2.199 Oudjaarsdag 2019

Op Twitter schreef iemand dat klagers over vuurwerk(overlast) moesten stoppen met zeiken. Pardon? Is dit het begin van een burgeroorlog? Nee toch? Welke Nederlanders hebben het over de normen en waarden van de Nederlandse Maatschappij en hebben iets tegen mensen die moesten vluchten uit oorlogsgebieden? Ik schaam mij voor sommige landgenoten, De vuurwerkoverlast en het vernielen van spullen in de openbare ruimte, gekocht met gemeenschapsgeld, vallen toch niet uit te leggen en te rechtvaardigen? Noch het belagen van onze ( ieders) HULPverleners. Moge het stoppen. Moge zij, die vinden dat er klagers als ik zijn, het licht zien en ... blijven zien. 

2.198 Zwaaarrrr allergisch voor geknal en geboemmm door vuurwerk

Na twee opgenomen en niet geplaatste video’s (op Twitter😁.) De  opnames waren niet compatible, oké dan niet,  ben ik nu aan de schrijf. Die filmpjes kwamen diep vanuit mijn tenen als een barende vrouw , maar dan weet ik wel leukere ‘kindjes.’ 

Laat ik mijn getergde gevoel trachten te sublimeren. In de verte hoor ik weer een bomachtig geluid. De herrie is niet constant, ze is onverwachts. Mijn kat laat ik al dagen binnenshuis. Helaas zijn er al vermiste katten. Honden en andere dieren hebben het zwaar tijdens het uitlaten evenals ouderen, jonge kinderen, mensen die gevlucht zijn uit oorlogsgebieden en ... eigenlijk bijna iedereen- althans wat ik lees en hoor- heeft er last van. Velen zijn het zó zat.

2.197 om jezelf geven

Hm, ik heb mij wel eens beter gevoeld. Je hebt van die dagen. Oorzaak? Oud gevoel getriggerd. The Daily Calm van vandaag gaat over loneliness. Over Gemis. Over gevoelens en gedachten die komen en gaan. Mij geblokkeerd voelen. Stagneren. Toch zie ik de zegeningen in mijn leven. Echter toch kijk ik sinds gisteren weer eens door de ogen van anderen naar mijzelf? Mijzelf invullen vanuit een perspectief dat niet het mijne is? Of toch? Warrigheid juist door de hooggevoeligheid? Ik zet de radio aan. Klassieke muziek vult de slaapkamer. Het doet mij goed. Mijn borststreek warmt op. En dan ...een sms’je.  Een sms’je aan mijzelf. Met een verwijzing naar blog 2.190 van mijn Blogspot. Bizar, heel bizar. Van wie? Afzender: Misschien M.M. 

Gek hè? Ik click op de link en mijn blah gevoel smelt heel langzaam weg door mijn weerstand heen. Geef om jezelf. Je bent oké, ik ben ok zeg ik tegen mijzelf. https://verderschrijven.blogspot.com/2019/11/2190-geef-om-jezelf.html

Happy Winterzonnewende. Doorademen. Het licht in jezelf tegemoet.

2.195 Over mensenrechten, plichten en vreugdevuren

Wanneer ik op dit moment denk aan geschonden mensenrechten dan gaan mijn gedachten als eerste uit naar mensen (volwassenen en kinderen) die door oorlogsgeweld geen andere uitweg zagen dan te vluchten uit hun geboorteland en niet verder zijn gekomen dan de rand van Europa, waar ze in overvolle kampen vastzitten. Afschuwelijk. Ze mogen niet verder. Op zich is dat al verschrikkelijk. Maar dan sleept het verblijf zich in tijdloosheid tergend langzaam ovoort. Ja, er zijn tenten. Tenten, destijds als noodhulp opgezet zijn de enige bescherming in deze uitzichtloosheid om te overleven. Tenten waarin je kunt zitten en slapen op vochtige of doorweekte schuimrubber matrassen die langzamerhand vol zijn gelopen door de vele regenval. Slapen op  plassen water in de tenten die geen warmte meer bieden. Natte kleding. Erbarmelijke omstandigheden. Afschuwelijk. Natte koude winters en droge te warme zomers.

2.194 - Over het Klimaat- bouw om bomen heen of ertussen

Binnenkort mag er weer gebouwd worden in Nederland. Dat is fijn. Het is nodig. Echter, ik kan maar niet begrijpen dat er gezonde bomen gekapt worden in deze tijd van klimaatverandering en al helemaal niet dat ze moeten wijken voor het bouwen van huizen. Jawel, later worden ze vervangen door jongere bomen die een paar meter verder geplant worden. Ik kan er met mijn pet niet bij. Want ... er stonden toch bomen? Goed gewortelde bomen! Ik vind dat de zorgplicht ( zuurstof en koelte voor haar burgers)van een Gemeente tevens zou moeten inhouden dat er een plicht is jegens het Klimaat (dat in crisis is) om bomen de ruimte te geven om te mógen groeien. Om te mógen wortelen. 

2.193 De boom van zelfvertrouwen

Er was eens een kind, een meisje. Maar het had net zo goed een jongen -of er tussenin -kunnen zijn.

Toen het meisje geboren werd kwam er een stokoude onbekende vrouw op kraambezoek. Ze had een buideltje in haar hand. Ze liep op de ouders van de pasgeborene af, overhandigde het buideltje: ‘ hier heb ik een buideltje voor jullie dochter. Zorg goed voor jullie kind. Zorg goed voor het buideltje. Láter zal ik terugkomen.’

