2.265 The Jerusalema Dance Challenge en een idee voor Burgemeester Aboutaleb en Premier Rutte

 Gisterenavond - na wereld vrede kaarsjes te hebben gebrand voor World Peace Day,  met een vermoeid hart naar bed gegaan, echter voorbij de slaap zijn.

Kalmaan weer energie voelen. Naar mijn hart luisteren, oké dan

Jerusalema tutorials volgen op het internet, 

stap voor stap voor stap

de bewegingen verbeeldend inprenten,

ze voelen, 

ze voelen in mijn lijf, rustig op bed zittend

voel ik, visualiseer ik de bewegingen van deze

Wereldwijde verbindende dans op World Peace Day

-dans ontstaan in de Corona zomer van 2020-

mijn hart wordt er blij van. 

Daar gaan we:

1)Linkervoet  4x tik voor, heup mee laten doen

2)Jump naar rechtervoet

3)Rechtervoet 4 x tik  voor, heup  mee laten doen

4)Shuffle  naar voren links, rechts, links, rechts

5)Met linkerbeen een halve stap naar achteren doen al leunend naar achteren en gelijk vloeiend voorover buigen en voorwaarts  lopen in 

6)1,2,3 tellen rechts, links en rechts  en draai om op 4de tel  naar zijwaarts links

7)herhaal 5 en 6      Zijwaarts  links

8)Idem 5 en 6naar achteren rechts

Is dit duidelijk🥳? Niet ? Echt fysiek voordoen zit er vandaag niet in. Echter, leeftijd sluit geen dans uit, hoewel het míjn lijf nog niet zo lukt. Het geeft niet. De jumpjes zijn heftig, maar de dans zit al in mijn lijf en droog oefenen met de handen kan ook. Dus daarom ...stilletjes.

De tekst gaat over: gered willen worden, dat de plaats om te zijn niet hier is, niet hier willen zijn, dat het koninkrijk niet hier is, kom mee, laat mij niet achter. Jerusalem is de stille plek in ons  waar alles samenkomt. Zo ongeveer is de vertaling.

Hm, doch hier en nu zijn op Aarde is de plek waar we hier en nu zijn. Anders hadden we niet geboren hoeven worden. Toch? Moge ik steeds weer in balans komen, vooral in deze maand van het Weegschaal zonneteken.

Hm, als ik aan voetbalsupporters denk die juichen, blij zijn, zingen, zich verbonden voelen door het sámen die krachtige blije emotie tonen maar ze moeten hun mond houden in verband met Corona dan word ik langzamerhand zéér gedeprimeerd  door die regels( terwijl ik vanuit mijzelf al jaren vóór aan op mijzelf zijn doe) . Niet dat ik een voetbalfan ben. Maar het feit is dat er steeds geïrriteerder/ gefrustreerder/ onmachtiger wordt gedaan over normale menselijke gedragingen. Ja, ik kan dat wel begrijpen en ook al heb ik er alle begrip voor Zorgpersoneel dat het druk heeft en dat te druk worden voor de Zorg voorkomen moet worden. ( na ja, vroeger in de Zorg en Verpleging was het altijd druk en waren we altijd overbelast en ... onderbetaald. Soit! )

Bij mij is in mijn jeugdjaren- in drie pleeggezinnen-  veel emotie, gevoel en mij verbaal uiten de kop in gedrukt en dát is net zo ongezond als een virus. Dát genereert ook ziektes. Dát blijft een leven lang bij en ik heb er momenteel  weer eens erge last van nu ik dit op grote schaal zie gebeuren. Voel mij er dubbel over. 

Burgemeester Aboutaleb zegde €10000 toe als iemand een goede tip heeft om studenten zich bewust te maken dat ze zich aan de Corona maatregelen moeten houden dus door géén normaal studentengedrag te vertonen zoals samenkomen in een feestje. 

Dat stomdronken gedrag en politie bekogelen vind ik echt niet kunnen en daar mogen ze niet voor beloond worden. Toon ze de video’s dan schrikken ze van zichzelf. Echter patriarchaal preken is zinloos. 

Burgemeester Aboutaleb, u zou de Rotterdamse studenten in het algemeen €10000 kunnen toezeggen ( maak er een mooi certificaat van) voor hun studentenvereniging(en) voor wanneer Covid19 zich niet meer verspreidt. Dat bedrag kan dus pas gegeven worden wanneer covid 19 onder de knie is.

