Ze wás al trager, ze kón de snelle wereld al niet meer bijbenen. Maar sinds ze bij een cardioloog loopt, een diagnose kreeg inclusief een batterij medicijnen die ze braaf slikt is ze anders en trager dan een schildpad.. Ze voelt zich niet meer zichzelf. Zij, die vanuit haar hart met een gezonde dosis verstand leefde voelt zich oud en het is alsof door de medicijnen het emotionele gedeelte van haar hart met pensioen is. Vorige week tikte ze de 75 levensjaren aan, Ze is dankbaar, want na kanker schoon te zijn verklaard nog doorléven - al sinds 2005- is niet vanzelfsprekend.
Alles is anders in haar. Ze observeert zichzelf. Ze observeert hoe ze zich voelt. Stress lijkt te zijn weggetoverd. Ze is kalm, traag en voelt zich vermoeid. Kortom, een oud wief. Wel kan ze soms geïrriteerd en wat bozig reageren. Ze herkent zichzelf er niet in. Spanning van zich af huilen is niet meer. Kón ze maar een potje janken. Van zich af schrijven? Kón ze het maar. Nu typt ze traag dit schrijfseltje, pas 165 woorden. Pas! De nieuwste medicatie settelt zich nu al bijna een maand. Haar hart met slechte pompfunctie reset zich en het hoeft niet meer te proberen snel het bloed door te pompen. Soms versnelt het hart zich nog en dan …alsof er een hand aan een noodrem trekt, gaat het -dank zij de beta blokkers en andere medicatie -op de rem. Ze is er nog steeds niet aan gewend. Ze is niet meer zoals ze is. Euh was. De passie is weg. De levenslust foetsie. Haar hoogsensiviteit lijkt kalmaan vervangen te worden door een vorm van ongeïnteresseerdheid. Zo vreemd.
De nieuwe bloeddrukmeter die ze -na het crashen van de vorige meter door te morbide hypertensie-voor het eerst gebruikt toont een voor haar ongelooflijk mooie bloeddruk. 134/71 pols 54. Mijn liefje, mijn liefje wat wil je nog meer? Ze mist de workouts die ze deed.Echter zelfs bij het langzaamste dansen piekte de bloeddruk een maand geleden tot hoge hoogtes. Holterkastje.
“U heeft een oud 75 jarig hart dat slecht pompt en onregelmatig klopt, hartritmestoornisssen” zei de arts. Ja, uitgeput. Sorry, mijn hart. Is zij een slavendrijfster voor haar hart geweest? Misschien.
De klachten begonnen van de zomer. Hoewel ze al hoge bloeddruk had, ging ze tijdens de tropische temperaturen laat in de middag toch allerlei workouts. doen. Ja, ze wist dat oudere mensen zich koest moesten houden in verband met combinatie de hitte en hart. Echter, zij voelde zich niet in het hokje”oudjes” passen.
Het ademen ging moeilijker.
Ze vond dat ze zich overdag tamelijk koest hield. Vakantie in eigen tuin op het noorden. Een zaligheid in de schaduw. Ze genoot van haar tuin. Keek en las. Ze dronk veel water. At gezond. Maar ja, ze werd wél loom en sloom. Daarom …huppeteee, aan de conditie werken als de zon wat minder hard scheen.
Ze kan het zich niet meer voorstellen.
En nu? Met moeite motiveert ze zichzelf om dagelijks tóch 30 minuten te blijven wandelen. Traag beweegt ze zich voort. Haar benen doen meer pijn. Ze voelt zich oud en uitgeput. Eigen schuld? Ja/Nee, ze werkte aan haar gezondheid. Maar ja, het leven is eindig. Je lichaam slijt. En nu? Ze heeft geen idee. Haha, geduld hebben heeft ze haar leven lang gehad. Wijsheid? Mwah.
