2.95 Een oude vrouw

Vandaag voelt de vrouw zich oud. Ze voelt zich oud gemaakt. Niet door haar derde struikelvalpartij in een maand tijd, maar door sommige reacties erop. Zij die haar best doet - ooit werkte ze in de Zorg- om valpreventief voor  zichzelf te werk te gaan, voelt zich als een kind dat op haar nummer wordt gezet, terwijl ze meestal bewust kijkt  naar wat kan en niet. 

2.94 Rijkdom

Dat mijn kinderen met een optimistische, voornamelijk vriendelijke  houding in het leven staan, bewuste  keuzes maken waar ze blij van worden en waardoor ze zich ten volle inzetten om hun werk( hun passie) goed te doen, vervult mij deze morgen met een een zo intens dankbaar gevoel dat mijn hart er haast uitbarst van vreugde samen met het vogelconcert dat door het openstaande raam de kamer binnen zweeft op de beweging van een licht briesje.

2.93 🌳🌲🌴Levensbomen🌴🌲🌳

Dit is een met haar toestemming gekopieerd bericht van een vriendin  die - net als ik -begaan is met bomen.

🌳🍀🌳💕🌳🍀🌳

2.92 Maandag 25 februari 2019

Vanmiddag was het in mijn tuin in de zon 18 graden. 18 graden op 25 februari 2019. De verwachte temperatuur van komende nacht is rond het vriespunt.

Vandaag geniet ik - net als gisteren -van de zo bijzondere zonnewarmte deze dagen. Het huis gaat open. Lekker doorluchten. Veel uit de keuken naar buiten. Grote schoonmaak. Vorige week was ik aan het opruimen, deze dag is het schoonmaken en opruimen tegelijkertijd. Heerluck. 

2.91 Lente in februari

Lenteachtigheid in februari

Voor het eerst heb ik weer een bloesje met korte mouwen aan. Vestje eroverheen, later gaat het uit in de 15 graden februari lenteachtige zon. Vorig jaar deze tijd vroor het. Vannacht ook. Overdag lucht het huis door. Buiten theedrinken. Poezebeest erbij. De tuin groent zich al met verschillende tinten groen. Langzaam komen er al andere kleuren bij. 

De merel zingt, dat is vroeg in het jaar. Warmte streelt mijn gezicht en armen die in de winter iets rimpeliger zijn geworden. Doch, de blootgestelde huid ademt vrijelijk vitamine D in. Het is een weldaad. Niet te warm en toch voor februari ongebruikelijk warm. Piekeren over het klimaat laat ik vandaag los. Genieten mag ook. Ik geniet.

@dankbaar

2.90 over mijn poezebeestje

Mijn poezebeestje

Mijn poezebeestje was er steeds slechter aan toe. De dierenarts kwam aan huis. Gelukkig, ze gaat toch nog niet de pijp uit. 

Ze went aan haar strenge begrensde dieet van 25 gram minibrokjes met per keer 4 halve princessenboontjes verdeeld over de dag. Het is zo vreselijke weinig. De eerste dagen zijn een strijd. Wie wint? Toegeven lijkt het gemakkelijkste. Dan is de knop om. Ze gaat niet meer steeds achter haar lege etensbakje zitten mij fixerend met haar ogen. ‘ begrijp je dan niet dat ik wil eten?’ Dieet moet ze houden. Ze stopt het in haar holle kies. Ik leid haar af met een laserlampje, veertjes en ander speelgoed. Ze wordt zowaar levendiger, ze beweegt meer, ze speelt en ze trekt zich niet meer terug ergens in huis. Ze is er weer. Ze leeft op. We hebben het  gezellig. Avonds ligt ze op schoot en nachts  door het
 dek heen in de holte van mijn knieën. Ochtends word ik spinnend gewekt door een pootje dat tegen mijn gezicht tikt. Ze heeft opeens iets van het kitten dat ze acht jaar geleden was. Ze blijft leven. Ze léeft. 