De oude vrouw verdween net zo plotseling als dat ze gekomen was.

2.192 Tot rust komen ( muziek)

https://youtu.be/S2crRevv-nI Calma e tranquilidade by Deva Premal&Miten and Manose.
❤️
Lyrics and translation
https://www.spiritvoyage.com/mantra/calma-e-tranquilidade/man-000201.aspx
❤️

2.191 Nog steeds onverwoordbaar

De verjaardag van de viering van dochter is net geweest. Dan voelt de mam zich altijd meer dan ooit verbonden met de geboortemoeders en het geboorteland van haar kinderen. Een Wereldvredesvlam brandt  sowieso op die twee dagen. 

Verbondenheid is.

2.190 Geef om jezelf

Et bonjour a toi l’artiste is een lied van en door Nicole Rieu uit 1975.

Het lijkt als gisteren dat bovenstaand nummer vier en veertig jaar geleden veel gezongen werd. Tja, we worden wat jaartjes ouder. Dát is niet vanzelfsprekend. Pijnen, levenspijnen vergezellen je. 

Hálloooo artiest. Hallo kunstenaar. Hallooootjuh kunstzinnigheid in je. Kom op. Schilder, schrijf, zing, dans of wat dan ook je zou willen doen. Ben je fysiek niet in staat om dansen? Een hand optillen is al een dans. Wil je eigenlijk niets al zou je het fysiek wél kunnen? Echt niet? Ook dát is een keuze. In je hoofd kan ook als je er fysiek niet toe in staat bent.

Geen canvasdoeken meer? Gebruik dan de achterkant van doeken of schilder over iets heen. In ieder mens huist kunstzinnigheid. Mag het? Mág het alsjeblieft? 

2.189 Opiniepanels

Opiniepanels geven een mooi beeld van hoe mensen in het land denken. Aan twee doe/ deed ik er mee en ik vind het een groot goed om vrijelijk mijn mening te mogen geven en onderdeel van een dergelijk panel te kunnen zijn. Het leert mij nog beter na te denken ver voorbij piekeren. 

Vrijheid van Meningsuiting.

2.188 Ganzen

Ganzen hoog in de lucht. Groepjes van twee, drie en meer vliegen zich het ganzekriek, luid gakkend om bij elkaar te komen in een bestaande of nog te vormen V formatie. Luid roepend om elkaar bijéen te brengen en te houden. Enkelingen worden tot één van de V’s gegakt of vormen een nieuwe groep. Ze horen bij elkaar. 

Ganzenmigratie. Fascinerend. De gezamenlijkheid ontroert mij. Het steeds wisselen van een leidinggevende gans gaat vanzelf. 

Ganzen hoog, hoog in het luchtruim. Ze trekken weg naar bestemming onbekend en toch lijken ze een innerlijke kompas te hebben die ze precies de weg wijst. Dieren luisteren meer naar hun instinct (of is het toch intuïtie?) dan sommige mensen. Al zijn ze met veel toch lijkt het over bevrijding te gaan, over gezamenlijk tóch hun eigen weg gaan. Als individu maar samen. Geen landgrens staat ze in de weg. Behalve als ze landen op een akker en alles opeten. Dat vindt een boer onleuk. In de verte hoor ik doffe schoten. Het zal toch niet? Ganzenfamilies zijn hecht. We zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen. Dieren geven voorbeelden. Aan ons om te kiezen wat voor voorbeeld ons na staat en wat niet. Er is een verschil tussen een hond en een krokodil. 
Net als zwanen zijn een mannetje en vrouwtje voor het leven partners. Als er een gevangen wordt of overlijdt is de ander diepongelukkig. Als ouderpaar zijn ze grandioos. Ze respecteren elkaars eigenheid. Samen.

Ik voel mij verbonden. Dag ganzen. Tot volgend jaar.

2.187 Hoe gaat het met je vandaag?

Hoe gaat het met je vandaag, lezer? Hier en nu?

Gewoon ...nu? Op dít moment van je leven?

Wanneer er door jezelf of een ander - met de beste bedoelingen- in vele gisterens voorbij is gegaan aan je verdriet, fysieke pijn, emotionele diepe smart, rouw, gedeprimeerdheid, vreugde, spontaniteit en motivatie dan doet de opmerking: hoe gaat het met je vandaag, goed. Althans mij doet het goed.

Want, weet jíj wat te antwoorden wanneer iemand aan je vraagt: hoe gaat het met je?

Ik niet. Ik blokkeer want mijn denken en voelen toveren mij vele mogelijkheden voor en ik ga diep mijn wezen in om die vraag te beantwoorden. Jij ook? Echter ‘hoe gaat het met je vandaag? ‘is concreter. Er zit structuur in. Het is bekaderd. Het gaat om vandaag. In het vandaag is er de ochtend, middag, avond en het hier en nu.

Hoe het met mij gaat vandaag? Goed. Het is 11uur in de ochtend. De zon schijnt, het is gezond fris buiten. Kleurtjes van het chrystal  voor het raam bewegen als een dans door de warmte van de centrale verwarming omhoog langs het plafond en de muur. Mijn borststreek wordt warm. Ik drink een kop koffie en ik typ dit schrijven. Ja, vanmorgen heb iets gelezen over mantelzorgers en het doolhof van regels in de Zorg . Dacht: hoe zal dát ooit gaan in deze vergrijzende babyboomers tijd? Echter voorgaande zinnen zijn zowel in het verleden als in de toekomst.

