Powered By Blogger

zaterdag 20 november 2021

2.345 Vrijheid: geen schade doen en van goede wil zijn

 20-11-2021

Eigenlijk schrijf ik dit aan relschoppers? Waarschijnlijk zinloos? 

1)De laatste dagen dacht ik intens na over vrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Ik schreef onderstaand epistel ( zie 2)en  wou het in mijn Blogspot posten. Echter, na de ellendige misdadigheden in Rotterdam durf ik het bijna niet te publiceren. Want hoewel er een gewone demonstratie van gewone burgers was-mensen  die   tegen  de Corona maatregelen zijn- kwamen er misdadige acties van een groep lieden(vandaag hoorde ik dat er veel minderjarigen tussen waren) die het voor iedereen verzieken. Ik jank erom. Een combinatie van intens verdriet, ongeloof, onmacht, boosheid dat lieden die rellen het zo afschuwelijk bont maken. Zo vernielzuchtig, zo uit op geweld.


Ik ben echt dankbaar dat mijn ouders dit niet meer mee hoeven te maken. En ik schaam mij plaatsvervangend naar de migranten en veteranen in ons land toe die uit oorlogssituaties komen. Het was gisteren als  oorlog in Rotterdam, om misselijk van te worden. Tegen ONZE hulpverleners:  Politie, ME, Brandweer en meer.  Ik maakte mij zorgen over mijn  kinderen die in Rotterdam wonen en een vriendin, hopend dat ze veilig zouden zijn. Zoveel mensen van goede  wil die geloven wat ze geloven. Iedereen is anders. Dat is zoals het is. Mij zorgen makend over de mensen van de politie, ME, brandweer, ambulance. Over een vriendin van mijn dochter die ambulancedienst had, doch uiteindelijk niet mee mocht en vervangen werd door manlijke ambulance medewerkers. Zij werkt zich al sinds het begin van de Corona tijd het gompus als IC verpleegkundige. Er zijn al verpleegkundigen die een ander beroep hebben gekozen. Om te janken.


Alle HULPVERLENERS zijn HULPverleners voor ons. Dat is om dankbaar voor te zijn.

Maar die orgie van geweld - ik citeer  burgemeester Aboutaleb - is tegen hulpverleners gericht. De Politie heeft als eed: ik zal handhaven en dienstbaar zijn. Dat wil zeggen dat- al is zoals eerder een demonstratie wel vredig- als  er wordt gevraagd om NU weg te gaan. GA dan naar huis. WAAROM moeten HULPverleners: Politie, ME, Bransweer, ambulance personeel uitgedaagd worden? Waarom Politie uitdagen? Stoer doen? Al dat geweld op films en in games heeft naar mijn mening een slechte invloed. Geen gezonde geestelijke voeding. Wie komt er voor je op als je niet naar de Politie luistert? De Politie en alle andere HULPverleners zijn er voor ons. Besef dat goed. Je weet nog half niet hoe goed we het hebben in Nederland. 


Waarom ze aanvallen? TE ERG! Zij handhaven wetten en regels. Wetten en REGELS moeten er zijn anders krijg je een vorm van anarchie die escalerend is, terwijl Politie en ME deëscalaties trachten te voorkomen. Als mensen van de Politie belaagd worden, ja logisch dat ze zich verdedigen als er een horde lieden denkt vanuit hun innerlijk woeste vuur eigen rechter te mogen ‘spelen.’ Afschuwelijk!

Ik ben tegen geweld, doch ik snap agenten die schoten.

Misselijkmakend ook dat politiewagens, scooters, fietsen en ik weet niet wat nog meer aan eigendommen -aangeschaft van ons aller belastinggeld -wordt vernietigd inclusief eigendommen van particulieren. Zijn die geweldplegende gasten helemaal van de pot gerukt!? 