Dit idee probeerde ik gisteren op de site van de Gemeente Rotterdam te lanceren, doch ik zag het formulier en dacht: dat gaat hem niet worden. Mijn hoofd wou niet, mijn hart had evenmin puf in een formulier invullen. Zelfs een handmatige brief schrijven aan de Grieffie aldaar was mij te veel  Ik had steeds minder mijn dag. Dus zet ik het hier neer. Op Twitter delen lukt mij ook al een tijd niet meer. Een jump break maken is er ook nog niet meer bij sinds ik braaf ben meegegegaan met de nieuwste Blogger Interface.  Dus wie weet sluist een lezer dit idee door naar de  Burgermeester Rotterdam die ik een vriendelijke krachtige burgemeester vind. Super dat mensen ideeën mogen aandragen. 👍🏼

Positief jongeren blijven benaderen is belangrijk. Vriendelijk zijn. Een vriendelijke samenleving is belangrijk! 

Want ikzelf  krijg steeds meer het gevoel  terug van in de pleegkindmodus te zitten waarin ik in mijn tienerjaren( in de jaren zestig) zat en ik mij moest gedragen dwz niet spontaan mogen zijn, niet zingen als je niet mooi😔 zingt en ook geen gekke dansjes doen. Kortom niet jezelf kunnen en mogen  zijn. Kortom onderdrukt worden. Zo was dat in die tijd.Jaja, er zijn ergere vormen dat geef ik toe, doch niet  jezelf mogen zijn in je jonge jaren? Dát is funest voor je geestelijke gezondheid. Ik was er aardig bovenuitgegroeid maar de laatste maanden -terwijl ik mij te gemakkelijk  aanpas aan de coronaregels -komt die conditionering weer steeds meer volop boven en het  begint vréselijk te voelen als ik hoor over het straffen, ook met woorden van normaal menselijk gedrag. Dit te schrijven en te posten kost mij moeite want in mij weerklinkt de echo van het verleden: mond houden, stil zijn en niet tot last zijn. 

En daaaaaar zouden de Burgevaders en Burgempeder  en de Overheid in Den Haag waakzaam voor moeten zijn want als je tegen tieners en twintigers én tegen volwassen voetbalsupporters zegt: “mond houden en stil zitten “ ( ik hoor er dan in gedachten luisteren en gehoorzamen bij🙄😔)dan dóet dat wat met jone mensen voor hun verdere leven.  Dát triggert: bij volwassenen ook!  Zeg erbij dat het tijdelijk is, want niet weten wanneer je uit een situatie komt is afschuwelijk.  Nu is het zo dat je het niet kunt zeggen van een virus. Maar toch, al zegt u maar dat het TIJDELIJK is en dat het over zal gaan, helpt.

 Zeg er iets constructiefs bij, heb begrip. Alsjeblieft!!! Anders gaat de onvrede borrelen. Dan worden mensen en met name tieners en de tieners in ons rebels. Houd ze te vriend. Deze Corona tijd is een nieuwe situatie en dus ook een situatie om vriendelijk doch beslist met de jeugd om te gaan. Ze vragen hoe het met ze gaat. Hoe het met hun ouders  en grootouders gaat. Beeldend maken hoe dit covid 19 werkt. Dus overalin de stad een schema hangen hoe het virus zich verspreidt een optie?

Echter, ook iets contructiefs ophangen, iets waar mensen blij van worden.

 

Weer heb ik erge last van de conditioneringen van toen, meer dan zestig jaar later! Dat is niet goed. Het maakt mij gedeprimeerder dan de gedachte aan covid 19. De behoefte aan een ongedwongen fysieke knuffel geven en ontvangen van mijn dierbaren- niets meer en niets minder- wordt steeds groter.  

Verbondenheid daar gaat het om in de wereld. 

Een  gefrustreerde empathieloze opmerking over je mond houden en stil zijn, triggert mij ontiegelijk en haalt echt het slechtste in mij naar boven qua schrijven. Heus ik snap dat de premier al die maatregelen ook zat is. Ook heeft hij waarschijnlijk nog niet over zijn moeder kunnen rouwen door het vele vergaderen, Bij deze condoleer ik u, mijnheer Rutte en wens ik u veel sterkte zowel privé als in uw werk. Ik snap dat het moeilijk voor u is in deze tijd. 

