2.199 Oudjaarsdag 2019

Op Twitter schreef iemand dat klagers over vuurwerk(overlast) moesten stoppen met zeiken. Pardon? Is dit het begin van een burgeroorlog? Nee toch? Welke Nederlanders hebben het over de normen en waarden van de Nederlandse Maatschappij en hebben iets tegen mensen die moesten vluchten uit oorlogsgebieden? Ik schaam mij voor sommige landgenoten, De vuurwerkoverlast en het vernielen van spullen in de openbare ruimte, gekocht met gemeenschapsgeld, vallen toch niet uit te leggen en te rechtvaardigen? Noch het belagen van onze ( ieders) HULPverleners. Moge het stoppen. Moge zij, die vinden dat er klagers als ik zijn, het licht zien en ... blijven zien. 

2.198 Zwaaarrrr allergisch voor geknal en geboemmm door vuurwerk

Na twee opgenomen en niet geplaatste video’s (op Twitter😁.) De  opnames waren niet compatible, oké dan niet,  ben ik nu aan de schrijf. Die filmpjes kwamen diep vanuit mijn tenen als een barende vrouw , maar dan weet ik wel leukere ‘kindjes.’ 

Laat ik mijn getergde gevoel trachten te sublimeren. In de verte hoor ik weer een bomachtig geluid. De herrie is niet constant, ze is onverwachts. Mijn kat laat ik al dagen binnenshuis. Helaas zijn er al vermiste katten. Honden en andere dieren hebben het zwaar tijdens het uitlaten evenals ouderen, jonge kinderen, mensen die gevlucht zijn uit oorlogsgebieden en ... eigenlijk bijna iedereen- althans wat ik lees en hoor- heeft er last van. Velen zijn het zó zat.

2.197 om jezelf geven

Hm, ik heb mij wel eens beter gevoeld. Je hebt van die dagen. Oorzaak? Oud gevoel getriggerd. The Daily Calm van vandaag gaat over loneliness. Over Gemis. Over gevoelens en gedachten die komen en gaan. Mij geblokkeerd voelen. Stagneren. Toch zie ik de zegeningen in mijn leven. Echter toch kijk ik sinds gisteren weer eens door de ogen van anderen naar mijzelf? Mijzelf invullen vanuit een perspectief dat niet het mijne is? Of toch? Warrigheid juist door de hooggevoeligheid? Ik zet de radio aan. Klassieke muziek vult de slaapkamer. Het doet mij goed. Mijn borststreek warmt op. En dan ...een sms’je.  Een sms’je aan mijzelf. Met een verwijzing naar blog 2.190 van mijn Blogspot. Bizar, heel bizar. Van wie? Afzender: Misschien M.M. 

Gek hè? Ik click op de link en mijn blah gevoel smelt heel langzaam weg door mijn weerstand heen. Geef om jezelf. Je bent oké, ik ben ok zeg ik tegen mijzelf. https://verderschrijven.blogspot.com/2019/11/2190-geef-om-jezelf.html

Happy Winterzonnewende. Doorademen. Het licht in jezelf tegemoet.

2.195 Over mensenrechten, plichten en vreugdevuren

Wanneer ik op dit moment denk aan geschonden mensenrechten dan gaan mijn gedachten als eerste uit naar mensen (volwassenen en kinderen) die door oorlogsgeweld geen andere uitweg zagen dan te vluchten uit hun geboorteland en niet verder zijn gekomen dan de rand van Europa, waar ze in overvolle kampen vastzitten. Afschuwelijk. Ze mogen niet verder. Op zich is dat al verschrikkelijk. Maar dan sleept het verblijf zich in tijdloosheid tergend langzaam ovoort. Ja, er zijn tenten. Tenten, destijds als noodhulp opgezet zijn de enige bescherming in deze uitzichtloosheid om te overleven. Tenten waarin je kunt zitten en slapen op vochtige of doorweekte schuimrubber matrassen die langzamerhand vol zijn gelopen door de vele regenval. Slapen op  plassen water in de tenten die geen warmte meer bieden. Natte kleding. Erbarmelijke omstandigheden. Afschuwelijk. Natte koude winters en droge te warme zomers.

2.194 - Over het Klimaat- bouw om bomen heen of ertussen

Binnenkort mag er weer gebouwd worden in Nederland. Dat is fijn. Het is nodig. Echter, ik kan maar niet begrijpen dat er gezonde bomen gekapt worden in deze tijd van klimaatverandering en al helemaal niet dat ze moeten wijken voor het bouwen van huizen. Jawel, later worden ze vervangen door jongere bomen die een paar meter verder geplant worden. Ik kan er met mijn pet niet bij. Want ... er stonden toch bomen? Goed gewortelde bomen! Ik vind dat de zorgplicht ( zuurstof en koelte voor haar burgers)van een Gemeente tevens zou moeten inhouden dat er een plicht is jegens het Klimaat (dat in crisis is) om bomen de ruimte te geven om te mógen groeien. Om te mógen wortelen. 

2.193 De boom van zelfvertrouwen

Er was eens een kind, een meisje. Maar het had net zo goed een jongen -of er tussenin -kunnen zijn.

Toen het meisje geboren werd kwam er een stokoude onbekende vrouw op kraambezoek. Ze had een buideltje in haar hand. Ze liep op de ouders van de pasgeborene af, overhandigde het buideltje: ‘ hier heb ik een buideltje voor jullie dochter. Zorg goed voor jullie kind. Zorg goed voor het buideltje. Láter zal ik terugkomen.’

De oude vrouw verdween net zo plotseling als dat ze gekomen was.