26.2023 De ballade van gelukkige mensen

 Juist omdat er in de wereld veel ellende is, kom ik nu een ieder een mooie dag -met keuzes waar je je fijn bij voelt -toewensen met dit nummer. Dit nummer kan enthousiast, motiverend, inspirerend, blijmoedig en hoopvol maken ook indien je de woorden niet verstaat. Dan is de trilling ervan al opbeurend.

La Ballade des gents heureux door Gérard Lenormant. Een lied uit de jaren ‘60, dat mij omhoog kon tillen net als het schilderen van bijgaand schilderachtigheidje . 💞

https://youtu.be/he4jmetnkQY?si=jfAZ9NTxRlrdmS9p

25.2023 Hoogsensitief mens zijn/ HSP

  

Naarmate ik ouder word en ik in de categorie bejaard ben gekomen 🥳. ( fysiek kun je dat wel stellen) is mijn hooggevoeligheid sterker geworden. Dat wil zeggen: het mag er zijn van mij. Ik vecht steeds minder vaak ertegen, Soms kan ik het nog verfoeien, doch ook kan ik er dankbaar voor zijn. 

Ook sterker is het schoonschip maken met het verleden. Mijn verleden aankijken, rouw, verdriet, gemis aankijken en doorléven van steeds weer een ander perspectief.

Huilen en héél bewust zoet water drinken om de zoute tranen wederom aan te vullen en te helen is een medicijn voor mij en steeds weer kiezen om dankbaar te  zijn voor de zegeningen in mijn leven eveneens. Compleet te zijn. Terwijl ieder mens in wezen altijd al compleet was en is bij zijn, haar, hen, hun geboorte. Door al het er bij willen horen paste ik mij aan en aan en aan zoals de meeste tieners en volwassenen die nooit hebben mogen puberen eveneens doen.

❤️🪷

Word ik vanuit andermans perspectief gezien als anders? Zijn we niet allen verschillend met onze eigen anderszijn! Zo mooi! als een regenboog🌈 met vele vele kleuren. Met zijn allen maken we één groot geheel. 

❤️🪷

Na drie jaar nachtdiensten aan het eind van mijn werkend leven en vervolgens de pensioen phase in, ben ik meer en meer in mijzelf gekeerd en reis wat af in mijzelf. Of in de geest met in spirit vriendinnen en in mijn directe omgeving waar ik steeds weer mooie  ontdekkingen doe. Daar heb ik voldoende aan. Voel mij dankbaar voor de kinderen die ik de mijne mag noemen, dankbaar dat we in elkaars leven mochten komen. Dankbaar dat we mochten leren van elkaar  en groeien. Dankbaar voor de dieren in mijn leven, vriendinnen, kleine familie en buren. Dankbaar dat ik een dak boven het hoofd heb, een thuis, veilig kan inslapen en rustig wakker worden, een tuin die voor mij mijn paradijselijke plek is. Voeding, kleding, stromend water, electriciteit, warmte, een rollator, een wandelstok. In een land woon waar veel regels zijn en tevens ook veel goeds mogelijk.dankbaar voor de AOW, welke uitkering dan ook, niets is vanzelfsprekend. Kijken naar wat er wel goed is kreeg ik mee en gaf ik mijn kinderen mee.

  Waarom zou ik meer verlangen? Gezondheid, mobiel en fit blijven zijn belangrijk. 

❤️🪷

Leven en laten leven. 

En dit geldt ook voor mijn  hoogsensietief zijn. 

❤️🪷

Want er zijn nog steeds mensen die zeggen: je moet niet zoveel voelen als ik eens 1 middagje weg ben geweest en vervolgens afgeknoedeld ben van de indrukken via al mijn zintuigen. Positief of negatief, mijn brein heeft pas rust als een middag of ander dagdeel herkauwt is. Als wat dan ook verwerkt is. Ben nog steeds dingen van tientallen jaren  terug aan het verwerken. Triggers liggen op de loer, net wanneer ik lekker ontspnnen ben.

