2.239 Vrijheid

Vrijdag 10 april 2020

Ze is blij, voor het eerst sinds de zoveelste valpartij ( op 8 augustus vorig jaar met de fiets die over haar heenviel toen ze over een verlaging in de weg liep tijdens het opstappen. Ja, heel dom!) heeft ze haar rijwiel weer durven pakken. Ja, ze oefende zichzelf het jaar door op een hometrainer met alleen pedalen, zittend op een tuinstoel of kruk. Sinds de Stormen en de Corona Quarantaine was dit een uitkomst om bij weer en wind in de tuin op één plek te bewegen en tóch lekker uit te kunnen waaien.

2.229 Zijn alle ouderen kwetsbaar?

Maandag 20 maart 2020

https://nos.nl/l/2327685 Dit artikel uit de NOS app heb ik aandachtig gelezen. Ondertussen mijzelf in vraag stellend. Want ja, ik ben een vrouw van 72 jaar. Ben je dan gelijk kwetsbaar? Ik houd niet van generaliseren. Ik las over een 81 jarige man. Een fitte man. Doch ook hij valt onder de risicogroep. Val ik daar dan ook onder? Ik wandel dagelijks. Ik kom buiten het dorp een enkeling tegen en dan passeren wij elkaar op meer dan 1.5 meter afstand, Gisteren 3/4 uur gedaan over 2,9 km🙄.  Maar laat ik niet naar wel of niet prestatie kijken. Juist omdat ik mij niet popie Jopie voelde is het goed om - niet pusherig- te bewegen. Kalm aan. Compassie hebben met mijzelf. Er zijn al genoeg tirannen. Doch, het  bloed mag en moet toch stromen door de bloedvaten, gewrichten en spieren worden zodanig gesmeerd, kortom het hele lijf, dat je er iets tot veel soepeler door wordt.? Dit, indien je niet te beperkt bent. Te lange rust, roest. Dán pas wordt een mens kwetsbaar. Zowel jong als oud.

2.162 mijn paradijslijke plek

Zondagse stilte in het mediterraan aanvoelende dorp. Stilller dan gisteren- zaterdag- baadt het dorp in een zalige, zomerse zwoelheid. Vogelgeluiden hebben de overhand. Gespetter in de boom waarin ik -door middel van een driepuntige plantenophanger- een lichte bak met water heb opgehangen waaruit mussen drinken en hun veren poetsen. Zo mooi om te horen en te zien.

2.144 Thuis

Kalmerend spreekt zij zichzelf  toe. ‘Rustig rustig rustig, vanwaar die onrust terwijl er net een zo weldadige rust in ons was?’ 

Dan pakt ze de fiets en fietst en fietst en fietst de Natuur in. Ze staat stil bij koeien, paarden, schapen, ganzen, zwanen, allen met hun kleintjes. Moeders met hun kleintjes.  Ze kijkt, luistert en merkt op. Het leven is zoals het is. Rust wordt weer meester van haar. Ze ademt. Ze leeft. Ze is dankbaar. Ze beweegt. 

2.120 het wordt echt lente

De tuinen tonen een pallet aan groen. Bomen sieren donker & zacht roze, wit en groen als een vlag, de vlag van de lente. Ze fietst een rondje. Wat is het koud. 8 graden. Het voelt kouder aan, zeker op de fiets. Ondanks haar winterjas voelt ze de snijdende wind. Bij de Albert Heyn in het volgende dorp- nog steeds is ze niet gewend dat winkels op zondag open zijn-koopt ze geraniums. Voor morgen. 

2.25 Neem jezelf bij de hand

Wees vriendelijk naar jezelf toe bij verdriet, accepteer dat je je voelt zoals je je voelt. Dat is krachtig zijn, al zijn er vele mensen die het zwakte vinden. Tranen tonen je verdriet, onmacht, smart, pijn en rouw. Tranen tonen je menszijn. Tranen kunnen helen.

Intens verdrietig komt het kind in je er ook weer eens bij kijken. Samen voelen jullie je net zo diepongelukkig als in ver voorbije tijden. Hoe ouder je bent, hoe meer je de emoties van ál die geleefde jaren gaat voelen. Kunt gaan voelen. Was het een overleven? Ga het anders beleven. Zie wat je voelt vanaf nu als een brug die je helpt beter in het hier en nu te zijn. 

Leef
Leven
Leef