Maar alsjeblieft toon begrip. Samen tegen Corona? Misschien samen voor dat wat nog leuk is. Maar dan anders? De jerusalem dance challenge (=1,5 meter afstand) is dat samenscholing of zou dat een demonstratie zijn als heel Nederland het zou doen?  Ja, u heeft dat bek houden al rechtgezet. Is oké. Maar mond houden en stil zijn ... brrrrr. De tiener die ik ooit was is zeeeeeer opstandig,

Is het niet mogelijk om de organisatoren van evenementen / festivals hun gedachten te laten gaan over een landelijke Jerusalema Dance Challenge te organiseren? Dat is dan íets motiverends voor ze. Corona proof.  Het zou ook kunnen wekelijks in het weekend. Want ik snap niet goed dat demonstraties wel mogen maar verder geen samenkomsten van meer dan 50 mensen 🤔

I

https://pnws.be/in-de-ban-van-een-dance-challenge-jerusalema/

@ dankbaar ben ik dat we in een land leven waar je mag schrijven wat je wilt. 🙏❤️. 

 ... vriendelijkheid kost geen geld! Ook in schrijven. 

Laten wij een vriendelijke Samenleving zijn.

 ❤️tot ❤️verbonden zijn op afstand of op 1,5 meter. Het kan! 

Gewoon ❤️openen en je best doen om met vriendelijke ogen naar de ander kijken. We hebben allen onze sores. Ieder huisje heeft zijn kruisje en alle mensen die tobben met hun baan. We zijn allen mens. 

🍀Fijne dag met in uw/je ❤️een beginnende warme😊 glimlach én een melodietje🍀

🍀💕🍀

En dit ...is op 10 oktober 2020 in Nederland😊

https://nos.nl/l/2351762

2.265 Hier en Nu

 Het weekend was zo mooi. Ik schreef erover, en daarna?

Energie, je vloeide uit mij weg vandaag terwijl ik van alles moest regelen aan de téléphone en ik mij steeds vermoeider en warriger voelde worden, waarna ik de wc moest ontstoppen ( cq met plastic handschoenen het wc papier er weer uit pakken. Energie, je vloeide uit mij weg tijdens mijj getob om  mijn paparassen te ordenen. Op deze manier heb ik dat nog nooit zo ervaren. Alsof mijn levenskracht werd afgenomen als een soort ‘ aderlating.’ 

Hier en nu probeerde ik te zijn tijdens de huishouding doen. Hier en Nu. Maar mijn geest trok aan mij als een paard dat vindt dat het elders moet zijn en trekt mijn hart mee. Mijn hart is vermoeid.  Het is slechts één gedachtestap en dan ben ik elders.

Stap terug doen. Gas terugnemen. Ik kies om thuis te zijn, hier en nu. Maar ja, ik ben ook thuis bij mijzelf als ik elders ben in de geest.

Maar nu? Hier en Nu zijn. 21 september 2020.

Mijn lichaam is zo vermoeid. Ik ben zo vermoeid. Ik ga rusten. Mijn hart lijkt opeens mijn hart niet meer. Ik ga vast ter plekke dood. Sorry mijn hart. Oh, ik moet nog dit en dat. 

Het is alsof iemand al mijn energie eruit heeft  getrokken en ik als een leeggetrokken batterij achterblijf. Wie? Iemand? Ikzelf! Rusten op bed terwijl buiten de zon schijnt. Tukkie doen, vervolgens weer opstarten alsof ik herstellend ben van een lange ziekte. Simpel doen. Met een tijdschrift en een kop thee in de tuin. Maarrr ... Plantjes watergeven. Vogelbakjes weer vullen, medicatie uitzetten. Oh, pijnstiller is op. Tijdens het bestellen  concludeer ik dat ik een serieus rekenprobleem heb. Dat is eng! Daarop krijg ik de gedachte: “bel de politie dat je een rekenprobleem hebt, mijn rekendeel is weg.” Ja, daaaag. Bekijk het even gedachte. Dag gedachte. Aju paraplu. Ben ik gek aan het worden? Als ik het al niet was. Gedeprimeerdheid neemt bezit van mij tesamen met een hardnekkige’ niet goed genoeg zijn’ conditionering. Wanneer houdt dát nou eens op! Hm, zelf stoppen om het voeding te geven?