Verder heb ik vandaag nog niets gelezen in de NOS app of ander nieuws. Jij? 

Het is stil in huis. Zo hoor ik wel het stromende water door het filter in het aquarium, getik van de klok, een vuilniswagen rijdt voorbij, de koelkast zoekt, mussen tjilpen in de boom als een enthousiast koor, mijn kat krabt zich. Een diertje springt op mijn vinger. Wat is dat? Een vlo? Oooow. 

Hoe gaat het met je vandaag?

2.186 Verdacht?

Enige tijd geleden werd ik tijdens een wandelingetje aangesproken door twee mensen in een Smart- een kleine  electrische auto. Hoe ze bij het pont in Hekelingen konden komen. Ze zaten helemaal verkeerd. Onbekenden. Ik was alert. Ze leken mij niet smart al hadden ze een Smart. Op mijn mobiele telefoon probeerde ik de weg te duiden, maar ik zag het niet goed. Kreeg geen overzicht bij het groter maken. Had ik maar een plattegrond gehad. Afijn, ik maakte een getekende routebeschrijving. Echter, later kwamen ze weer langsrijden met gespannen gezichten. Ik stak mijn hand op. Geen reactie. Hopelijk hebben de twee het pontje ooit gevonden. Ondertussen checkte ik wél of ik niets miste.

Had ik maar een plattegrond bij mij gehad.

2.185 ten gunste van het klimaat —>autoloze zondagen en andere ideeën

Autoloze zondagen

In de jaren ‘70 waren er autoloze zondagen. Ik vond het een verademing. Vandaag las ik dat de Overheid er serieus over denkt om een autoloze zondag in te voeren. Waarschijnlijk 1 per jaar las ik eerder. Waarom slechts éen? Waarom niet vaker? Bijvoorbeeld een keer per maand of twee manden? Niets mis mee. Goed voor mens, dier en milieu. Minder stress. Minder moeten.

2.184 Vrede

Sinds een maand staat er om de veertien dagen een mobiel Milieustation  ( ter grote van een bus) in haar gemeente. Ideaal. Spullen die niet meer door te geven zijn maar wel grondstoffen bevatten voor hergebruik kun je er afgeven, vooral handig als je geen auto hebt en slecht ter been bent is dit een uitkomst. Ze heeft haar schuur flink opgeruimd en ontdaan van wat niet meer te repareren valt. Al twee keer is ze met  volbeladen grote tassen aan en op haar rollator naar de plek gelopen waar die mooie mobile milieustraat staat met zijn diversiteit aan vakken. Al twee keer heeft ze twee pannetjes en een zak met kaarsenresten niet meegenomen en achtergelaten in de schuur. Twee oude verroeste steelpannetjes. Van haar overleden moeder en broer. Dierbaar dus. Op zich zijn de pannetjes nog goed, maar niet goed genoeg om voedsel in te bereiden.

Ze overdenkt ook iedere keer of ze de grote zak met stompen van wereldvredekaarsen bij de milieustraat zal afleveren. Ze kent niemand die kaarsen maakt. Echter, de stompen zijn speciaal want de kaarsen hebben altijd met een bepaalde intentie gebrand. Toch bij het grofvuil doen? Ze kan het niet.

Nee, ze kent niemand die kaarsen maakt. Zijzelf dan? Ja, waarom niet? Dat ze er niet eerder opkwam. Dát is duurzaam en tevens wordt de wereldvredevlam intentie nog meer doorgegeven. 

2.183 Bestemming onbekend

Ze overdenkt of ze een moestuintje gaat aanleggen. Zelfvoorzienend zijn. Niets mis mee. Ze leest zich in. Dagelijks loopt zij door de tuin zoals deze nu is. Ze kent iedere plant. Ze is verliefd op de geranium die in deze herfstige dagen dag na dag uitbundiger bloeit.  Voor een moestuintje zal ze ruimte moeten maken maar ja, dat wat er groeit groeit er en wil ze niet weghalen. Soms doet zij er een tai chi achtig dansje. Het is meer dan dat wat ouderen in een verpleegtehuis bewegen. Ook zondert zij zich soms af - niets mis mee- als er te veel tegen haar aan gepraat wordt en ze het niet meer kan absorberen. Dan kan ze niet meer luisteren. Nu zij gepensioneerd is, leeft zij meer en meer op zichzelf, bij zichzelf en met zichzelf. Ook niets mis mee. Leven en laten leven. Niet dat dit altijd top is, want soms is er dat vreselijke gevoel van door iedereen en jezelf verlaten te zijn. Het kan haar bevangen als een-saamheid een dag of twee een straatje om is. En nee ...met een grote groep mensen iets doen, lost het niet op voor haar. Aan andermans verwachtingen voldoen lukt haar meestal niet meer. 

2.182 Schrijven✍️

Íeder manuscript waar ik mee bezig was met de gedachte ‘dit wordt een boek’ verdween op mysterieuze wijze uit mijn leven doordat laptoB’s crashten. 

Misschien kies ik er nu eindelijk eens en voor altijd voor om het hele boek idee uit mijn kop te zetten? 

Hm, misschien wel.

Manipuleer ik mijzelf?