❤️🪷

Of een zin die iemand zegt kan ook heel lang in mijn brein van alle kanten bekeken worden . Of een woord die in mijn brein en mijn gehele gevoel een storm van beelden tevoorschijn kan triggeren. . Dus dat mag en moet dan óók eerst verwerkt worden. Rustig en stil.  Het is niet anders. Soms duurt het heel lang en dan kan ik wat dan ook steeds weer vanuit een ander perspectief zien. 

❤️🪷

Dus als iemand zegt dat ik niet zoveel moet voelen en denken, dan dacht ik in het verleden: ja ze hebben gelijk. Ik vocht ertegen, werd er naar van en …was boos op mijzelf. In de war. In een hevige worsteling. 

Alleen later, met mijn kinderen kon ik mijzelf zijn. En zij mochten tot zekere grens ook zichzelf zijn. Totaal geen probleem, hoewel opvoeden ook kan triggeren.  Dát maakt  iedereen mee . Het is een leerschool. En nog!

Mijn lieve broer die zichzelf van het leven benam, onder andere doordat zijn seksuele geaardheid niet werd geaccepteerd, moest gewoon zijn, wat dat ook moge zijn. Maar niet zichzelf. Dus ongewoon zichzelf.

Niemand is een robot! Vanuit mijn optiek is iedereen gewoon anders. Maar ja, ook ik accepteerde niet zoals ik was en ben. Sprak  mij niet vaak uit. Doch tegenwoordig spreek ik mijzelf uit via schrijven of een andere manier van mij kunstzinnig uiten, dan heb ik nauwelijks een filter. En via spreken begint het ook meer te komen.Toch vind ik dat het verbale vaak te hoog wordt geprezen. Het heilige praten, spreken.

Heus ik ben dankbaar voor het feit dat ik mij verbaal ook kan uiten, doch dan bescherm ik mij meer en ik kan ook onzin uitkramen om het praten zelf. Praten om het praten.

❤️🪷

Zeggen dat ik niet zoveel moet of mag voelen en denken is zeggen: dat ik niet mag zijn wie ik ben. 

Tegenwoordig accepteer ik  mijzelf steeds meer en ga mijzelf niet meer ten gunste van een ander veranderen in een niet HSP zijn, door het te accepteren en aan te geven. Door weer te onderdrukken? Door niet meer naar mijn intuïtie te luisteren,

❤️🪷

Op dit moment van schrijven  neem ik de phone even niet aan. ( mijn kinderen zijn op de hoogte en een paar andere dierbaren eveneens) Op dit moment ben ik even kluizenaar die geen mensen kiest te ontmoeten, noch zware gesprekken aankan omdat een gesprek aangaan gelijk staat voor mij aan aandachtig luisteren en ,,, er komen dan achter elkaar beelden, zijwegen van mijzelf én de ander in mijn hoofd  inclusief een jus aan gevoelens. De ene keer gaat het prima. 

Wanneer ik nog niet bijgetankt ben dan gaat het niet.

❤️🪷

Probleem is dat  sinds ik een  bejaarde leeftijd heb, dat er mensen zijn die vinden dat ik meer groepsmens😳 zou moeten zijn. Als dagbesteding. In een kringetje?  Verplicht. In een groep schilderen of schrijven? Ik heb dit alles in het verleden geprobeerd, dan paste ik mij toch te veel aan en voelde mij niet vrij om te schrijven zoals ik hier en nu doe. Of vrij om te schilderen. Ben wat dat betreft blij dat er minder verzorgingshuizen zijn. 

❤️🪷

Heus, ik ben een sociaal mens, anders had ik niet in de Zorg kunnen werken. Destijds had ik nog een professioneel filter in mijn brein. Ik wist zelf ook niet dat hoogevoeligheid bestond. De term werd niet gebruikt. 

 

Tegenwoordig ervaar ik dat er veel meer doorkomt via mijn  onzichtbare “voelhorentjes, antennetjes of sensoren. “ Het schenkt mij rust dat ik mijzelf meestal accepteer. Doch dat ik bijvoorbeeld voor mijn  verjaardag vorige week  koos om een  zeer rustige verjaardag te vieren? Dat was nog best druk waardoor ik mij verdrietig voelde omdat ik ben zoals ik ben en mij niet meer- zoals in jongere jaren- mij aanpaste om mee te kunnen doen met anderen.