Ik maak mijzelf te druk en zie alleen maar dat wat mij niet lukt als ik het te druk héb en het lukt mij wat dan ook nòg minder omdat mijn hoofd drukker en drukker wordt. Slow down. Afremmen. Het mag. Dus ...rekenprobleem komt door mijzelf of door het gisteren in het zwembad tijdens achteruitzwemmen door een knal met mijn hoofd tot stilstand te worden afgeremd tegen zijkant van het zwembad. Een aardige badmeester vraagt of het gaat en of ik een koud compres wil. Ik zeg nee. Hier en nu zeg ik ja. Mijn hoofd gloeit. Echter, de erge vermoeidheid is opeeeeens aan het verdwijnen. Relaxdheid komt er voor in de plaats. Míjn hart❤️klopt weer warm. Hehe.@ dankbaar De energie is er weer. Dan: muziekje aan en mee neuriën  Drie wereld vrede vlamkaarsen aansteken en tevens de vlam doorgeven aan een pas gekregen zelfgemaakte blauwe kaars. Blauw koele kleur.

Al lukt rekenen mij hier en nu nog niet, dankbaar ben ik dat dit schrijven mij wél lukt. Is het een móeten? Misschien wel? Misschien niet? In ieder geval krijg ik het een en ander beter op een rijtje en gooi het het universum in. Hono pono dat ik het nodig heb. Laat ik eens klein horoscoopje lezen. En wat lees ik? Energielevel van de Boogschutters gaat pieken aan het einde van de dag, nadat het eerder blah was.

Nou zeg, laat ie fijn zijn. Lopen we helemaal in de pas.🥳

@toch nog steeds wel erg moe van mijzelf. 

Is het een moéten om op de hoogte te zijn van het Wereldnieuws? Eum🤔.Nu?  Ik drink hier en nu een kopje thee en blijf stil zitten. Hier en Nu. In de Stilte hoor ik de fluisteringen van mijn hart weer. 

‘Ga maar lekker naar bed  en heb daar vrede mee op deze World Peace Day.’ 

2.264 World Peace Day

 Het was een weekend voor mij waarin ik mij veel kon verwonderen. Verwonderen op een manier dat mijn❤️er warm van wordt. Mijn hart wordt blij van verwondering. Dankbaarheid in beweging.

Langer kunnen lopen dan normaliter het geval is is een groot cadeau. Dankbaar zijn naar mijn lichaam toe. Dankbaar dat het kan leven en bewegen. Dankbaar dat ik kan leven en bewegen. Samen met mijn lijf, Eenheid. Mij afstemmen op een groep dansers midden in het land maar toch in het hier en nu zijn en in dat hier en nu kunnen genieten met de voeten op de grond. Hoofd deels in de hemel. Lopen, voorzichtig dansend fysiek of in gedachten. Staan bij het kabbelende water dat bij het voorbijgaan van een pleziervaartuig tegen de oever aanklotst. Water, zonder jou kunnen wij niet leven. Dank dat je elders op de wereld vuren blust. Ja, ik weet dat je het allemaal natuurkundig kunt vertalen. Zelfs dan vind ik het allemaal wonderen. Een  prachtige bloem ontdekken  verscholen bij het water. Ha die bloem. Wat ben jij mooi. Ik kijk omhoog naar de zon. Hoi Zon, dank voor je schijnen. Dank voor je steeds weer te voorschijn komen. Dank voor je daglicht, dank  je voor doen doen groeien en bloeien van alle gewassen, alle planten en bomen. Ja ook ons. 

Je kunt ook doen verschroeien. Ja, soms is er ergens te veel zon en te weinig water. Toch gaat het zoals het gaat. 

De Aarde, een kostbare planeet roterend om haar eigen as in de tijdloosheid van de Ruimte om haar heen. Op haar worden vele Dansen gedanst. 

Moge ik keer op keer vredevolle stappen zetten. Zondag voor het eerst in tijden weer gezwommen. Hallo Water, diep respect heb ik voor je. Ik verwonder mij over je vloeibare vorm die ik als een dans zie. Een beweging die Wind of mens kunnen laten dansen. 

Gisteren dook ik in je, gleed door de armen  vooruitgestoken en de benen erachteraan. Moeiteloos. Automatisch deed ik 1 schoolslag toen ik boven kwam en ging gelijk weer kopje onder van de pijn in mijn linker been. Teleurstellend. Echter, Water je droeg mij, je omhulde mij en herinnerde mij aan bewegen. Moeiteloos bewegen. Het water in mij groet water om mij. Kalm water, beweeglijk water en soms ook wild water. Het water om mij heen groet water in mij. Vloeibaar, beweeglijk, herkenning. Verwondering. Mij een deel van het Geheel voelend kan mij doen dankbaar zijn. Ook verdrietig. Echter, ook dat is oké In wezen is ook dat verwondering waard. Ieder voelt wat hij, zij, het voelt.