@ dankbaar

2.89 Schrijven met pen op ( jawel, gerecycled) papier

Een correspondentie

Sinds een maand heb ik na jaren onthouding weer een correspondentie. Respons geven aan het hart( cor). Een handgeschreven gedachtenwisseling (van voor het bestaan van e- mails) per brief. Wederzijds pennen we steeds meer kantjes vol. Sinds mijn vader in 2011 overleed, heb ik - op kaarten schrijven na- nauwelijks met de hand naar buiten toe geschreven.

2.88 Dankbare Tanka

6)

In de morgenstond

intens ongerust, bezorgd

blijft mijn poes leven?

Ja, een zucht van opluchting

het is nu nog niet haar tijd.

🍀

2.87 Tanka’s ( gedichtsels)

https://geefouderenhunstemterug.nl/
1)

Petitie tekenen

tegen onverschilligheid,

een humaan gebaar.

Ouderen, beleefd zijn ze,

mógen hun stem gebruiken.

🍀

2)

Mijn poezebeestje,

trekt zich meer en meer terug

op een stille plek.

Moge ze nog lang leven,
zonder haar kan ik nog niet.

🍀

3)

De dag verwarmt zich

aan de zonnekoestering,

groen popt bovengronds.

Het leven rond mij ontwaakt
een glimlach om mijn lippen.

🍀

4)

Goedemorgen mens

fluistert de wind door

het openstaande raam.

Ik rek mij uit, dag dag wat

breng je mij en poezebeest?

🍀

5)

Een dier is een vriend

jaren aanwezig, band groeit

meer en meer, toch te kort.

Bellen vind ik zo moeilijk

zeker naar de dierenarts😢

2.86 a) uitleg van een 64je ( gedichtselachtigheid)

Omdat er tijdens Bloems gedichtenwedstrijd serieus zó vreselijk serieus werd gepreekt over wat wel en niet kan én mag, heb ik bedacht dat ik het 64 je in het leven ga roepen. Indien iemand dit al heeft bedacht, dan verander ik het wel weer. Flexibiliteit in motion.

Mij gaat het erom dat ik het bij tijd en wijle nodig heb om speels te schrijven. Zonder regels of schrijfwetten. Ik respecteer heel veel, maar soms moet een mens toch even kunnen dollen en dansen?  Zolang we er niemand kwaad mee doen, dan is het toch goed? 

Te serieus op iets ingaan zoals de haiku wedstrijd van Bloem op Facebook, is voor mij- en niet alleen ik- TE. Het was niet leuk meer. Ik ben vaak al te serieus naar mijzelf toe. Dus ...voor de lol mag ook kunnen vind ik. 
Heerluck toch? Het ontspant. Schrijven is ieders vrijheid. Leven 
en láten leven. 

Een 64je telt jawel, 64 woorden

15 regels

7 zinnen van 1 naar 7 woorden

Middelste zin heeft 8 woorden

7 zinnen van 7 naar 1 woord

Door het getel komen je beide hersenhelften in harmonie, jawel🤪.
En ... als je het anders wilt/ kiest/ wenst, dan maak je lekker je eigen draai aan je eigen gedichtsel. Voel je vrij, indien je zou willen, om hieronder een 64je als respons te geven.

Ik wens een ieder een glimlach😊 en een melodie🎻 in het ❤️.

🍀💕🍀

2.86 b) lente in februari ( gedichtsel, een 64je), gedichtselachtigheid

Storm

en regen 

tot vorige week.
Vrieskoude nachten en 

lentedagen, het is februari.

Korte dunne sterkte steeltjes met 

witte tere klokjes vol levenskracht tonen 

zich timide maar in vol ornaatje, boodschappers 
vol van de duwende Aardekracht omhoog, omhoog, omhoog

naar de zon die trekt, vroedvrouwt jaarlijks 
het vernieuwende mirakel van de lente.
In februari, vroege zonnewarmte in 
de luwte heerlijk, dag 
sneeuwklokjes even

aanwezig.

2.85 Elfjes over vrede en vrijheid

Zien

wat bindt

niet wat scheidt

is zo belangrijk voor

Vrede

🍀

Vrijheid

van mening

kiest weloverwogen voor

het geheel, vol empathie, 

zwijgend.

🍀

Vrijheid

vind ik

wijslijk je mond
kunnen houden. Spreek daarom,

Bewust.