Doch verbinding is er wel! Ik kán mij eenzaam voelen. Doch meestal als ik alleen ben is er meer en meer verbinding  met mijzelf en

met anderen in de geest,

❤️🪷

Ja, men wou mij onder de mensen krijgen. Dát moet en mag van mij een zeer intrinsiek keuze zijn. 

In een groep praten? Nee. Voor een groep kan ik het wel. Dat moet ik niet te hard zeggen, doch in het verleden heb ik wel voor een groep gesproken en vertelt. Dát ging wel. Raar was dat eigenlijk? In een groep praten voelt voor mij  onecht. 

Behalve met kinderen. Die voelen aan en dan kan ik gerust mijn hoogsensitieve zelf laten zijn. Maar ja, geen kleine kinderen meer in mijn leven. Ze zijn volwassen. We zien elkaar 1 x per maand. Zoonlief komt in ieder geval 1x per maand logeren. Zo gezellig. Verder hebben ze hun eigen leven. En voor mij was en is het weer alleen zijn weer meer geconfronteerd worden met mijn eigen innerlijk kind, dat een eenzame, verlaten jeugd had vanaf haar 12 de en ws daardoor de neiging heeft tegenwoordig om dat gevoel op haar kinderen te projecteren? Hm, ja daar zit een waarheid in dat die neiging er is of …was.

Geen trauma op de kinderen projecteren zeg ik nu tegen mijzelf. Geleerd van gwoonniels.nl

 “Moet” ik gemakkelijker zijn? Leven en laten leven alsjeblieft. Eindeluck begin ik te accepteren van mijzelf dat ik diep en intens voel dat wat binnenkomt en daardoor kan ik eindelijk mijzelf zijn. 

Ik val in herhalingen? Dat mag, want dan beklijft het beter bij mij, misschien ook bijeen ander?

Vanmorgen had ik een pb gesprek met @gwoonniels op Instagram. Het hielp mij. Ik hoef niet altijd leuk gevonden te worden. Leuk gevonden worden? Dat vond ik iets dat niet meer bij mijn leeftijd past? Echter, ik  heb door dat dit gelijk staat als geaccepteerd willen worden om wie ik ben. Hoe ik die, wat ik wel of niet zeg. Hoe ik mij gedraag.  Met al mijn kwaliteiten en tekortkomingen. 

Ah, dat kan er alleen 1 zijn (nee, niet mijn kinderen of mijn poezebeest of vis of goede vriendin)  zijn van wieg tot graf. Ikzelf

❤️🪷🤗🥰

Daarom zeg ik tegen mijzelf: 

Wees op dit moment oké met wie je bent. 

Wees oké met jezelf en hoe je in elkaar steekt.  

Wees oké met het feit dat dit een lange lap tekst is.

Wees oké met het feit dat je het nodig hebt om dit schrijfsel in je blogspot te plaatsen.

Wees oké met het feit dat het een innerlucke noodzakelijkheid is. En jammer dan dat het geen literatuur is. Dat accepteren.

Voorgoed vriendjes met mijzelf zijn.

Doch ook van mijn medemensen blijven houden,

Zelf compassie en compassie.

Geen schade doen en van goede wil zijn

juist naar mijzelf toe!

Ik steek een wereldvredevlam aan … voor mijzelf!

Vriendelijkheid en Vrede beginnen bij ieder mens zelf, dat voel ik opeens sterker dan ooit.

❤️🪷

Indien iemand tot hier is gekomen met lezen. Mits ik dit publiceer. Dan wens ik een ieder een goede Winterzonnewende. De dagen gaan weer lengen. Heel in de verte lonkt de Lente.

Ik wens jullie fijne Kerstdagen🕯🎄💞, met jezelf of met anderen. 