Misschien wel. Misschien niet.

Is het de moed opgeven? Geen concentratievermogen? Geen wat dan ook? 

Het maakt niet uit.

2.181 Zelfdoding preventie.Het telefoon nummer van www.113.nl is 09000113

In berichten over het Trees of Memory project van Mario Dieringer die bomen der herinnering plant- waar dan ook ter wereld in de komende jaren -samen met nabestaanden voor dierbaren die zichzelf van het leven benamen, vermeldde ik onderaan de berichten dat er in Nederland eveneens hulp is bij zelfmoordgedachten namelijk 113. Echter, dit is de naam van de website —->www.113.nl. 

Vandaag hoorde ik in het nieuws  dat het telefoonnummer 0900 0113 is en niet 113.

Ik vind het afschuwelijk dat ik incomplete informatie gaf ( ik ben de enige niet!) en ik hoop dat niemand er schade aan heeft ondervonden. 

Nogmaals: BEL 0900-0113 als je het leven niet meer ziet zitten. 

Heb je een dierbare verloren die zich van het leven benam? Dan is er de optie::

https://www.treesofmemory.com/vision-of-suicide-prevention 🍀🌳💕🌳🍀óok kun je via de Stichting Trees of Memory hulp vinden en gemotiveerd raken om te kiezen voor het leven.

Hopelijk wordt het  Nederlandse ( wellicht het Europese ook?)nummer in de toekomst 113.
Nogmaals: Praten over gedachten aan zelfdoding kan bij de crisislijn van 113 Zelfmoordpreventie. Bel 0900-0113voor een gesprek. U kunt ook chatten op www.113.nl.

2.180 Muziek—-> Une goutte d’eau - Nicole Rieu

https://youtu.be/fyHr2LraKP0

2.179 Muziek —>Gabriel Fauré - Pavane

https://youtu.be/1VkNGi_RtmI

2.178 Concreet en of abstract

Concreet iets beschrijven vind ik net zo moeilijk als concreet schilderen. Ik schilder abstract. Ik kan niet anders. Heerluck, vooral omdat ik in het dagelijks leven veel details zie, vind ik het ontspannend om gedachteloos vanuit mijn diepten of hoogten iets op het doek te krijgen. Sóms zou ik concreet willen schilderen. Nieuwe werelden schilderen.

Zou ik hetzelfde kunnen in woorden? Concreet stemmingen, landschappen, geuren en kleuren beschrijven? 

2.177 Een nieuw begin

Ze heeft het warm en koud tegelijkertijd. Waarom? Ze heeft zich opgegeven voor een schrijfcursus. Een proefcursus van een week. Misschien gaat ze zich voor de hele cursus opgeven. Echter, haar inner criticus staat in volle omvang voor haar, waardoor ze weer eens het gevoel krijgt dat ze een verkeerde keuze maakte. Wat jammer. Ze stond zó achter haar besluit. Zelfs achter het decennia lange dagboekschrijven heeft ze een punt weten te zetten. Nieuw begin.

‘Geloof je het zelf?’

‘Ja, nee, ja ...ik geloof het. Maaarrrrr ... zo af en toe kunnen we toch nog gezellig dagboekschrijven? Bijvoorbeeld NU?’

‘Dag inner criticus, geen zin in gemaar. Ga maar op het reserve bankje zitten. Ik ga een ommetje maken.’

2.176 Elkaar waard zijn?

Deels heeft het niet lekker in haar vel zitten met haar moeizame lopen te maken. Deels ook met het feit dat de dagen in huis meer zijn dan de dagen buiten. De ongedwongen praatjes met de wederzijdse buren- ieder relaxed zitten aan éen kant van de schutting- zonder bij elkaar op bezoek te hoeven gaan, zijn voorbij. De warmte ook.

2.175 De Stad als Bos: een film van De Bomenstichting

De stad als bos, een film van de Bomenstichting  over wat een boom doet, voor zorgt en wat een boom nodig heeft. 

Een boom heeft ons nodig en wij hebben bomen nodig. De film geeft in het kort duidelijkheid. Bomen zijn onmisbaar. 

Wíj staan bomen in de weg! Geef bomen de ruimte. Daar gaat het om. Als mens hebben we meer dan genoeg ruimte van de Natuur genomen.

Mijn idee is ( ja, ik verval in herhaling) dat wanneer je een huis koopt of huurt met groene tuin inclusief boom er in het contract komt: bomen en planten laten staan. In ieder geval de boom.

https://m.youtube.com/watch?v=ejHGSdyprrc&feature=youtu.be

2.174 in het belang van het klimaat van en op de Aarde?

Vandaag begon ze na een nacht woelen, waarbij ze het leven deels niet meer zag zitten, de dag in bed. Nog steeds zit ze op bed. Ze heeft zich wel eens beter gevoeld. Haar benen kunnen en willen letterlijk en figuurlijk steeds minder verder. Pijn. Ze is/ was / is? een beweegmens. Vandaag oefent ze het lopen niet. 

Ze zit op bed, dringt thee, voelt zich gedemotiveerd, heeft geen puf om zichzelf te motiveren. Toch is zij zich intens bewust dat ze een Jane Goodall T shirt draagt. Ze kocht het een poos geleden voor het goede doel. Ten gunste van allen. Good for all? Goodall! Mooie achternaam.