Doch ieder zwemmend, kruipend, lopend, klimmend, vliegend en lopend wezen waaronder dus ook de mens heeft een hart. Heeft het leven waarin wij maar drie minuten zonder zuurstof kunnen. Het is deels beangstigend, want soms voelen wij ons zo stoer. Drie minuten kunnen lang zijn en een leven veranderen. Drie minuten zijn ook kort als je door de eeuwen heen bekijkt.

Ons hart, onze harteklop ooit ontvangen in de baarmoeder. Het klopt nog steeds. Dank je wel hart. Dank je wel harten om mij heen. Ha al die harten. Samen zijn wij  één grote ❤️e klop. Onlosmakend met elkaar verbonden. De harteklop, is de meest vanzelfsprekende  beweging? Ík vind het een wonder. Mijn hart en ik schrijven dit nu samen en dat vind ik ook zo wonderluck, dat het kan. Warmte in mijn borstkas. Mijn hart is blij. Laatst las ik ergens: ( ik meen in de NRC, dank hiervoor) ‘dat W aar je hart blij van wordt, is goed voor je brein.’Het was een zin die mij goed wakker schudde. Het doet mij anders met mijn denken omgaan. Bewuster. 

Moge ik mij die zin keer op keer herinneren. Onthouden,

Terwijl ik de intentie heb bovenstaand schrijfsel in mijn Blogspot te delen, appt een goede vriendin van daaruit waar de bosbranden in de VS nu voor 20 % zijn gedooft in de afgelopen dagen voor regenval ( water💕)dat een goede vriend van haar die Omgevingsbeschermer was  en voor Bomen opkwam in de vlammen is opgekomen. Vuur, zo erg eng.  Ik bid dat hij de Beschermer van bossen blijft, zijn ❤️e klop bleef daar achter, ging daar over samen met zijn geest. Wellicht wordt hij  wel wereldwijd een Beschermer Who knows?

Het bericht doet het zachte levenskrachtvuurtje in mijn hart verdriet. 

Verwondering blijf bij mij, alsjeblieft. 

Laat mij ook nu een Wereld Vrede Vlam aansteken. Moge het vlammetje rustig branden en verbindend werken. 

Vandaag is het International World Peace Day. 

2.263 E Malama dansen en zingen 🌎🌍🌏

 https://youtu.be/8z6_FFf-wyk

E Malama spreekt over eerbied, respect en dankbaarheid tonen aan de Aarde met al wat leeft, groeit en bloeit .

E Malama is eerbied, respect en dankbaarheid tonen aan alle elementen, ook die in ieder van ons.

In jou en in mij

Aarde, Lucht, Vuur en Water

Zon  en Maan

Moge jij je, moge ik mij, moge wij ons blijven verwonderen en niets als vanzelfsprekend zien.

🍀💕🍀

2.262 Het Klimaat

 Bosbranden in de Verenigde staten, slechtste luchtkwaliteit  van de wereld ooit gemeten. Aan de westkust en in Oregon

Bezorgd zijn om de mensen daar: een- al 16 jaren -pen vriendin en ik hebben dagelijks app contact. Wat een wonder der techniek dat die verbinding werkt -ondanks dikke rook -de Aarde rond. Technische telepathie. Afstand en tijd bestaan niet. Verbondenheid is.

1,2 miljoen daklozen, mensen die een huis bewoonden als jij en ik. Het vege lijf hebben ze kunnen redden. Berooid. Mensen helpen elkaar. Vergelijkbaar met de oppervlakte van half  Nederland zijn de kurkdroge wouden weggebrand. Over 2000 jaar zijn de  zaailingen ervan mogelijk weer een oeroud bos. Herhaalt de geschiedenis zich steeds weer?

 As van bomen, planten, mens en dier dwarrelt neer en wordt deel van de Aarde.

De Aarde is een kerkhof en een plek waar we steeds weer een paradijs van kunnen maken. Onze zegeningen zien. Dankbaar zijn voor de zuurstof die de bomen geven omgezet uit de door het door ons moderne leven met alle CO2. 

De vriendin heeft tijdelijk een andere vriendin opgevangen wier huis en haar huisdier verbrand zijn. Zoveel dorpen in as. Vriendin kan moeilijk ademen ondanks haar luchtververser. Nauwelijks zuurstof is er wel extreem veel levensgevaarlijke rook.