Tevens De Beste Wensen voor 2024, in een zo goed mogelijke gezondheid, fitheid, energie, mobiliteit, optimisme, motivatie, inspiratie, créativiteit, vriendelijkheid, vrede, vertrouwen, verbinding, liefde, genegenheid, humor, respect, begrip, harmonie en al wat je jezelf wenst

🙏🕯🧡

Lieve groeten van gewoon Mathilde 🥰🙄

Omdat ik mij te erg bewust ben van de ellende in de wereld draag ik dit nummer op aan alle kinderen in de wereld en aan ieder innerluck kind in ieder mens. In ieder geval aan mijn eigen innerluck kind ( dat in diverse landen  en in drie pleeggezinnen opgroeide. ) 

https://www.google.nl/search?q=you+tube+l+enfant+et+loiseau&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl-nl&client=safari#fpstate=ive&vld=cid:ea431ccd,vid:DQH1HlQeHdo,st:0

💞Liefde/ Genegenheid  voor iets of voor iemand is de oorzaak van veel, misschien wel alles.

Liefde/ genegenheid, vriendelijkheid is volgens mij de Remedie.💞 

  

24.2023 Een babyboomer en postzegels

 De generatie babyboomers is onder andere opgegroeid  door kaarten en brieven met de hand te schrijven. Postzegel op de envelop, naar de dichtstbijzijnde brievenbus lopen en klaar. Trouwens mijn kinderen ( geboren in de jaren ‘80)ook nog. 

Vroeger wist je precies wat er op een brief of kaart moest. Tegenwoordig deels ook, echter van die 1 of 2 die erop staan weet je nog steeds niet wat een zegel kost want er blijft 1 en 2 opstaan. Vandaag ontdekte ik met de loupe een jaartal, maar dat zegt mij niets over wat de waarde van die zegel is.

Af en toe werken mijn hersenen op het gebied van cijfertjes wat minder en dan lukt online bestellen en betalen niet zo best tot niet. Geduld hebben, accepteren en dan loslaten  en dan gaat het naar een paar dagen weer wanneer ik minder overprikkeld ben.

Afijn, ik dacht dat postzegels online bestellen bij post.nl mij wel weer zou lukken. Ik startte met kerstzegels zien, prachtige zegels. Echter, die sla ik over dit jaar. Dus gelijk naar de normale zegels. In mijn hoofd hebbend dat de zegels in het nieuwe jaar €1,01 gaan kosten. ( wow). Na de kerstzegels kwamen cryptozegels. Alleen al van het woord krijg ik stress. Wát stáát er ???

Wat zijn cryptozegels? Niet zichtbare net als cryptogeld? 

 Geen zin en energie om mij daarin te verdiepen. Ik scroll en scroll en kom de tamelijk vertrouwde Willem Alexander 1 zegel tegen. Ik vergroot hem want misschien staat er toch een prijs op? Maar nee, wel een jaartal, dat zegt mij niets behalve dat mijn hoogevoelig brein gelijk  allerlei beelden met betrekking tot dat jaar tevoorschijn tovert. 

Nee brein, nu even niet. Alsjeblieft niet.  Ademen.

Ik adem, en denk”ik ga een stukje schrijven over waarom er niet meer opstaat hoeveel een postzegel kost. “ Ja, nu ga ik zeurpieten. Vroeger stond er op bijvoorbeeld 20 cent op. Waaaaaaarom kan dat niet meer???? Even googelen.

Gevonden https://www.filahome.nl/post/postvervoer/postzegels-krijgen-cijfer.htm je hoeft niet bij te plakken. Dit klopt volgens mij niet, omdat ik een paar keer boetes ontving. Dit nadat ik  zorgvuldig met een brievenweger mijn brief had gewogen. Boetes omdat er te weinig porto op zat

In bovenstaande link staat dat je niet meer hoeft bij te plakken. Ik word er moe van en nu heb ik nóg geen postzegels. 

Op het internet gaan om te bestellen? Daar is het moment van voorbij. Met een keur aan kleurrijke postzegels uitbundig geplakt op diverse brieven ga ik eerst maar naar de enige brievenbus in het dorp.Dan zijn die alvast de deur uit. Cryptozegels? Daar verdiep ik mij bij leven en welzijn 

zijn heel misschien over een paar jaar in. Dan ben ik over de 80 jaar en zou graag ze zelfstandig mogelijk willen blijven. 