2.173 Een zonovergoten zondag aan het begin van de herfst

Dag en nacht even lang. In balans zijn. Happy Zonnewende. 

Inademen en uitademen in gelijke tellen. 

Balans.

Hier en NU.

2.172 In het belang van ....?

Na kortgeleden nogmaals op een aflevering van Spoorloos te zijn gestuit is ze in wederom in worsteling. Wat te doen? Wat te doen en wat te laten in het belang van je kinderen? Zij hebben als baby niet kunnen kiezen. Nu zijn ze volwassenen. Ze maken hun eigen keuzes. Wat mag en kan deze ( adoptie)mam dan? Zoeken is niet aan haar. Schrijven erover evenmin? 

2.171 Denken over Voeding van Woorden

Het gaat niet alleen om dat wat wij innemen via onze mond en wat ons lichaam voedt met voedsel. Voeding waardoor we kunnen leven. Zo belangrijk. Leven. In vrijheid. Als we te eten en te drinken hebben dan hebben we het goed. We kiezen dan -indien mogelijk- zelf wat wij eten. Doch moeilijker vindt zij het om te leren kiezen dat wat verbaal uit andermans mond komt aan woordenvoeding wel of niet tot je te nemen. 

2.170 Met vriendelijke ogen kijken

Een vriendelijke samenleving begint met respect. Begint met respect voor elkaar bij jou, mij, wij. Bij en voor onszelf. Een ander kun je niet laten denken hoe jij wilt. Het gaat niet altijd zoals jij wilt. Dát is een feit. Maar maak het niet erger dan het is. Met je hart te sluiten daar hebben we alleen onszelf mee! 

2.169 luchtschouwspel

De mariablauwe  koepel 

toont  zich in een ontzagwekkende 

grootsheid vol schoonheid

in beweging

aan de stilstaande 

omhoogkijkende nietige mens in 

verwondering.

Wolken helwit tot zachtgrijs

als luchtschepen voortgeduwd.

De zonneschijnwerper toont

kleurschakeringen die de adem benemen,

wat een allemachtige prachtigheid.

Wind waait vaardig wollige en stevige wolken

tot artistieke steeds veranderende,

weelderige vervormende landschappen waarin werelden zich even tonen. 

Vernieuwend, moment na moment wappert, duwt en stuurt 

de wind als met een onzichtbare hand  

de wolken uiteen en voegt ze even later weer samen. 

Verbinding is.

2.168 Vrijheid van Meningsuiting

Op drie motiverende berichten na is het bescheiden groen omlijste aanplakbord met de woorden: aanplakbord voor vrije meningsuiting, leeg. Er is nog ruimte. 

2.167 over de negende symfony van Beethoven en jezelf motiveren

Een nieuwe maan gaat over iets nieuws. Nieuwe kansen. Nieuwe momenten. Op weg naar oogsten wat je gezaaid hebt, zaait en nog zult zaaien.

2.166 ze loopt

Ze laat zich niet kennen. Haar gedeprimeerde stemming vervangt ze door lopen. Ze loopt en loopt. Af en toe zit ze op haar rollator. Dankbaar dat het kan. Voorlopig niet fietsen? Er zijn zo velen die het erger hebben of die niet eens een fiets of een rollator hebben en het zich niet kunnen veroorloven.

2.165 ze durft niet

Ja, ze weet het —-> irritatie voedt irritatie. Tegenwoordig wordt ze niet vaak boos op zichzelf, maar nu wel. Boos op haar onvermogen. Onvermogen tot wat? Om haar mond open te doen. Om zich uit te spreken.

Wat is er aan het handje?

2.164 een zomeravond

De avond is twee uur geleden gevallen. Nee geen ster... een vallende avond. Alsof er een doek in korte tijd over de zon getrokken wordt. De Aarde draait in het heelal en wij draaien allemaal mee. Wonderlijk. De ellende van alle grote en kleine meningsverschillen wereldwijd komt even vol haar bewustzijn binnen. Gedachten en beelden alsjeblieft,nu niet. Hier en nu, daar gaat het om. Ze wenst ...vriendelijke samenlevingen. Verder kan ze er niets veranderen, behalve dat een vriendelijke samenleving bij jezelf begint. Keer op keer op keer weer.

2.163 Voor Unknown

😁Meestal schrijf ik hier ins Blaue Hinein. Meestal krijg ik geen reacties behalve van mijn drie schrijfmaatjes. Echter, vandaag ontving een reactie van ene  Unknown op mijn schrijfsel ‘2.59 Sublimeren? ‘ Dank je wel, mijnheer, mevrouw of het. Je woorden doen mij goed. Gedeelde smart is halve smart. Ook ik wens  jou, mij en zij die mij lezen levensenergie en levensvreugde toe 🍀💕🍀. Ja, eigenlijk zijn wij allen lotgenoten, inderdaad mijnheer, mevrouw of Het Unknown. Wat onze achtergrond ook is, hoe jong of oud we ook zijn, wat we ook meemaakten en /of meemaken we zijn lotgenoten in het proces van leren omgaan met het leven en met onszelf.  Hm, het is voornamelijk een steeds weer leren omgaan met onszelf. 

