust komen

Donderdag 19 maart 2020

Licht autogezoem komt van verderop. Het lijkt ( bijna) op een autoloze zondag uit de jaren ‘70.

2.227 zondag 15 maart motiverende gedachten voorrang geven

Zondag 15 maart 2020

De zonsopgang  en een merel met zijn gezang wekken mij na een diepe nachtrust, het is stil. Ik schrijf in mijn dagboek. Daarna volgt #The Daily Calm. Het thema? Ik citeer ‘Risk. Learn to be comfortabel with discomfort, its a way of training your life.’ Sociale onthouding? Dat ben ik wel gewend, hoewel ik best sociaal ben en voor verbinding. Er is momenteel  meer verbinding dan anders. Ook met mijn kinderen. Dat is fijn. Het overprikkelt mij tot nu toe nog niet, toch voel ik mij fysiek wat raar. Brandende voeten, koude handen of omgekeerd koude voeten en warme handen. Licht schrijnend gevoel in de borststreek ( geen druk). Nee, geen verhoging of koorts. Bloedwarm hoofd en gezicht, tensie vanmorgen 188/92 met een hartslag van 65. Nu geen stress, dus zal de tensie wel gedaald zijn. Af en toe hoest ik, het komt en het gaat. Nee, vast geen corona. Toch is het raar. Voel mij niet stresserig. Even aankijken maar. Ik heb nooit de griep en haal ook nooit een griepprik. Weerstand genoeg. 

2.226 Hamsteren? Over vertrouwen

 Vrijdag 13 maart 2020

Daarnet stuurde zoonlief - die momenteel thuis werkt in verband met een kuch en iets verhoging- hij zit in de kwetsbare groep - mij berichten en filmpjes over lege supermarktschappen. Mensen hamsteren, terwijl er wordt gezegd dat er dagelijks voldoende is om de supermarkten te bevoorraden.

Oké, mijn motto in het nieuwe jaar was en is vertrouwen hebben. Ook denk ik aan wat een oom als motto had: tob niet het loopt altijd anders. 

2.225 een mini stukje bos is niet meer

Het is even droog. Nu echt naar buiten om een frisse neus te halen. Haren in de wind. Uitwaaien en bewegen. Haar linker been brandt. Soort zenuwpijn. Toch maar eens naar de dokter? Het duurt al zo lang. Dan ...haar hart slaat over en roffelt dan. Alarm. Bij de  grote bomen in het groene hart van het dorp is dat wat zij een mini bos noemt met de grond gelijk gemaakt. Dat terwijl het rond volle maan is wanneer de sapstromen het sterkst zijn. 

2.224 Het hoofd koel houden

Dinsdag 10 maart 2020

 Italië is op dit moment van schrijven een van de grootste besmettingshaarden van het  Corona virus covid-19  na Zuid Korea. Zuid Korea waar een van mijn kinderen al een reis naar toe heeft geboekt voor over bijna twee maanden. Mijn ander kind heeft eveneens een poos terug een vriendinnen reisje binnenkort naar Barcelona vastgelegd. Italië zit niet voor niets op slot. Mijn ex echtgenoot en tweede vrouw hebben net komend vanuit Azië weer voet op Nederlandse bodem gezet.

Wát een gereis.

2.223 8 maart 2020

Zondag 8 maart 2020

Het is volle maan. De maan trekt het water in de aarde, zeeën, mens en dier omhoog. Water staat onder andere voor emoties. Wat zijn wij  bevoorrecht in vergelijking met vele mensen dat wij hier in vrijheid leven. Dat ik mag schrijven waar ik voor kies te schrijven. Vrijmoedig. Vrij én moedig? Mwoah. 

2.222 Opruimen

Al een week ben ik flink aan het opruimen, schoonmaken, netjes inruimen, doorgeven of ik breng spullen naar een milieubak. Stel dat mijn geheugen slechter wordt? Dan heb ik geen houvast meer? Kom op, doorzetten. Eenmaal de opruimsmaak te pakken, gaat het steeds gemakkelijker. Hoewel ...regelmatig sta ik met iets in handen waaraan een herinnering kleeft. Ik zeg bij alles dank je wel. Doch het glazen potje halfvol bruine basterd suiker -met op het vergeelde, nee eerder verbruinde etiket, in mijn moeders handschrift de woorden bruine suiker - geeft mij iets extra’s vertrouwds. Omdat mijn moeder geen graf heeft is dit een extra tastbare herinnering als een groet van haar. Het zelf gebruiken? Nooit gedaan. Het lijkt op een relikwie? Zou de suiker nog goed zijn? Wanneer overleed mama? 11 september 1995. Daarvoor had ze vier zware jaren na een CVA (hersenbloeding) met afasie. Niet meer kunnen spreken, lezen en schrijven was een hel voor haar en het te moeten aanzien eveneens. De bruine suiker is van vóór die tijd. Ze heeft het zéker dertig jaar geleden in het potje gedaan en er af en toe zuinigjes een boterham mee bestrooid. Na de hersenbloeding kwam ze -behalve die laatste keer om aan te wijzen wat mee moest naar het verzorgingstehuis-nooit meer in haar woning. Het potje zet ik terug in een van de keukenkastjes op bovenste - nagenoeg lege- plank waar het gezamelijk met een oude plastic koffiefilter en een ouderwets metalen Frans expresso koffiezetdingetje een plek krijgt.