Het dagelijkse leven leven kost mij moeite en tijd. Kan er voor senioren niet aparte zegels geprint worden? Dan wil ik wel een ontwerp maken. Voor rouw, kerst, geboorte, verliefd zijn er toch ook aparte postzegels? Wahahaha een babyboomer postzegel. Lol . Humor is de smeerolie van het leven zou mijnv

 vader zeggen. Maar ja maar ja …er zijn van die dagen …en ik heb ook door dat ik HET NIEUWS niet bijhoud  bij niet alleen overprikkeldheid maar ook bij  geboorte, ziekte, druk gezin,  en bij overlijdens. Dan gaat de wereld - in dit geval het nieuws betrekking hebbend op postzaken- verder en dat  ga ik niet inhalen. Maar tegenwoordig ben ik het mij wel bewust. 

Veranderingen in dit of dat jaar? Het is maar goed ook dat we niet álles kunnen bijhouden.

23.2023 Een babyboomer versus bejaard zijn

In het verleden kikkerde de term: babyboomer zijn haar op. Het deed haar jong voelen. Het feit dat ze er eentje van de velen is die vlak na de Tweede Wereldoorlog geboren zijn. Eentje van de velen waarbij het verlangen naar Vredevolle verhoudingen hoogtij vierde en nog stééds doorkabbelt. Ze doet en laat naar beste kunnen. 

Echter, de babyboomers vallen tegenwoordig ( anno 2023j qua leeftijd in de categorie—> Bejaard.

In het hokje —->Nederland vergrijst. Het babyboomer zijn heeft haar glans verloren?

Het komt op sommige momenten net zo dėprimerend over als dat er van een vluchteling een probleem gemaakt wordt.

De grijze golf en de asielgolf? Doch beiden hebben geenszins de intentie om te overspoelen.

Beiden hebben eveneens niet de intentie om een woning, zorg en dus financieel “probleem” te zijn.

Na ja, is schrijfster van dit schrijfsel  wellicht een beetje een probleem voor zichzelf?  Is ze eindelijk zichzelf aan het worden doch nu is haar lichaam krakkemikkig en haar jeugd voorbij. 

En toch en toch is het voordeel ervan  dat ze niet meer zoveel in de toekomst leeft. 

Ze is nog in leven. Ze leeft! Ze zorgt goed voor zichzelf. Meestal. Ze is opgevoed met niet tot last 

mogen zijn en het is haar eer te na om dat te zijn. Vooral omdat in de Zorg werkte. Dus zal

ze het met zichzelf moeten en mogen uithouden de rest van haar leven. Ja, ze neemt heus wel hulp aan en is dankbaar!

. 

Meer en meer is zij zichzelf bewust dat vandaag er toe doet. The present, het heden, het leven

een geschenk wat niet vanzelfsprekend is. Het heden is nieuw. Het heden gaat snel voorbij. Toch is het eeuwig.

Wat ze aan het begin van dit schrijfsel typte is al verleden tijd. 

Ze ademt diep in, houdt het even vast en ademt uit het volgende moment in. Jonger dan het moment. Ouder dan haar pen die schrijft en haar vingers die typen. Haar voorouders wandelen

met haar mee. Nog voelbaar in sommige gedragspatronen. Aaah, om te leren zijn we nooit

te oud. Accepteren = loslaten en zelf keuzes maken. Stap voor stap voor stap. Per slot

Is ze een babyboomer🥳 en …ze accepteert dat de grijze golf als een probleem gezien wordt? 

Jammer dan! Het gaat erom dat ze zichzelf niet meer als een probleem ziet. Zichzelf accepteert. Ook niet als ze wat vergeetachtig is. Ook nu ze lang over wassen en aankleden doet.( een sokkenaantrekhulp*

werkt grandioos en is betaalbaar! Zie maar op internet.) Ook nu oefeningen doen veel tijd in de beslag neemt. . Ah met pensioen zijn is dus voor je zelf zorgen. 

Echt goed luisteren naar wat je lichaam nodig heeft en dankbaar zijn voor dat wat nog kan.

Ah, en ja de wereld met al haar ontwikkelingen gaat zo snel.

