2.259 5 manieren om afleidings weerbaar te geraken ( video in het Engels)

 https://www.bbc.co.uk/ideas/videos/five-ways-to-distraction-proof-your-mind/p07v2qvt

2.258 Dank je wel, Facebook💕

Ze had het jaren naar haar zin op Facebook. De Facebook familie inclusief vrienden plus familie uit het dagelijks leven, diversiteit aan mensen zijn haar dierbaar. Aan een ieder probeerde ze aandacht te geven en zo het uitkwam mee te geven dat ze  allergisch is voor vooroordelen en generaliseren. Zie ieder ander als medemens op deze planeet. Het is een divers gezelschap vrienden geworden: Bomenridders, Natuurgroepen, Bomen, dieren, mensen, Goede doelen, SAMEN tegen onrecht, de vriend die als een broer is, die de wereld rondloopt al bomen plantend ter nachtgedachtenis van suicide slachtoffers https://www.treesofmemory.com/vision-of-suicide-prevention, VluchtelingenWerk, Schrijvers, Schrijfvriendinnen, in spirit vriendinnen waar ze jaren mee verbonden is, vriendin waar ze met de hand mee correspondeert, ook vrienden uit het dagelijks leven en last but not least least Familie.en nog veel meer.  Ook heeft ze er een aparte pagina waar ze wat van haar  schilderachtigheidjes deelt. Op beide een mooie groep mensen, waarin ze vaak zichzelf weerspiegelt ziet/ zag. 

Echter, de laatste tijd raakt ze steeds weer overprikkeld en versnipperd door al wat ze leest, ziet en hoort op Facebook. Veelheid in het kwadraat. Regelmatig vliegen de teksten en filmpjes om haar oren bij het bezoeken van andermans pagina’s met onder andere discussies over racisme, discriminatie, wel zwarte piet, niet zwarte piet, wel Corona regels volgen, geen Corona regels volgen, demonstraties, migratie, statushouders, eigen land, politiek en over de politie wier werk is om noodmaatregelen en wetten te handhaven dus respect verdient in plaats van dat zij - evenals een politicus-belaagd worden. 

Haar concentratie en focus verdrinken in de veelheid aan berichten. Warrig en gefragmenteerd wordt ze ervan. Het kost haar keer op keer een paar dagen om erover te denken en het te verwerken. Steeds weer. Ze zal de enige niet zijn. Wat zal zij nou eens zeggen? Als ze er met een ander over praat krijgt ze regelmatig te horen dat ze niet zoveel moet denken en voelen. Daar kan ze niets mee. Het is zinloos. Dus sluit ze zich af. 

Keuzes maken.

Zich weer even afsluiten is een prima keuze. Hier en nu. Mindfullness beoefenen. Coronatijd werkt in haar voordeel.

Oké, een paar dagen geen social medium bezoeken en geen whats app schenken wellicht wat soelaas. Naar binnen keren. Ademen. Genieten van al het goede dat er in dit land is. Dit zien. Al het goede in het leven hier. Dankbaar zijn. Dáár kiest ze voor. Ondertussen komen er twee opiniepanel enquêtes binnen. Hm, zal ze die even gaan invullen? Háar mening geven? Niet die van een ander. Wat vind ik nou? Wat is mijn mening?

Het brengt haar een beetje rust.

Ja, ze weet dat ieder een andere mening heeft. Niets mis mee. Wij leven in dit mooie land met de vrijheid van meningsuiting, we mógen het uiten, dat is een ontiegelijk kostbaar goed. Vrijheid van Meningsuiting -vindt zij - is oké als je Respect hebt en de mens in de ander blijven zien. Ieder heeft in wezen gelijk. Ieder heeft een ander standpunt. Door te schreeuwen kunnen we een ander niet overtuigen van ons gelijk. Is haar schrijven als een schreeuwen. Ze vindt van niet. In ieder geval is het geenszins haar intentie.

Ieder van ons is ooit als baby geboren en ieder van ons heeft hoopt ze familie. Respect hebben voor een ander, zeker voor de door ons gekozen mensen die ons land besturen en alle mensen die ons en ons land beschermen. Steeds weer trachten iets van twee kanten te zien. 

Genuanceerdheid voeding geven. Ze geeft toe - dat schreef ze al eerder- dat ze verdrietig werd toen mensen ( die tegen alle Corona regels zijn) - in een grote kring gingen zitten elkaar bij de hand houdend en later knuffelden en dat de Politie er aan te pas kwam. Ze had iets van ‘moet dat nou? Vredevoller kun je het niet hebben!’ Maar ja, de 1,5 meter afstand houden is een noodbevel. Hoe vervelend ook( maar ik vind het eigenlijk ook best) Iedereen moest nog ontdekken hoe en wat  betreffende covid 19. Omdat het aantal besmettingen stijgt moet er nu echt gehandhaaft worden.