Bij deze laat ik de unknowns en bekenden ( ik hoop van buiten het dorp waar ik woon, anders voelt het heeeeel erg onvrij) die mij lezen weten, dat sinds ik mijn vorige  Blogspot ( na tien jaar en drie maanden😔) in een bui verwijderde.😁 😥 ik in dit Blogspot slechts in het begin kon reageren op een reactie. Later heeft Google of Blogger het zo gemaakt dat ik alleen hier in het Blogspot kan schrijven door op inloggen te clicken ( zonder wat dan ook in te vullen🤔😳) en  als ik een bericht aan mij wil beantwoorden dan lukt dit mij ( tot heden toe) nog steeds niet. Wel moet ik dan mijn gegevens invullen. Doch ook na het invullen van gegevens is mijn geschreven antwoord van de 

aardbodem verdwenen. Diverse keren geprobeerd. Voor vandaag is het weer welletjes. Het genereert  beginnende stress. 

Beste Google en of Blogger. Het zou fijn zijn als ik rechtstreeks op een bericht zou kunnen reageren. Dank u wel💐🥳

Ook zijn de witjes nauwelijks weg te krijgen. Echter, ik ben dankbaar dat ik een Blogspot mag gebruiken.

Een ieder wens ik keuzes waar jij en een ander blij van worden. Amenindegloriahalleluja zou ons aller Bloem zeggen😊.

2.162 mijn paradijslijke plek

Zondagse stilte in het mediterraan aanvoelende dorp. Stilller dan gisteren- zaterdag- baadt het dorp in een zalige, zomerse zwoelheid. Vogelgeluiden hebben de overhand. Gespetter in de boom waarin ik -door middel van een driepuntige plantenophanger- een lichte bak met water heb opgehangen waaruit mussen drinken en hun veren poetsen. Zo mooi om te horen en te zien.

2.161 haar tuin

Zaterdagse rust in het mediterraan aanvoelende dorp met gedempte stemmen, vogelgeluiden, af en toe geblaf, licht briesje, zacht zoemend geluid van de windturbines, geklater van het mini fonteintje in de cementbak en in de verte autogeluiden. 

2.160 de laatste

Langzaam bewegen de planten in het lichtstromende water. Geen andere kleurrijke sierlijke zwembewegingen meer sinds de laatste twee sluierstaarten op vier en twintig juli jongstleden zijn overleden. Drie maanden daarvoor hemelde het zeventienjaar oude maatje van haar die nu alleen achtergebleven is. Onzichtbaar, verscholen achter een steen slijt de ancistrus haar dagen.

2.159 Sublimeren?

In  the Daily Optimist van vandaag leest zij: https://theoptimist.nl/daily/het-succes-van-zelfreflectie-derde-persoon/. Ah, ze was het vergeten. Dus vooruit met de geit. Aan de schrijf om haar zwaar gedeprimeerde gevoel te sublimeren in iets lezenswaardig. Hm🤔. Ze oordeelt over zichzelf? Indien ze zichzelf zou observeren dan zou ze mogelijk meer begrip voor zichzelf hebben? Misschien wel. Deels héeft ze dat begrip. Echter, deels is de optimist die ze door dik en dun kan zijn het onderspit aan het delven. 

2.158 Kalmeren oftewel even laten rusten

Heb een poos niets van mij laten lezen. Tot schrijven hier kwam het niet. Te veelheid. 

Afijn, waarom ben ik wederom hier beland? Vanmorgen wou ik @The Daily Calm gaan beluisteren. Meditatie met vervolgens dagelijks een thema ter meerdere glorie van innerlijke verandering van vastgeroeste patronen. 

Gisteren - zaterdag 10 augustus - was er het thema irritatie/ frustratie. Indien je irritatie/ frustratie voedt dan krijg je irritatie/ frustratie. Indien je geduld voeding geeft dan krijg je ... geduld.

Dát was de bedoeling.

2.157 🌳🌳🌳 verkeersborden🌳🌳🌳

Ze heeft  geveegd en gedweild. Ook heeft zij de strijk gedaan, evenals het logeerbed bedekt met schoon beddengoed te ontdoen van drie dekbedden. Dochterlief bleef voor het laatst met oud en nieuw slapen. Toen was het koud en vroeg dochter meer dekbedden die er uiteindelijk - het is zeven maanden later- voor Jan Doedel op lagen. 

Meer huishoudelijk werk doen is voorlopig zinloos. Gruis blijft komen door kieren.

2.156 Hou je goed🕵🏻‍♂️🐌

Heb ik net een heel lang epistel - richting boekwerk- over mijn vader geschreven, is het met 1 druk op een knop foetsie, behalve de link naar de koorpartij van de negende van Beethoven. Grijns. Alsof mijn vader het zo bedacht heeft. Humor is de smeerolie van het leven, hoor ik hem in gedachten nog zeggen.

Mijn vader overleed 7 juli 2011 op 97 jarige leeftijd en zeven dagen later op le quatorze juillet - je bent francofiel of niet- was zijn uitvaartplechtigheid. Om een lang verhaal kort te maken. De negende symfonie van Beethoven -met name de koorpartij- was zijn favoriet. De mijne ook.

Tijdens de plechtigheid lukte het maar niet om het te laten beluisteren. Later hoorde ik het vaak op verdrietige momenten. Vandaag zong ik het voor koeien. 

‘Hou je goed, Til’ hoor ik je zeggen. 

Hm, toch jammer dat het schrijfsel van net verdwenen is. Maar het zit in mijn hart.

