2.192 Tot rust komen ( muziek)

https://youtu.be/S2crRevv-nI Calma e tranquilidade by Deva Premal&Miten and Manose.
❤️
Lyrics and translation
https://www.spiritvoyage.com/mantra/calma-e-tranquilidade/man-000201.aspx
❤️

2.191 Nog steeds onverwoordbaar

De verjaardag van de viering van dochter is net geweest. Dan voelt de mam zich altijd meer dan ooit verbonden met de geboortemoeders en het geboorteland van haar kinderen. Een Wereldvredesvlam brandt  sowieso op die twee dagen. 

Verbondenheid is.

2.190 Geef om jezelf

Et bonjour a toi l’artiste is een lied van en door Nicole Rieu uit 1975.

Het lijkt als gisteren dat bovenstaand nummer vier en veertig jaar geleden veel gezongen werd. Tja, we worden wat jaartjes ouder. Dát is niet vanzelfsprekend. Pijnen, levenspijnen vergezellen je. 

Hálloooo artiest. Hallo kunstenaar. Hallooootjuh kunstzinnigheid in je. Kom op. Schilder, schrijf, zing, dans of wat dan ook je zou willen doen. Ben je fysiek niet in staat om dansen? Een hand optillen is al een dans. Wil je eigenlijk niets al zou je het fysiek wél kunnen? Echt niet? Ook dát is een keuze. In je hoofd kan ook als je er fysiek niet toe in staat bent.

Geen canvasdoeken meer? Gebruik dan de achterkant van doeken of schilder over iets heen. In ieder mens huist kunstzinnigheid. Mag het? Mág het alsjeblieft? 

2.189 Opiniepanels

Opiniepanels geven een mooi beeld van hoe mensen in het land denken. Aan twee doe/ deed ik er mee en ik vind het een groot goed om vrijelijk mijn mening te mogen geven en onderdeel van een dergelijk panel te kunnen zijn. Het leert mij nog beter na te denken ver voorbij piekeren. 

Vrijheid van Meningsuiting.

2.188 Ganzen

Ganzen hoog in de lucht. Groepjes van twee, drie en meer vliegen zich het ganzekriek, luid gakkend om bij elkaar te komen in een bestaande of nog te vormen V formatie. Luid roepend om elkaar bijéen te brengen en te houden. Enkelingen worden tot één van de V’s gegakt of vormen een nieuwe groep. Ze horen bij elkaar. 

Ganzenmigratie. Fascinerend. De gezamenlijkheid ontroert mij. Het steeds wisselen van een leidinggevende gans gaat vanzelf. 

Ganzen hoog, hoog in het luchtruim. Ze trekken weg naar bestemming onbekend en toch lijken ze een innerlijke kompas te hebben die ze precies de weg wijst. Dieren luisteren meer naar hun instinct (of is het toch intuïtie?) dan sommige mensen. Al zijn ze met veel toch lijkt het over bevrijding te gaan, over gezamenlijk tóch hun eigen weg gaan. Als individu maar samen. Geen landgrens staat ze in de weg. Behalve als ze landen op een akker en alles opeten. Dat vindt een boer onleuk. In de verte hoor ik doffe schoten. Het zal toch niet? Ganzenfamilies zijn hecht. We zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen. Dieren geven voorbeelden. Aan ons om te kiezen wat voor voorbeeld ons na staat en wat niet. Er is een verschil tussen een hond en een krokodil. 
Net als zwanen zijn een mannetje en vrouwtje voor het leven partners. Als er een gevangen wordt of overlijdt is de ander diepongelukkig. Als ouderpaar zijn ze grandioos. Ze respecteren elkaars eigenheid. Samen.

Ik voel mij verbonden. Dag ganzen. Tot volgend jaar.

2.187 Hoe gaat het met je vandaag?

Hoe gaat het met je vandaag, lezer? Hier en nu?

Gewoon ...nu? Op dít moment van je leven?

Wanneer er door jezelf of een ander - met de beste bedoelingen- in vele gisterens voorbij is gegaan aan je verdriet, fysieke pijn, emotionele diepe smart, rouw, gedeprimeerdheid, vreugde, spontaniteit en motivatie dan doet de opmerking: hoe gaat het met je vandaag, goed. Althans mij doet het goed.

Want, weet jíj wat te antwoorden wanneer iemand aan je vraagt: hoe gaat het met je?

Ik niet. Ik blokkeer want mijn denken en voelen toveren mij vele mogelijkheden voor en ik ga diep mijn wezen in om die vraag te beantwoorden. Jij ook? Echter ‘hoe gaat het met je vandaag? ‘is concreter. Er zit structuur in. Het is bekaderd. Het gaat om vandaag. In het vandaag is er de ochtend, middag, avond en het hier en nu.

Hoe het met mij gaat vandaag? Goed. Het is 11uur in de ochtend. De zon schijnt, het is gezond fris buiten. Kleurtjes van het chrystal  voor het raam bewegen als een dans door de warmte van de centrale verwarming omhoog langs het plafond en de muur. Mijn borststreek wordt warm. Ik drink een kop koffie en ik typ dit schrijven. Ja, vanmorgen heb iets gelezen over mantelzorgers en het doolhof van regels in de Zorg . Dacht: hoe zal dát ooit gaan in deze vergrijzende babyboomers tijd? Echter voorgaande zinnen zijn zowel in het verleden als in de toekomst.