De brandweer heeft een paar dagen het Vuur kunnen tegenhouden door de windstilte. Echter, de wind is weer wat sterker en doet het vuur oplaaien.

~~~~~~~~~~~~~~~

Een vluchtelingen kamp in as in Europa. 13000  al eerder gevluchte mensen zijn nu pas echt dakloos. Ook deze mensen hadden een paar jaar terug nog een huis met van alles erop in hun land van herkomst, een foto in de krant raakt mij diep. Een jong echtpaar met een kind waarvan de man accountant in Syrië was. Toen hij zijn land ontvluchtte dacht hij zo in Europa een baan  te vinden. 

Vluchtelingen zijn gemotiveerde mensen met talenten totdat ze jarenlang vastgehouden worden in verband met de asielprocedure. 

Achter de vangrails poetst de vader de tanden van zijn vijfjarige dochter. ‘Zie ons’ zegt de foto’wij zijn vriendelijke mensen. Het kost ons moeite om gemotiveerd te blijven. Help ons en stop ons  alsjeblieft niet weer in een kamp. ‘

In deze tijd van wereldwijde rampen vraag ik mij wel eens af waar wij Nederlanders heen kunnen als we zouden moeten vluchten....

Vluchten, migreren is van alle tijden. Zelf zou ik het niet weten. De zolder is een veilige plek bij een watersnood. Bij vuur niet.

Het WNF geeft door dat 60 procent van de in het wild levende dieren op deze planeet Aarde  is uitgestorven.

In de straat hier in het dorp waar ik woon gaan twee mannen van de gemeente met branders. Met vuur wordt stoïcijns leven -dat wat men onkruid noemt -weggebrand. Inclusief de mieren, torretjes en meer die bij de wortels leven en dan vindt men het gek als er mieren in huizen komen op zoek naar een plek met voedsel. Vind je het gek met al die verstening en allergisch zijn voor dat wat tussen de stenen groeit dat water niet wegstroomt!? Een poos geleden schreef ik de gemeente aan over het wegbranden. 

Er kwam een opzichter die zei: als ik mijn mensen niet het ‘onkruid ‘ laat wegbranden dan krijg ik een boete van €10000 omdat ik mijn werk niet goed doe. Weer had ik geen verbale woorden.

Ah ...ze hebben deze keer de -door mij met krijt omcirkelde- Bloempracht die vanuit de tuin deels een beetje over de stoep bloeit, laten staan. Het stemt mij dankbaar namens de bloemen en de diertjes die eronder leven, zoals de mieren, torretjes en de bijen die nog rondvliegen en nektar verzamelen. Dankbaar namens toekomstige generaties.

Wat zei het WNF? 60 diersoorten zijn uitgestorven.

Zijn het asdeeltjes uit landen in het het verre westen of van zuid Europa - waar de bosbranden zijn- in de oude cementbak waarin ik water opvang?

Alles is met elkaar verbonden. Alle leven. Al wat leeft, is en was.

De as die in het westen van de Verenigde Staten neerdwarrelt is de as van oeroude bomen, planten, bloemen, mensen, vliegende, lopende, kruipende dieren. Ook is het de as van huisdieren en huizen met hun inhoud! Het daalt neer. Het daalt neer en is deel van de Aarde geworden. Ooit zal het steen zijn of een zaailing. Hoe kan het dat velen de Aarde als iets vanzelfsprekends zien terwijl het voor zover wij weten nog geen andere planeet in de ruimte ontdekt is die het soort leven bevat dat hier en nu nog is op De Aarde.

Klimaatverandering is. Het is crisis. Heeft het zin om tegen te werpen dat dit om de zoveel duizend jaar gebeurd? Nee, ik vind van niet. Het is crisis hier en nu voor de Aarde en al wat mens en dier. De Aarde zal zich resetten. En wij? Laatst las ik dat wat er ook gebeurd het Universum altijd in balans is. Begrijp ik het helemaal? Wel probeer ik keer op keer te doen en te laten voor dat wat ik voel als waarheid. Zo doet ieder dat. Laten wij in ieder geval het klimaat tussen ons vriendelijk houden. Een humaan klimaat.

Een grote groep ganzen vliegt over. Nog niet in een V vorm. Ze vluchten van iets. 

Behalve mijn bezoekmussen is het stil in het dorp. Verderop in een tuin het geklets van een klein kind. Het geruis van de Industrie klinkt als het geluid van de zee. Een enkel vliegtuig is in de lucht. De hele vloot is nog niet terug door covid 19.