Pap, voor jou. Dank je dat je mijn vader was. https://youtu.be/kbJcQYVtZMo

En heus, je malacologische dagboeken zúllen -zoals jij het zo graag wou en waar je met passie aan werkte in bijna al je vrije tijd- bij je pisidium collectie in Naturalis komen. Dat ik het hier neerpen is dat ik  beloof dat ik er nog steeds op toezie. Maar ja, ik ben de enige niet ...  

2.155 Zwaar overprikkeld

Ze is al naar buiten geweest met haar poezebeest om de herrie te ontvluchten. Het is zinloos, of ze zou weer naar vriendinnen moeten gaan, maar ze is vermoeid  en ze kan niets extra’s absorberen. Het drilboor gebeuren waarmee vorige week gestart werd om alle voegen van de rij huizen, waarin zij een woning heeft, te verwijderen en te vervangen, continueerde  en continueert zich in een eindeloos lijkende irritante constante stroom van drrrrrilbooorrrrrrrgeluid die door de huizenrij, woningen, tuinen en haar hele lijf dringt. Het is om gekkkk van te worden. Ze overwoog net of ze de politie zou bellen of er een cel is waarin ze mag bivakkeren. Hm, een beetje van den zotte.

2.154 Na drie nachten te kort geslapen

-Heb je door dat hoe drukker je bent en doet, hoe overprikkelender je geraakt én hoe meer je wilt doen? Dit geldt voor vele mensen, ook voor jou?

—Hm

-Ja, het lijkt wel of je door meer te willen doen je van het overprikkelde gevoel wilt vluchten. Denkt te kunnen vluchten?

—Hm 🤔

2.153 Over de Zomerzonnewende, verwondering en dankbaarheid

 21 juni

Zomer zonnewende, de zon staat op zijn hoogst. De dag is lang, de nacht kort. Heerluck ( indien je mijn zelfbedachte woordje vaker gaat gebruiken dan komt het wellicht in de van Daele😄.)

Zomer, alles groeit, alles komt tot bloei en begint vrucht te dragen. 

2.152 Breiboezems

Voor lotgenoten (vrouwen) die een borstamputatie hebben ondergaan.

Opeens ben ik vanavond  tot topfan van de Facebook Pagina  #Breiboezem gebombardeerd😂. 

Hm🤔dan zal ik toch maar eens wat reclame moeten maken😁.

A GOOD DAY😊💕

https://youtu.be/3Zl9puhwiyw

2.151 Herdenking 75 jaar D DAY

75 jaar D DAY Herdenking

 6 juni 1944- 6 juni 2019

Mensen zo veel  mensen, mensen en  mensen. Zo veel jonge mensen.

Soldaten van zo veel landen, om Europa te bevrijden. Zo dapper, zo moedig, 

Rijen, rijen, witte kruisen. Ik zag ze. Zoveel, zoveel,  zoveel, zoveel gegeven levens

om ons te bevrijden opdat wij kunnen leven zoals we nu leven in doen en in laten

zoals ieder zelf VRIJ kan en mag kiezen binnen de kaders van onze Wetten.

Laten wij  het aan allen die meededen, stierven en overleefden, waard zijn in nederige dankbaarheid🕯🙏
🕯Respect voor allen die het leven lieten en respect voor de veteranen die nog leven.

Respect!

Ook voor de mensen, de soldaten, van nu. 

Respect!
🕯 🙏

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/06/05/groot-brittannie-herdenkt-vandaag-75-jaar-d-day-in-portsmouth/  Groot Brittannië herdenkt 75 jaar D Day
https://nos.nl/l/2287825 herdenking DDay in Normandië

https://nos.nl/l/2287406 DDay 6 juni 1944
https://youtu.be/DsVQMfxIfks Jim Radford, een veteraan, zingt: on the shores of Normandië
https://nos.nl/l/2287642Bevrijdingsjournaals 3,4,5,6,7,8 juni 1944
https://nos.nl/l/2287593 Duiken tussen de wrakken en resten van D Day. Zo indrukwekkend.

2.150 UPLOADS YOU TUBE TREES OF MEMORY MARIO DIERINGER’S FOOTHPATH FOR LIFE

https://www.youtube.com/playlist?list=UUvM_KH22HGab73HeRmUKgxA

Mario Dieringer’s  Foothpath for Life

Day 194 on the water. Too hot to Hike

Day195 it’s  hiking time again. Mario and Tyrion have  to walk 120 km in  the heath  till friday  7 juni (Görlitz) ( cold water, cold beer and Ice Cream ( cold🤪) are very welcome on their Foothpath) And carrots, cumbumber and appels too😄 for the sugar level when it’s lowerd down.

—->Walk with me and/or plant a Tree is Mario’s quote. 

info@treesofmemory.com <———

🍀🌳💕🌳🍀

https://www.treesofmemory.com/vision-of-suicide-prevention

Voor Nederland —->Telefoonnummer: Een luisterend oor bij suicide gedachten—->Preventie 0900 0113

2.149 Tob niet, het loopt toch altijd anders

Een poos geleden had mijn linker wijsvinger een opdonder gehad, de nagel was erg beschadigd. Deze vertoonde een ravijn met rafelige hellingen. Zou het ooit nog genezen? Die nagel zou er vast af moeten. Ik maakte een foto. De herinnering aan een beschadigde nagel is beter dan aan geen nagel. Ook maakte ik een foto van mijn rechter nagel. Zo zou het moeten en mogen worden. En ...ziedaar na een maand was de gehele nagel geheeld.  Het liep prima af. Wat een wonder is het genezend vermogen van het lichaam. Jammer, dat dit niet lukte om op de plek van mijn geamputeerde borst een nieuwe te laten herrijzen🤪. Maar ja, een mens kan ook te veel wensen. Ik leef nog steeds! Is ook een wonder. Toch?