Het is 35 jaar geleden 

dat je voor het eerst gebruik kon maken van een pinpas om geld uit de muur te halen ( wonderluck was dat) en te betalen.

35 jaar geleden pas.

35 jaar geleden al!

Zoeffff.

Haar kinderen zijn ouder. Tijd is een raar iets.

Haar bewustzijn maakt tijdreizen.

Introductie van de pin https://youtu.be/Rppw22VGjxc?si=52HEMv_Mlm8ps6ooy

Sindsdien is er op technisch gebied zo veeeeel ont-wikkeld. Ze is dankbaar voor de mogelijkheden. Echter, het gaat haar te snel.

Ze zit weer te lang. Ze moeeeet nu echt opstaan en weer bewegen plus oefeningen doen. Anders overwint de stijfheid van haar lijf en het terwijl haar geest soepel aan het schrijven is is haar bloedsomloop minder aan het stromen? Of toch wel? Schrijven en tekenen zijn ook een vorm van bewegen.

Ja, een vorm. Hupetee, lichaam bewegen! 

* https://www.medipreventie.nl/easy-pull-sokaantrekker?gad_source=1&gclid=Cj0KCQiA67CrBhC1ARIsACKAa8TOdpsKSgKV7RIJVOXEPPxyr6sSUo-t4spflAQyuVwTW-9JbeuPODMaAsTaEALw_wcB

22.2023 Een baby boomer schrijft over haar moeder, liefde, licht, kaarsen, vergeten, onthouden, veelheid, accepteren, loslaten, verbinding en meer

 Van een vriendin kreeg ik een zelfgemaakte adventkalender. Morgen is de eerste zondag van de vier steeds donkerwordende zondagen, waarbij het een gewoonte is om iedere week een kaars aan te steken op weg naar het Licht. Op weg naar iedere dag wat meer daglicht geboren zien worden.

 Zoekend naar mijn moeders kandelaar, zie ik een gegraveerd glas dat ze kreeg in 1988 op haar 75 ste verjaardag met het initiaal van haar voornaam. Ik denk aan de tweede vrouw van mijn ex-echtgenoot die dezelfde naam draagt als mijn moeder. Dan …op de radio het nummer dat we op mama’s uitvaart draaiden, tevens op die van een zwager. “Perhaps Love”! Gisteren dacht ik nog aan dat nummer én aan mijn moeder. Aan hoe destijds lang voor haar overlijden tijdens de laatste keer dat ik zonder kinderen bij haar kwam logeren, ze mij dat nummer liet horen en de wens die we op haar uitvaartdag honoreerden.  We draaiden en zongen het die avond tig keer. We lachten en we huilden. Mooie herinnering hoe we samen het leven en dus ook de vergankelijkheid vierden.

Op de radio:Perhaps Love. Mijn hart is warm. Ik glimlach ontroerd. Tja, Liefde is zoveel. Aaah lieve Mam. Dank je wel voor alles wat je voor mij betekende. Dank je dat je jezelf was.

Op zoek naar kaarsen, kak ik in. Ze moeten besteld worden. Online bestellen en betalen. Dan moet de postbezorger weer sjouwen. Strooizout is ook nodig. En meer. Dankbaar dat het kán.  Het is niet vanzelfsprekend . Echter, ik heb steeds vaker moeite met het internet vooral bij overprikkeldheid. Dankbaar dat hier schrijven en publiceren mij wél lukt.

Niets is vanzelfsprekend. 

Steeds vaker wordt er gevraagd om “mijn dit” en “mijn dat” in te vullen. Het is veelheid. Ik laat het, In mij is weerstand tegen te veel veranderingen. Toch ben ik tevens progressief. Echt waar!  De winkels zijn in een ander dorp. En veel drukte vermijd ik. Het is waar dat vier kaarsen aangestoken op vier zondagen veel licht zullen geven op de vierde zondag. Ik moet voorzichtig zijn en niet te veel kaarsen aan tegelijkertijd.