Wanneer wordt iedereen hier wakker? Wanneer stopt polariteit?  Nooit? Ja, een ieder denkt en voelt verschillend. Een ieder heeft een eigen mening. Bijvoorbeeld over de Corona maatregelen.Echter, niemand kan zonder zuurstof. Geen drie minuten. Ik bid/ om regen daar waar het nodig is. Visualiseer het. Daar waar branden zijn. 

Moge er balans zijn. Moge we dankbaar zijn én blijven voor dat wat dankbaarheid waard is.

De nazomerse temperatuur op deze 15 de september 2020 - hoe fijn ik het ook vind- is bij het huis in de schaduw 22 graden en in de zon 40 graden. We zijn samen als mensheid een deel van het ecosysteem! 

Vanmorgen, bij het wakker worden ontving ik een appje van vriendin aan de andere kant van de wereld. De zon scheen bleek voor het eerst in haar maandag door de rook heen te zijn gebroken. Iets licht. Voor het eerst in 5 dagen is het minder donker. Echter de extreem slechte luchtkwaliteit is nog nooit eerder gemeten. Er komen opeens weer wat vogels in haar tuin. Nauwelijks gefluit. Maar toch ... vogels. Haar bekende vogels en haar onbekende vogels uit de bergen -uit de verbrande wouden- die geen habitat meer hebben. Ze eten en drinken. 

Dan een bericht dat het vuur weer oplaait. Vriendin is zo moe. Haar longen doen pijn. Ademen kost erge moeite ondanks een luchtververser. ‘Ga slapen’ zeg ik, biddend met het beeld🙏  dat de wind daar rustig blijft en draait. Moge🙏 het er regenen💦💦💦. Al vijf dagen is ze klaar voor Vertrek uit haar huisje. 

Ik voel mij machteloos en begroet mijn tuintje. Dankbaar voor de  biodiversiteit. De vogels vliegen af en aan. Dankbaar ben ik voor wat hier en nu is. 

Wat te doen? Wat kan ik doen behalve met haar appen? Verbinding is. Dan schrijf ik dit stukje. 

Zo dadelijk Prinsjesdag kijken en luisteren op de televisie ? Een versoberde Prinsjesdag. Alles is anders.

De zon schijnt. Het is bijna nieuwe maan. 

🍀💕🙏🍀

2.261 Schoonheid zien

 

Dankbaar dat er rollators bestaan ‘wandel’ ik het dorp uit. Ver kom ik niet. Ik baal en voel mij zwaar teneergeslagen over veel.

Echter, de stem van mijn al negen jaar overleden vader echoot in mijn hoofd ‘kijk omhoog. En ...let op waar je loopt.’

 

Een rijtje lange nekken steekt met de koppen koddig boven de dijk uit. De rij gaat verder waar de foto ophoudt.  Hoi ganzen. Ze zeggen niets terug, zelfs geen gak. Toch hebben we een gesprekje. Stilzijn is ontmoeten. Mijn melancholie laait even op. Ze staan daar als familie. De gezamenlijkheid van ganzen ontroerd mij en schenkt mij tevens kracht. Dan adem ik diep in en uit. De lichtelijke gedeprimeerdheid neemt af. De groep stijgt op. Mijn ogen drinken het in. In een mum van tijd zijn ze geworden tot een grote V, later zullen ze steeds wisselen van leider.Het alles samen doen vol vastberadenheid van ganzen ontroerd mij keer op keer weer. Toch zijn het geen makke schapen.

Een stoet antieke auto’s komt voorbij. De  chauffeurs en hun passagiers wuiven naar mij. Glimlachend zwaai ik terug.

De laatste auto - een oude Citroen uit de jaren ‘50 -heeft in zijn kenteken de letters u en p staan.

UP! Ik recht mijn rug en tegelijkertijd hoor ik gezoefff. Een reiger landt vlakbij. Zag deze mij over het hoofd? Even schrikt de slanke, statige vogel. Vervolgens staan we een tijdlang muisstil en roerloos in elkaars gezelschap. Dag reiger, dank voor je serene rust en stille les. 

1,4 kilometer gelopen. Duur? 40 minuten met stilstaan en kijken over gedaan. De avondvierdaagse lopen zit er niet in, noch rondje Nederland fietsen. Nog niet. Dit langzame lopen is andere koek dan het fietsen van laatst. Doch, niemand kan mij dat weer afnemen. 

We gaan gewoon weer verder met balansoefeningen doen. En oefenen met op en afstappen. De fiets is nog lange na de deur niet uit. 

Dankbaar zijn voor wat is. Schoonheid zien al kom ik niet ver. Nog niet.

Een roos trekt mijn aandacht.

