2.26 Bij de koeien

Opvouwbare wandelstok mee in het mandje, dankbaar voor de lage instap, dankbaar voor deze speciale fiets gekregen van mijn zussen. Fietsen maar. Onmacht, verdriet en gefrustreerdheid eruit ademen. Uitwaaien. Levenskracht inademen. Afstappen bij de koeien. 

Eerst bij vijf koeien (of zijn het nog pinken want er staat een stier bij?) Ik leun over het hek, een meter schrikdraad tussen de dieren en mij. Ik sta een tijdlang te snotteren dat ik zo verdrietig ben, vertel ze dat ik het ermee gehad heb met steeds weer gekwetst te worden maar dat ik ondanks alles toch van het leven houd. De dieren kijken even op om vervolgens  stoïcijns en op hun gemak verder te grazen ondanks mijn aanwezigheid. Het werkt kalmerend en het maakt dat ik mijzelf niet al te serieus neem. Ze blijven bij het hek net als ik. Na een poos knap ik op en buig
mijn hoofd voor de koeien en de stier. Mijn hart is weer warmer 

aan het worden. Dank je wel.

2.25 Neem jezelf bij de hand

Wees vriendelijk naar jezelf toe bij verdriet, accepteer dat je je voelt zoals je je voelt. Dat is krachtig zijn, al zijn er vele mensen die het zwakte vinden. Tranen tonen je verdriet, onmacht, smart, pijn en rouw. Tranen tonen je menszijn. Tranen kunnen helen.

Intens verdrietig komt het kind in je er ook weer eens bij kijken. Samen voelen jullie je net zo diepongelukkig als in ver voorbije tijden. Hoe ouder je bent, hoe meer je de emoties van ál die geleefde jaren gaat voelen. Kunt gaan voelen. Was het een overleven? Ga het anders beleven. Zie wat je voelt vanaf nu als een brug die je helpt beter in het hier en nu te zijn. 

Leef
Leven
Leef

2.24 Verdriet

Achteloos uitgesproken woorden, als een hand met tentakels  

nonchalant mijn borst binnendringend om als een niet fysieke boxer mijn hart vast te pakken en vol te raken met een niet fysieke energieke stomp vol pijnlijk ondoordachte vrijheid van meningsuiting.

Onverwoordbare getergde smart welt wederom in mij op als een zoute rivier, omhoogstromend van mijn hart naar mijn ogen. 

Gelukkig kan en mag ik huilen van mijzelf.

Gelukkig dat ik mijn levenstranen, vooral in herfsttijd, kán wenen.

Daar is niets mis mee, al respecteren velen hun eigen

 en andermans tranen niet. 

Waarom huil je?

Waarom heb je verdriet? Waarom ben je zo moe?

Indien ik de verbale woorden had dan deed ik dat.

Stil zijn is ont-moeten.

Het is een opeenstapeling van druppels.

Bagateliseren? Toch weer? Er zijn ergere dingen.

De herfst heeft meer dan ooit zijn entree gemaakt.

Wat voor droom heb je nog?

Wat zijn je talenten? Je kwaliteiten.

Droom alsjeblieft een mooie droom.

Droom met anderen mee.

2.23 Hoe schijnt de zon?

De zon schijnt in deze dag.

de zon schijnt op deze dag.

Dat zijn twee verschillende manieren om de de zon ervaren.

Bij mij schijnt de zon vandaag IN mijn dag

al zou het gaan regenen.

2.22 Het bamboekralengordijn.

Zondagochtend, de zon schijnt volop in deze herfstig ruikende morgen. De herfst staat voor loslaten en oogsten wat je letterlijk en figuurlijk gezaaid hebt. In ieder geval heeft het kleine appelboompje vrucht gedragen. Vijf appels in totaal. Één hangt er nog. Vier zijn onderdeel van mijn lichaam geworden. Ook in die ene overgeblevene huizen pitten vol pit die eveneens een appelboom kunnen worden. Is het geen wonder van een geschenk? Als we ons niet meer kunnen verwonderen om alle wonderen die er zijn dan is dat een voorbij gaan aan deze realiteit. Ze kan blij en dankbaar  maken.

2.21 Optimisme

Dag tuin in zomeropmaak. Dank je wel dat je er wederom als een weelderige dame in kleurrijke kleding was😍.

Ondanks de hitte groeide en bloeide je al werd de grond droger.  Gelukkig mocht er gesproeid worden, ondanks beginnend watertekort.

Wat was je mooi, Tuin. Je hortensia’s, de hanging baskets-in de boom die ooit een paastak was- waren een en al weelderige fleurigheid. Het kleine appelboompje toverde haar eerste mini appels te voorschijn. Vijf zijn er geboren en vier hebben al losgelaten. Straks ga ik er eentje bewust savoureren. Moge ik mij keer op keer weer kunnen verwonderen. De mussen, duiven, bijen, hommels, wespen die kwamen drinken, zich veilig wisten ondanks poezebeest. Het geeft mij een warm gevoel in het hart.

Voor zoveel was en ben ik dankbaar. Ik houd van de zomer, ondanks dat de crisis van het klimaat het zoveel warmer maakt dan ons oorspronkelijk klimaat was. Bestaat oorspronkelijkheid? Alles is toch steeds aan verandering onderhevig?

2.20 International Day of Peace

I lighten a candle with the World Peace Flame

I forward it, also virtually, with

peacefull, calm, kind and hopefull thoughts.
https://www.worldpeaceflame.org/mediation/

💫🕯🍀💓🍀

Heartbeat to heartbeat to heartbeat greet.

Wishing you a good day with a 😊 and a 🎶melody in your 💓 and a calm mind.


Echter, er zijn afschuwelijke situaties en  gebeurtenissen waarin ouders, familieleden, vrienden en betrokkenen totaal geen vrede voelen. Een ieder  wens ik ongelooflijk veel sterkte en liefde toe. Moge vredevolle gedachten ooit weer een deel van u zijn.🍀💕🍀🙏🕯🕊

https://www.worldpeaceflame.org/