Ik kan veel begrijpen. Ook dat het onleuk is om in lockdown te zitten, maar toch …zie dat wat wél is. Je kunt kiezen hoe je energie te richten. Positief of negatief. Laat het creatief zijn. Ik kan begrijpen dat er velen boos zijn omdat eergisteren werd aangekondigd dat vuurwerk met oud en nieuw door mag gaan en dan gisteren: toch maar niet laten doorgaan.

Dan krijgen de mensen die grote beslissingen nemen de wind van voren. Iedereen-ook in Den Haag -is mens. Gewoon mens.  Zij  krijgen veel op hun bord. Steeds andere beslissingen moeten nemen. Of het de juiste zijn? Geen idee. 

Het leven is niet kneedbaar. Doch ieder voor zich kiest om het juiste te doen. Dat waarin die mens in gelooft.

Doch moge onze DIENDERS (zij diehandhaven en dienen)onze HULPVERLENERS ons aller respect en dankbaarheid krijgen. Stop met uitdagen. Ik schaam mij plaatsvervangend. Mensen zijn mensen. Welk beroep je ook doet, je bent mens. Zie de mens. 

Ik was altijd voor een vriendelijke samenleving. Ik geloofde erin. En …ik weet nog dat toen ik de allereerste Corona demonstratie zag op tv. Een vredige zittende kring mensen in het gras( ik schreef er in dit Blogspot nog over)ik verdrietig was dat  er daarna met waterkanonnen en ME werd ingegrepen. Dat vond ik best heftig. Echter, de Politie en ME hebben de plicht  om te handhaven en te dienen.  Het handhaven van de orde is onderdeel van hun dienen. Dus GA van een plek weg als het gevraagd wordt door Politie en ME. 


Stel je voor dat er Politieagenten( net als vertrekkende verpleegkundigen) een ander beroep zouden kiezen omdat ze het zat zijn? Te worden bekogeld met zwaar vuurwerk, stenen, gewond raken en daarbij ook nog gehoorschade oplopen is traumatisch terwijl je je werk tracht te doen. Moge er weer dienstplicht komen en relschoppers een strenge training krijgen opdat ze ons land kunnen gaan dienen. 


Eens zo horen of mijn dochter al thuis is. Gisteren na haar werk heeft ze met de téléphone aan contact met mij gehouden en zo naar huis gefietst waar ze veilig thuis kwam. 


Ook vind ik dat onruststokers de vernielde spullen ( ooo die politiewagens, zo erg) zelf zouden moeten opruimen. Mensen van de gemeentewerken deden dat nu voor ze, net zoals wij als ouders de troep van onze kinderen toen ze klein waren ook soms opruimden. Hartelijk dank aan de straatvegers, doch onder toezicht de daders zelf hun schade te laten opruimen is voor mijn gevoel best een goed idee en prima als start straf. Verder is het niet aan mij of wie dan ook om straffen te bepalen. Daar zijn echte rechters voor.

Hoewel ik wel ideeën heb: bijvoorbeeld  laat de relschoppers ( zonder loon en met enkelband)gedupeerde ondernemers helpen. Na ja, ik ben nu ook bezig met stuurlui aan wal te zijn, te veroordelen.  Doch schrijven mag. Ideeën mogen. 


Gelukkig dat er ook gewoon gedemonstreerd kan worden zoals vandaag elders in het land.



Het volgende schreef ik een paar dagen terug (nog voor de rellen naar aanleiding van gedrag door een ‘ volwassene’.) Ik vond dat ik belerend had geschreven, doch laat het maar belerend zijn? Soit! Toen ging het ‘alleen’ over wat sommigen zeggen.

Na ja, er staan zoveel stuurlui aan de wal. Dus laat ik ook meedoen. Ik spreek alleen mijn afschuw uit. 


2) Vrijheid van meningsuiting

Vrijheid in ons land schijnt te zijn dat je alles wat je denkt mag zeggen cq schrijven?