Ik neurie ‘on est bien peu de chose’ van Francoise Hardy. Hallo roos ik zie je, en jullie ook druiven

en alle andere bloemen. Dankbaar zijn voor het mooie dat is, ook als het verleden tijd zal zijn. Dank je wel voorjaar en zalige zomer. Dank je wel. Oké dan, herfst. Het appelboompje beweegt zacht in de wind haar -op het oog -tengere takken vol appels. 17 in totaal, een wonder vind ik het. Al zei iemand laastst dat het normaal is dat een appelboom appels geeft. Dat doen appelbomen. Nee, voor mij is het niet normaal. Is het niet ongelooflijk bijzonder dat een appelzaadje weet dat het een boompje kan worden inclusief nieuwe appels met daarin 5 zaadjes. Laat mij  alsjeblieft blijven verwonderen. Keer op keer weer.

2.260 Het heilige praten?

 Zo vaak in haar leven heeft ze ze te horen gekregen ‘je moet praten. Uit je eens.’ 

De een doet dat via praten, de ander via schrijven of op nog een andere manier. Is oké,toch?

Echter, vandaag. Vandaag zit haar  hoog. Ze krijgt het er niet uitgeschreven. Een dierbare naaste die de zoveelste Tia met spraakuitval had en verder gewoon haar gang gaat op advies van arts. Accepteren. Het is haar leven zegt ze ook tegen zichzelf. En tegenwoordig zal er andere medicatie zijn die de aanwijzingen : arm, mond, gezicht, vinger aan neus en welke uitval dan ook is beroertealarm wegwuiven? Ze zou echt gerust gesteld willen worden. Wat voor medicatie en dergelijke? Maar goed de ander wil er verder niet over praten. Oké dan. 

Toch zit het haar hoog. Ook is ze verdrietig. Niets mis mee. Het zit haar hoog dat het met .... altijd - Corona tijd of niet-een op afstand leven is. Zo zijn ze opgegroeid. Echter, tegelijkertijd: het zei zo. Ieder leeft het eigen leven. Dat respecteert ze. Doch, het een sluit het ander niet uit, ook niet de zorgen om een nog nabijere dierbare die binnenkort geopereerd wordt. En een vriendin, nee twee vriendinnen eum drie hebben ook fysieke klachten. Hoe meer een mens zichzelf wordt, hoe meer fysieke afbraak?

Nee, ze doemdenkt niet. Maar bezorgdzijn en meeleven is menselijk.

Tevens voelt ze zich emotioneel door het feit dat ze vorige week voor de 2 de en 3 de keer sinds  een grote valpartij ( waarbij ze nog niet bekomen was van de valpartij ervoor) vorig jaar augustus weer op de fiets stapte. Het verlangen om de polder in te fietsen en rustig bij koeien en paarden te staan, natuur in te snuiven en  bevrijdende gevoel dat fietsen kan geven was en is een grote  innerlijke noodzakelijkheid. Afijn, het fietsen was bevrijdend. Het ging! Echter het op en afstappen werd steeds pijnlijker en nu? In haar is een energie van het eruit willen lopen, fietsen, schreeuwen in de polder. Echter, de pijn in haar ene been is te erg. De balans oefeningen van de fysio therapeute lukken deels en deels is ze weer terug bij af. Achter de rollator. Echter, dat ze weer gefietst heeft kan niemand haar afnemen.

Vandaag heeft ze een gedeprimeerd gevoel door dierbaren met klachten en haar beperkte mobiliteit. Weer terug naar de fysio therapeute? Of toch naar de dokter, ze krijgt al stress bij de gedachte. Dat is niet goed voor haar gezondheid, haar bloeddruk vaart niet wel bij stress. 

Ze leest de weekend krant, verzorgt kat, vis, vogels in de tuin, ze doet de vaat, de afwas en ze heeft zichzelf schilderen beloofd. 

 Oké, dan ...ze appt. Ze vertelt aan een nabije over het een en ander. En dan... belt diegene. ‘ trek het je niet zo aan. Ieder maakt eigen keuze. Laat het los. Je moet het loslaten.’ 

Ze zegt: ‘ik praat toch? Ik laat toch los? Ik accepteer de keuze van de ander.’ Voor haar is loslaten accepteren dat ze ergens mee zit en het eruit bewegen, schrijven, schilderen of zingen ( in de polder) er doorheen gaan en nu dus praten. Ze heeft even behoefte aan een luisterend oor. Echter, het gesprekje eindigt in dat ze nog verdrietiger is. Het willen praten moment is voorbij. Ze hangt op. Dag heilig praten.