Een misverstand kan ontstaan door wat dan ook. Door iets te snel doen of ...te traag. Een ander kan er iets van denken. Zelf kan ik er iets van denken en vooral voelen als een respons -van mij -te traag voor de ander is. Zo verdrietig. Ieder ziet wat dan ook vanuit eigen standpunt. Eigen standpunt door de ervaringen in het verleden. Dan kan een kleine ‘fout’ als iets groots aangerekend worden. Voor de ander door diens ervaringen. Dat vind ik naar. Aannames kunnen maken en breken.
Vriendschap. Vriendschap is voor mij heilig. Ik heb vriendschappen van jaren. Het is nooit uit het oog uit het hart. Mijn vriendinnen weten wat ze aan mij hebben, omgekeerd ook. Ze weten dat ik erg op mijzelf kan zijn, dat ik warrig kan zijn als ik overprikkeld ben en al zien wij elkaar niet, al schrijven wij elkaar niet dan hebben wij een plek in elkaars hart. Altijd. Althans voor mij wel. Zien wij elkaar dan dan pakken wij de nooit verbroken draad van verbondenheid weer op alsof wij elkaar gisteren zagen.
Maar wát te doen en te laten bij een misverstand gedurende een -tegen de twintig jarige cor ( harte) respondentie -waarbij je elkaar nog nooit in levende lijve zag? De vriendschap is hetzelfde maar je mist de rechtstreekse lichaamstaal. Toch is het meeleven intenser, omdat je meer invoelt. Maar wát als dat opeens hapert door een stommiteit van mijn kant? Het kan iedereen overkomen. Tegen mijn kinderen zeg ik dan “ het kan gebeuren.” Maar ja, de ander kan het zwaar nemen. Dat probeer ik te accepteren. Dat ook dat niet anders is.
Doch, verdriet door het onbegrip. Niet goed voor mijn hart. Zo vermoeid ben ik tevens.
Het was een rare week. Voor het eerst sinds tijden zoon en dochter samen op bezoek. Heerluck. Tevens zeer ernstige ziekte in de familie. Zelf niet lekker in mijn vel en in de wereld en in privéleven gebeurt eveneens het een en ander waarbij mijn hoofd het moeilijk kan absorberen en mijn hart pijn heeft door het onbegrip van mijzelf en een ander.
Een dierbare die kwam lunchen en die opeens zo anders denkt en voelt😳, zodat ik uitviel Pff. De vriendelijke samenleving die ik ambieerde😌( ambieer) begint echt niet bij mij.
Tja en toen kwam ik op een site terecht die mij alle geluk beloofde. Tjonge, ik werd opeens overspoeld met berichten over Geluk. Het was te mooi om waar te zijn. Nóg meer veelheid.
Dat deed mij op mijn rem trappen. Rrrustig aan doen. Geen zicht genoeg, gas terug.
Rustig ademen. Concentreren op de adem. Vertragen.
Wat is Geluk voor mij?
De dankbaarheid van het thuis bij mijzelf komen en zijn. Steeds weer en van daaruit de wereld bezien, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Hoe mooi ook. Dankbaar voor de vriendschappen, de familie en de buren in mijn leven. Dankbaar voor het videobellen met dochter, de berichten van zoon. Er mogen zijn voor anderen (maar niet aan een ieders verwachtingen kunnnen voldoen.)
Geluk is weten dat we het - ondanks coronamaatregelen- het heel goed hebben in ons kleine landje. Het is - voor mij- voedend om dagelijks een dankbaarheid riedel te maken. Tijdens mijn dagelijkse wandeling en savonds de dankbaarheids countdown in mijn dagboek.
Steeds weer kies ik ervoor om niets als vanzelfsprekend te zien. Dankbaar zijn is voor mij Geluk en dat stemt mij wederom Dankbaar.
Wat kan ik een hekel hebben aan de donkere maanden. Steeds minder daglicht. Minder buiten. Dat mis ik. Maar ja, 3/4 uur buiten lopen -wandelen noem ik het nog steeds niet- is momenteel het maximum wat mijn benen kunnen verdragen. Ieder jaar vanaf oktober is het weer een mijzelf oppeppen. Heb jij dat ook? Toch kies ik om steeds weer dankbaar te zijn voor de woning die ik huur, de warmte, de gordijnen, de lampen, de kaarsen, de muziek en het comfort in zijn algemeen. Een bed, een warme kruik en zoveel meer. Een ieder wens ik het toe. Opeens ben ik mij zo bewust dat december mijn geboortemaand is. We go for It. In ieder geval heb ik aanloop van aanvliegende vogels. Dat vind ik zo gezellig. Geluk is zeker ook voor mij dankbaar zijn voor al wat in de tuin groeit en is.
Een ieder wens ik een goede laatste kalendermaand van dit jaar 2020 toe. Met jezelf en met de anderen die we ontmoeten, in harmonie, wederzijds respect en vooral begrip.
Onthoud: ieder huisje heeft zijn kruisje. Dát zeg ik ook tegen mijzelf.
🍀💕🍀