Heid= heit= vader in het Fries. Vrij Heid. Het vrije manlijk principe dus?

We zijn allemaal van een zaadje en een eitje.

We hebben allemaal het manlijk én het vrouwelijk principe in ons.

We hebben allen allerlei eigenschappen. 

Niemand uitgezonderd. Empathie en compassie vind ik  onontbeerlijk vooral in een zich verhardende  maatschappij met tegengestelde meningen.

Het manlijke en het vrouwelijke principe in ieder van ons?

Het een is niet meer of minder dan de ander.



Vrijheid vind ik óók dat je moet je kunnen beheersen.

Mijn woorden kiezen.

Paal en perk aan iets stellen voordat er verbaal woorden vanuit een emotie worden uitgespogen?

Een opgroeiend kind kan er  van alles uit flappen, soms ook

kwetsend, belachelijk makend, pesterig, pestend, uitdagend, bedreigend, intimiderend en geeft soms de schuld aan een ander.

Het kind leert wat mag en niet mag.

Als het alles mag, dan gaat dit ten koste van de vrijheid van een ander kind

die zijn mond dan maar houdt.

Het pestende kind probeert tot welke grens het kan gaan

voordat het wel of niet teruggefloten wordt. Áls het teruggefloten wordt dan voelt het zich  ver-ongelijkt? Ieder heeft de eigen waarheid waarin hij, zij , het gelooft.

Gelukkig zijn er ouders en leerkrachten die corrigeren

anders zou er een rare maatschappij ontstaan.


Een goed voorbeeld geven aan kinderen vind ik intens belangrijk, opdat we ze meegeven- ook vanuit de Tweede Kamer- de ongeschreven wetten van fatsoen niet te overschrijden.

Moge vriendelijkheid,  humaan  zijn, fatsoen

en de ander zien als medemens zien én deze helpen, 

de basis van het menszijn blijven.

Moge volwassenen goede voorbeelden geven.

Maar ja, wat de ene goed vindt, kan de ander niet goed vinden?

Zóveel mensen met verschillende standpunten.

Zelf weet ik het ook niet meer.


Vrijheid, heb ik nog wel de vrijheid om dit te schrijven?

Hm, en wát heb ik naarmate ik ouder word toch steeds meer zin om de kale muur achter mijn huis te beschilderen. Mag niet! Nou ja, dan niet. Of wel? Nog steeds heb ik het niet gedaan. Een boete riskeren? Geen zin in. Eigenlijk vergaat mij de zin in veel.


Ik ga maar weer de neutraal stand in, kijk om mij heen, haal diep adem, zie de zegeningen op mijn pad en leef de dag. 


Er is slechts één vandaag hier en nu! Het leven is kort al lijkt het eindeloos als je jong bent.

 

❤️e klop tot❤️eklop tot❤️eklop groet.


( dit deel schreef ik dus een paar dagen terug)





woensdag 17 november 2021

2.344 je bent weg

Gemeentemannen zijn driftig aan het werk. Dat wat men onkruid noemt wordt gewied.

Ik loop verder - op weg naar huis na een wandeling- ik kijk opzij om je te begroeten en om te zien  hoe je erbij ligt. Ik stok, je bent er niet meer. Jij oude vriend die zich destijds na de kap ( ik meen mij te herinneren in 2013) van een zo gezonde  en mooie boom  veranderde in een stronk waar het leven uitliep. Een mooie boom was je, die CO2 opnam, ons zuurstof gaf, vogels hadden een woonplaats tussen je takken en insecten woonden tussen je wortels en in je stam. Je werd destijds gekapt opdat je takken een tipi zouden worden, ik deed mee met het project voor een natuurspeeltuin doch had geen idee dat jij, gezonde wilg, daarvoor opgeofferd zou worden. Op een dag lag je zonder wortels op de grond. Een schijnbaar zielloze stam. Het was naar om te zien. Zo niet kloppend voor een speeltuin. Buikpijn in het kwadraat kreeg ik ervan

De tipi van je buigzame takken bleef maar kort, een paar jaar later werd dat speelgedeelte verplaatst.