Dank je wel, herstellend vermogen op welk gebied dan ook in mij.

2.148 A Good Day

https://youtu.be/3Zl9puhwiyw

2.147 FAMILIE

Om elkaar geven, van elkaar houden 

                en bij elkaar horen, al zie je elkaar niet wekelijks

                      voelt 

       als een speciale verbinding,
is een unieke relatie.

                               Bloedband doet er vaak echt niet  toe.

                 Echtelieden, Vrienden en huisdieren hebben toch ook geen bloedband met elkaar!?

                               Als je elkaar adopteert  en als familie

in elkaars leven komt. 

                 dan ontstaat er een spirituele band

            met 

                          hartedraadjes verbonden 

                  van

Harteklop tot harteklop tot harteklop. 

                   Een  Verbond voor het leven

                             dát doet er toe

                                     want 

                             Familie is Familie

                                        ❤️

                            

                       

2.146 Behoefte?

Behoeftes? Laatst zei iemand tegen mij: jij hebt ook je behoeftes. Tja, dat is een feit. Mijn behoefte is schrijven. Zo kan ik verbinden, zo kan ik loslaten, ontspannen, accepteren, zo kan ik verwerken, wat dan ook uit kristalliseren en delen. In mijn Blogspot publiceren maakt het meestal oké. Het voelde oké vanmiddag. Zo, nu gaan met die banaan. Nu ga ik verder schrijven. 

Echter ... daarnet mijn laatste vanmiddag gepubliceerde schrijfsel ( van kinderloosheid naar twee volwassen kinderen) weggehaald en ergens gaat het mij aan mijn hart dat ik juist dát verwijderde. Maar ja, het gaat niet alleen om mijzelf. Het is nooit mijn intentie om wie dan ook te kwetsen of iets moeilijk te maken. En ...er stond voor mijn gevoel echt niets kwetsend in. 

Eigenlijk had ik niet naar anderen moeten luisteren en het laten 
staan? Eindelijk schreef ik eens niet in raadselen. Dit Blogspot 
hier is een overzichtelijke plek, ook als de dierbaarste  naasten hier ooit in de toekomst zouden komen en lezen. Daarom had ik het juist hier geplaatst. 

@ in de war.

2.145 Loslaten is mijn gevoel accepteren

De moeder heeft zich er haar  gedachten op dol gedraaid, ze kan haar kop erover breken maar ze zal net als dat haar ouders vroeger niet wisten wat zij dacht, voelde en meemaakte, dit evenmin van haar kinderen weten. Dat is hun privé.  Als ze iets vertellen voelt ze zich vereerd voor hun vertrouwen. Oké, ze is een Hooggevoelige , ze voelt aan. Maar met je kinderen kan het toch ontaarden in een invullen. Zij die zo’n hekel aan aannames en invullen heeft, is zich er nu bewust van dat door haar eigen warrigheid de laatste tijd, ze deels invulde in plaats van in te voelen, aanvoelen.

2.144 Thuis

Kalmerend spreekt zij zichzelf  toe. ‘Rustig rustig rustig, vanwaar die onrust terwijl er net een zo weldadige rust in ons was?’ 

Dan pakt ze de fiets en fietst en fietst en fietst de Natuur in. Ze staat stil bij koeien, paarden, schapen, ganzen, zwanen, allen met hun kleintjes. Moeders met hun kleintjes.  Ze kijkt, luistert en merkt op. Het leven is zoals het is. Rust wordt weer meester van haar. Ze ademt. Ze leeft. Ze is dankbaar. Ze beweegt. 

2.143 Fauré: Pavane

https://youtu.be/1AAXofuZ624

2.142 Racefietsers 🚴🏻‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♂️🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♂️

 Sommige ( veel) racefietsers kunnen het slechtste in mij naar boven halen. Stel, dat er op een snelweg met een rijtje auto’s -tussen het gewone verkeer in- net zo hard  werd gereden als met een Formule 1 wagen op een Racecircuit dan zouden deze bestuurders flink bekeurd worden en misschien wel een rijverbod krijgen. TOCH?

Waarom dan niet dezelfde maat hanteren op een fietspad?

Waarom mogen racefietsers wél zo idioot hard zonder in te houden qua snelheid op een normaal fietspad racen? Zij gedragen zich alsof zíj het alleenrecht op het fietspad hebben. Ook zijn ze  sneller dan zoef de haas, antilope of cheeta’s , je hoort deze heer en meesters soms niet aankomen en vlakbij schrik je je bijna een hartverzakking van hun geroep of gescheld omdat je gewoon rustig van de natuur genietend aan het fietsen bent. Waarom moet de gewone fietser heel snel afstappen en aan de kant gaan omdat zijne koninklijke hoogheden de racefietsers dwingend  -alle voorrang eisend- voorbij willen snellen zonder in te houden? Zijn ze helemaal van de pot gerukt. Ik ben het zo zat.

2.141 Aan mijn kinderen💕

Onderstaande schreef ik begin jaren ‘90. 

(Nu zijn we dertig jaar later. Onze oudste loopt al naar de 40)