Verder heb ik vandaag nog niets gelezen in de NOS app of ander nieuws. Jij? 

Het is stil in huis. Zo hoor ik wel het stromende water door het filter in het aquarium, getik van de klok, een vuilniswagen rijdt voorbij, de koelkast zoekt, mussen tjilpen in de boom als een enthousiast koor, mijn kat krabt zich. Een diertje springt op mijn vinger. Wat is dat? Een vlo? Oooow. 

Hoe gaat het met je vandaag?

2.186 Verdacht?

Enige tijd geleden werd ik tijdens een wandelingetje aangesproken door twee mensen in een Smart- een kleine  electrische auto. Hoe ze bij het pont in Hekelingen konden komen. Ze zaten helemaal verkeerd. Onbekenden. Ik was alert. Ze leken mij niet smart al hadden ze een Smart. Op mijn mobiele telefoon probeerde ik de weg te duiden, maar ik zag het niet goed. Kreeg geen overzicht bij het groter maken. Had ik maar een plattegrond gehad. Afijn, ik maakte een getekende routebeschrijving. Echter, later kwamen ze weer langsrijden met gespannen gezichten. Ik stak mijn hand op. Geen reactie. Hopelijk hebben de twee het pontje ooit gevonden. Ondertussen checkte ik wél of ik niets miste.

Had ik maar een plattegrond bij mij gehad.

2.185 ten gunste van het klimaat —>autoloze zondagen en andere ideeën

Autoloze zondagen

In de jaren ‘70 waren er autoloze zondagen. Ik vond het een verademing. Vandaag las ik dat de Overheid er serieus over denkt om een autoloze zondag in te voeren. Waarschijnlijk 1 per jaar las ik eerder. Waarom slechts éen? Waarom niet vaker? Bijvoorbeeld een keer per maand of twee manden? Niets mis mee. Goed voor mens, dier en milieu. Minder stress. Minder moeten.

2.184 Vrede

Sinds een maand staat er om de veertien dagen een mobiel Milieustation  ( ter grote van een bus) in haar gemeente. Ideaal. Spullen die niet meer door te geven zijn maar wel grondstoffen bevatten voor hergebruik kun je er afgeven, vooral handig als je geen auto hebt en slecht ter been bent is dit een uitkomst. Ze heeft haar schuur flink opgeruimd en ontdaan van wat niet meer te repareren valt. Al twee keer is ze met  volbeladen grote tassen aan en op haar rollator naar de plek gelopen waar die mooie mobile milieustraat staat met zijn diversiteit aan vakken. Al twee keer heeft ze twee pannetjes en een zak met kaarsenresten niet meegenomen en achtergelaten in de schuur. Twee oude verroeste steelpannetjes. Van haar overleden moeder en broer. Dierbaar dus. Op zich zijn de pannetjes nog goed, maar niet goed genoeg om voedsel in te bereiden.

Ze overdenkt ook iedere keer of ze de grote zak met stompen van wereldvredekaarsen bij de milieustraat zal afleveren. Ze kent niemand die kaarsen maakt. Echter, de stompen zijn speciaal want de kaarsen hebben altijd met een bepaalde intentie gebrand. Toch bij het grofvuil doen? Ze kan het niet.

Nee, ze kent niemand die kaarsen maakt. Zijzelf dan? Ja, waarom niet? Dat ze er niet eerder opkwam. Dát is duurzaam en tevens wordt de wereldvredevlam intentie nog meer doorgegeven. 

2.183 Bestemming onbekend

Ze overdenkt of ze een moestuintje gaat aanleggen. Zelfvoorzienend zijn. Niets mis mee. Ze leest zich in. Dagelijks loopt zij door de tuin zoals deze nu is. Ze kent iedere plant. Ze is verliefd op de geranium die in deze herfstige dagen dag na dag uitbundiger bloeit.  Voor een moestuintje zal ze ruimte moeten maken maar ja, dat wat er groeit groeit er en wil ze niet weghalen. Soms doet zij er een tai chi achtig dansje. Het is meer dan dat wat ouderen in een verpleegtehuis bewegen. Ook zondert zij zich soms af - niets mis mee- als er te veel tegen haar aan gepraat wordt en ze het niet meer kan absorberen. Dan kan ze niet meer luisteren. Nu zij gepensioneerd is, leeft zij meer en meer op zichzelf, bij zichzelf en met zichzelf. Ook niets mis mee. Leven en laten leven. Niet dat dit altijd top is, want soms is er dat vreselijke gevoel van door iedereen en jezelf verlaten te zijn. Het kan haar bevangen als een-saamheid een dag of twee een straatje om is. En nee ...met een grote groep mensen iets doen, lost het niet op voor haar. Aan andermans verwachtingen voldoen lukt haar meestal niet meer.