Je stam bleef liggen. Soms zag ik daar waar je wortels geweest waren zwartgeblakerdheid, dan had iemand daar een fikkie gestookt, keer op keer kreeg ik er buikpijn van. Zo uit je kracht gehaald. Afschuwelijk.

Je lag te verpieteren. Maar toch …je leefde nog voort, de levenskracht in je was sterk.

Want, op een dag groeiden er twijgjes uit je. Nieuw leven. Welkom nieuwe takjes.. 

Door de jaren heen groeide die takjes uit tot een volwaardige struik. De eerste keer dat ik roosjes zag bloeien ontroerde het mij intens. Je stam begon er oud en verweerd uit te zien, doch je gaf leven. 

Altijd wanneer ik langs je liep en even stilstond in een woordloze begroeting zag ik je weer als de wilg die je ooit was en tevens als de respect afdwingende boomstam met haar struik vol rozebottels en roosjes. Je was van een verpletterende schoonheid. Je zag het bosje achter je verdwijnen, daar waar kinderen speelden. Daar waar ik met mijn poezebeestje liep en dat ene paadje een echt bos voor ons was. https://verderschrijven.blogspot.com/2020/03/22025-een-mini-stukje-bos-is-niet-meer.html#more

Waarom?

Je zag kortgeleden dat er vlakbij je, ter hoogte van de school, ter ere van boomplantdag 4 bomen werden geplant. Dat is mooi. 

Grandioos.

Welkom nieuwe bomen, moge jullie heel oud worden.


Echter, vandaag zagen de twee grote waakbomen dichtbij en jij  de mannen van de gemeente komen, ze hebben je meegenomen met je mooie bloeiende struik. Je bent weg. 

Waarom?


Een zanderige langwerpige plek laat zien waar je lag,


Waarom moest je weg? De kinderen kregen respect voor je. Als ik bij je stond, maakte ik ze attent op het wonder van nieuw leven. Ik begrijp niet dat als er net een klimaattop  geweest is, dat er nog geen respect is voor dat wat al( weer) groeit en bloeit. 

De levenskracht in je was groot. Zo wonder barend vond ik de struik die fier doch bescheiden uit je groeide, zo zichzelf zijnd.


Het klimaat tussen sommige mensen  onderling en de natuur zou langzamerhand best mogen veranderen opdat kinderen het goede voorbeeld krijgen. Respect hebben voor al wat leeft. Wij zijn deel van de natuur, wanneer wordt het alsjeblieft gezien en gevoeld? Anders kunnen we beter gelijk op de maan gaan wonen en die vruchtbaar maken. 

Laat het toe dat er zomaar ergens een plantje  opkomt. Zo akelig dat dat vuil of onkruid genoemd wordt. Het zijn cadeautjes van de Aarde, zo zie ik dat.


De aarde leeft en ze geeft nog steeds. We willen haar toch zo gezond mogelijk doorgeven aan komende generaties?


Hononopono oude wilgenstam met je beeldschone bloeiende struik. De roosjes roken ook zo lekker. Zouden de rozebottels nog geoogst zijn voordat je afgevoerd werd? Samen met ander groen’afval’. 

Dank je wel dat je er was en dank voor alles wat je gaf.

Stilzijn is ontmoeten. 


                                                                      juni 2021



     







Ik weet dat ik meer foto’s heb gemaakt eerder de boom, de stam en van de groei van de struik en de roosjes, doch vooralsnog kan ik ze niet terugvinden. Echter, de beelden zitten in mijn hart en ziel. 









                                





dinsdag 16 november 2021

2.343 Niemandsland?

 Zoveel verschillende talen.

Zoveel verschillende meningen, zienswijzen, standpunten, 

gedachten vol beelden met gevoel. 