Doch 1 kaars speciale kaars is ook goed  als adventkaars besluit ik! Een mooie kaars.  Steeds aansteken aan mijn wereldvredevlam. Wel poets ik mama’s kandelaar op. Met respect. Ik voel mij mijzelf. Onthouden aan iemand te vragen om kaarsen voor mij te kopen. Onthouden om iets te vragen  is iets wat ik steeds vaker lastiger vind om te onthouden. Ik minder met sommige onthoudlijstjes. Was  te veel. Dan had ik regelmatig een nieuw lijstje nodig om te onthouden om in mijn onthoudschriftje te kijken. Kerstkaarten schrijven lukt mij dit jaar niet, ben er zo overprikkeld door terwijl ik het fijn vond om een ieder al mijn beste wensen toe te wensen. Nog steeds wens ik een ieder wensen. Liever maak ik iets meer over naar een goed doel.

Doch nu even lekker geschrijfseld. Dankbaar ook voor dat dit  kan en mag.

Eerst frisse neus halen. Lekkere warme sjawl om. Een mooie roze. Een zachte kleur. Een liefdevolle kleur. De kleur van de vrouwelijke energie die in ieder mens huist. Want we zijn allen van het zaadje en het eitje. 

Moge er balans zijn 🙏🕯🧡 in de wereld, waar de manlijke energie hoogtij “viert”

~~~~~~~~~~~~

Buiten lopend, kom ik langs twee klussende jongens. We groeten elkaar. Hoiiiiij. Hallooo. Nog maar net voorbij ze hoor ik:”dát was een oud omaatje.” Het doet mij iets. 

 Helaas ben ik niemands omaatje én door mij zo te noemen voel ik mij opeens sterk in het hokje 

” bejaard en kwetsbaar” geplaatst. 

Je uiterlijk in combinatie met slecht lopen kan doen generaliseren. Alsof je minder waard bent? Alleen het uiterlijk wordt gezien? In de Ouderenzorg- waar ik onder andere werkte- merkte ik dit  eveneens sterk op. De snelle wereld won het ook daar van de trage. 

Gelukkig ben ik steeds meer mijzelf aan het worden. In mij huist een levendige geest, al kunnen mijn brein en lijf traag zijn. Dat maakt ouder worden mooi en tevens moeilijk. Accepteren is het sleutelwoord. In eerste instantie naar mijzelf toe. Naar onszelf toe.

In mij huizen tientallen jaren levenservaring. Zo is het bij een ieder. 

In mijn dagboeken kan ik de laatste tijd de flow van het schrijven over laten gaan in laat maar gaan tekenen als een kind, 1 lijn ononderbroken vrij over het papier laten gaan is iets heerlucks om te doen. Probeer het eens! Zonder oordeel kijken naar wat er ontstaat. Later kun je er van alles intekenen,  kleuren en of wat je zelf wilt, ook al zeg je zelf het niet te kunnen. Gewoon doen. Je oordelende geest even op een reservebankje zetten zo van: nu even niet, laat mij. 

Mijn moeder zei regelmatig: “omdat we zo verschillend zijn, hebben we zo veel te delen. “  Ze hield van verbinding. Ik ook,  hoewel ik mij fysiek steeds meer terugtrek dan toch voel ik mij wél verbonden. 

❤️ 

Een Wereldvredevlam brandt!

Perhaps Love: https://youtu.be/3YnfCH7LNcM?si=1JoGQ4FkPAHcI_hW

🙏🏼🕯💕     Foto van mijn moeder- Johanna Justina WB—K in 1939 (26jaar jong) vlak voor de Tweede  Wereldoorlog. In de oorlog reed zij als verpleegster op een fiets met houten banden door het land. Ze sprokkelde eten en wat nodig was bij elkaar, bij boerderijen vragend en ruilend. Ze bedelde  bij elkaar voor haar moeder/ mijn grootmoeder, ( die in 1943 overleed) vier broers en patiënten. In de Hongerwinter werd het zwaarder. Echter, haar verpleegsters uniform dragend werd ze overal doorgelaten door de Bezetters. Pas twee jaar na de oorlog trouwde ze met mijn vader en werd zijn vier jarig dochtertje negen maanden later mijn oudste zus . Mijn moeder was een dappere vrouw!