Dat is het werk van de Politie, ze doen hun werk. Zíj maken geen wetten. Tja, dan ontstaan opeens  nare situaties zoals ze in sommige filmpjes in de NOS app zag. Gewoon heel gewoon 1,5 meter afstand houden en kiezen je aan de adviezen en regels houden. Samen. Je eigen verbeelding in toom houden.

Al die narigheid die ze zag naar zowel burgers als Politieagenten toe. Vicieuze cirkel. En ja, ze vindt het vreselijk als een vrouw tikken met een wapenstok krijgt en ze vindt het vreselijk als een oudere vrouw ( die vlak voor een agent gaat staan roepen) geduwd wordt zodat ze valt. Zij weet hoe lang het duurt om -als je ouder bent- van valpartijen te herstellen. Maar óók vindt zij het vreselijk als politie te paard wordt toegeschreeuwd door een megafoon zodat het paard en waarschijnlijk ook de ruiter - die net als iedereen mens is- er heel nerveus van worden. Petje af voor agent en paard. Of een middelvinger naar de politie of politie insluiten? Dat is respectloos en bedreigend voor hen die ons beschermen. 

Ja, ze beschermen ons. Maar als we ons allemaal aan de regels houden, misschien gaat de economie  minder zakken als er minder besmettingen zijn? En voor diegenen die bang zijn dat de Democratie verdwenen is? We leven in een land met een coalitie en met een keur aan partijen in de oppositie. Allemaal gekozen door ons. Door al die mensen met verschillende meningen. Waar zie je dat nog meer? Iedere partij heeft het eigen verkiezingsprogramma en probeert dát waar te maken. Ga er maar eens aanstaan met daarbij belastinggeld te verdelen over ieder ministerie. Ga er maar eens aanstaan met ondertussen demonstraties over van alles. Ga er maar aanstaan om dat lastige landelijk  huishoudboekje te beheren. Dat is ons geld, belastinggeld. Dus ... ieder meer belasting betalen een optie? Lastig! 

Ieder van ons, dus iedere partij eveneens, heeft een andere mening die wij vrij mogen uiten zolang het naar elkaar toe binnen de grenzen van respect en dus fatsoen.

 En zij?  Ze wil van het versnipperde gevoel af. Uiteindelijk  heeft zij vandaag haar Facebook account verwijderd. Beter zo dan iedereen ontvrienden. 101 waren er op het laatst. Ieder is haar lief. Ieder heeft de eigen mening. Ze is dankbaar voor een ieder die nu en in het verleden deel uitmaakte van haar FBgroep en Messenger. Dankbaar voor het vierkoppig Schrijfmeiden groepje. Ze zullen vast een manier vinden om het buiten messenger in stand te houden 

Ze is dankbaar voor  alle mooie berichten en het gevoel van verbondenheid en vriendelijkheid dat er is/ was/is. Ze is dankbaar voor een ieder die met haar meeleefde.

Verbondenheid is. 

Vriendelijk zijn naar zichzelf toe? Ze koos voor weggaan. 

🍀💕🍀.

- 

2.257 Een kwetsbaar onderonsje

 Door een getriggerd worden  ontstond er een schriftelijke worsteling in mij over wel of niet bloggen en dat terwijl we in een land met vrijheid van meningsuiting wonen.  Kortom moeilijk gedoe waarbij ik op een gegeven moment het idee krijg de innerlijke discussie te continueren op mijn tablet in een blogschrijfsel. Een pijnlijk kwetsbaar onderonsje is het gevolg. Oké dan. Langzaam kom ik uit de worsteling. Oké dan. We plaatsen het in mijn Blogspot. Dát lijkt mij een vorm van evolueren. 

Prima, ik selecteer alles en laat het voorlezen-dat het kan, ongelooflijk  toch?- door de ingebouwde computerstem. Ik kikker er zelfs van op om van een afstandje mijn monoloog of liever gezegd de dialoog met mijzelf te beluisteren. Gedoeee. Zelfcompassie en grinniken om mijzelf krijgen de overhand. Ja, ik krijg zowaar een gevoel van: goed stuk. Daar herkennen zich vast velen zich in. Hoppa, hoog tijd om weer eens wat te posten. Waarom blogangst hebben? Ik mág mijzelf zijn. Echter, in plaats van op kopiëren te drukken, click ik onbewust op verwijder terwijl ondertussen de computerstem onverstoorbaar mijn onvoorzien onzichtbare schrijven van nu zero woorden verder voorleest. Verdorie nog aan toe. Weg is het schrijfsel. Weg is mijn kwetsbaar onderonsje. Maar ook ...weg is de worsteling. Letterlijk en figuurlijk. Het is over. Is het over? Op dit moment van schrijven wél. Halleluja. De humor van mijn vader borrelt op. Lachen is gezond. Maar dan zonder wat dan ook te bagatelliseren. Mijn conditioneringen en ik. In verandering. Of ‘slechts’ steeds weer er beter mee om kunnen gaan? Zelfbegrip in beweging.