Intuïtie. Impulsen. Instinct.


Zoveel talen vol angst en wantrouwen.

Zoveel talen vol vertrouwen.


Zoveel …


Zoveel mensen op deze planeet

Zoveel stuurlui aan de wal

Zoveel vooroordelen, oordelen en veroordelenden

Zoveel die geen rechter zijn.

Recht spreken? Recht doen? 

Een ander de schuld geven

 voor wat dan ook?

Het brengt nog meer tweedeling teweeg.

Laat het aan echte rechters over.



De taal van het hart is de taal die wij allen begrijpen,

met vriendelijke ogen kijken is naar elkaar reiken.


Toeslagenaffaire, woningnood, mensen op de vlucht,

Corona maatregelen,

en last but not least de Klimaatveranderingen.

Wat te doen? Wat te laten?

Doen wat we kunnen.

Laten wat we moeten en kunnen laten.


Van goede wil zijn.


Zelf duurzaam bezig zijn. Een druppel op de gloeiende plaat? 

Iedere druppel is belangrijk. Dan weet ik dat ik in ieder geval doe en laat  wat in mijn vermogen ligt.



Doch ieder is zo verschillend.



Mensen zijn mensen

Of je nou hier bent geboren of daar,

of je dik of dun bent.

Welk gender je ook hebt.

of je nou wel of niet gevaccineerd bent 

tegen van alles of niet.

Generaliseren geeft mij kippenvel.

Blijf de mens zien. 

Ieder mens is een mens. 



Of je nou als kind van hot naar her bent gestuurd

of op 1 plek hebt gewoond.

Uitsluiting vind ik zo vreselijk.


Ieder heeft kwaliteiten.


Zoveel mensen.

Zoveel mensen die migreren vol hoop met open harten. 

Zoveel dromen, kwaliteiten, talenten en dus …mogeluckheden! Dat is luck! 

Zoveel mogelijkheden als wij het maar willen zien.


Zoveel gedoofde dromen in niemandsland.

Zoveel mensen, jong en oud, niemand mag erbij.

Zoveel kou, honger, dorst en onbegrip.

Zoveel landstalen en 

grenzen.

Zoveel mensen aan de randen van Europa

hopen veiligheid en open harten te vinden.

Wat te doen? Wat te laten?

Mijn hart huilt om ze. 


We weten naarmate onze levensjaren meer worden of eerder,

 dat dat wat ons verbindt

onze harteklop is, die zowel vreugde, verdriet, rouw, trauma 

of wat voor moois of ellendigs dan ook met zich meedraagt.

Zoveel moois en ook zoveel harteleed. 

Fysiek, psychisch en zieleleed. 


Elkaar als medemens blijven zien is van levensbelang.

Goed zijn voor je medemens is aangeboren bij iedereen!


De taal van het hart is de taal die wij wél allen begrijpen.

Op een positieve manier onze verbeelding gebruiken,

 oplossingsgericht denken met gevoel en vertrouwen

vanuit een gezonde dosis verstand (intuïtie). Hoe? Ik weet het het even niet meer.

Het enige wat ik kan is hier en nu in eigen omgeving zowel doen en laten vanuit goede intenties. 


De vogels eten en drinken geven

wordt magisch denken, waarbij ik bid dat elders mensen de mensen die het zwaar hebben empathisch en dus compassievol behandelen. 

Zorgen voor al wat leeft. 

We leven allen samen op deze Aarde.

Laten we het gezellig houden.


Moge mensen lief zijn voor elkaar, dat vroeg ooit burgemeester van der Laar.

.

De taal van het hart is de taal die wij wél allen begrijpen?

Wie weet moeten we ooit ook vluchten en migreren voor het water.

Niets is vanzelfsprekend. Daarom ben ik dankbaar voor dat wat wél is, dat wat de moeite waard is

 en dát wens ik een ieder toe.



🙏🕯❤️