🍀

Vrede

In jezelf

Is het hoogste 

goed wat je kunt 

bereiken

🍀

Vrede 

Het land

van je ziel

Is het vechten voor

waard.

🍀

Een 

vermeden gevecht

is de moeite 

waard om voor te

vechten,

🍀

2.84 Elfjes ( gedichtseltjes)

Kleurrijk

beeldend schrijven

vanuit mijn hart

is een groeiproces naar

heelwording.

🍀

Voor ons aller Bloem.

Stresscouncelor

een ieder

vanuit eigen perspectief

elkaar motiveren, stimuleren, inspireren.

Ontspan.

🍀

Serieus

hier, nu

is structuur nodig 

en soms een ballast.

Glimlach.

🍀

Regen

is noodzaak.

hozen, bui, druppels

ze bepalen wat groeit.

Bloei.

🍀

Bindt

wat verschilt.

Verbind met elkaar.

Kijk, naar wat bindt

Diversiteit.

🍀

Schrijven

is bewegen

en fysiek verstijven.

Sta nu even op

Beweeg.

🍀

2.83 Verbeelding brengt je overal

Het gestolen telefoonnummer en de gestolen naam door de good looking young man op foto uit mijn onderstaand  blogbericht met de titel Phishing had onderaan de woorden imagination brings you everywhere, staan.

2.82 phishing?

Tussen mijn contacten bespeur ik een contact met een foto van een mij onbekende breeduit lachende zeer goed uitziende jonge man met de naam van een mij bekende schrijfmaat. Dát klopt niet. Het telefoon nummer is - na onderzoek- het telefoonnummer van inderdaad die bekende schrijfmaat. De lachende jonge man heb ik geblokkeerd, gewaarschuwd door een buikgevoel, echter daardoor werd automatisch ook het schrijfmaatje geblokkeerd. 

2.81 Regels?

In Nederland zijn veel regels en zo ook op het gebied van schrijven zijn er voorschriften. Bijvoorbeeld een Haiku, een Japanse dichtvorm, is aan strenge regels onderhevig die gerespecteerd moeten(?) worden. Echter, is het zó erg wanneer éen van mijn schrijfmaatjes een wedstrijd drieregelige gedichtjes haikoe schrijven start met 5, 7 en 5 lettergrepen en verder zegt dat alle regels overboord mogen? Een lettergreep meer of minder maakt niet uit. Ik vind van niet want het was een wedstrijdje voor de lol. Het gaat om de inhoud. Om het plezier. Samen. Soms hoeft het toch niet zo serieus? Mag er geen luchtige noot in? Ik weet weer waarom mijn schrijfmaatjes en ik destijds van Een Groot Schrijfforum vertrokken omdat we niet mochten schrijven wat we schreven. Over schrijvende vrouwen. Het blokkeerde destijds als een betonnen muur. We mochten niet zijn. We 
mochten niet schrijven zoals we schreven terwijl het in mijn ogen
meeviel.

2.80 Wind in de Ruimte

Een zonnige dag met een fikse wind, zeg maar gerust storm. Lekker uitwaaien, de haren alle kanten op. Zalig. Voelen dat je leeft.

Bomen - met zwierende volop heen en weer bewegende krakende takken- die ietsje meedeinen met deze oerkracht en toch stevig in de aarde geworteld staan. Hoog opwaaiende dwarrelende, dansende blaadjes gevallen in de herfst worden meegenomen en belanden meters verder. In dit wiewaaiwoeiweer probeert de oudere vrouw te wandelen. De rollator wordt bijna van de grond opgetild. Haar poezebeest loopt een poos achter haar aan, dan keert deze zich op haar vierpotige schreden om en peert in een vorm van rennend sluipen terug naar huis. De vrouw geniet van het uitwaaien. Ze zet haar voeten stevig neer en is zich intens bewust van de zwaartekracht. Ze wil niet weer vallen. 
Gelukkig dát er zwaartekracht is. Terwijl ze vooruit komt is ze zich bewust van de Aarde -een om de zon roterende planeet in de immense Ruimte van het Heelal- die alles OP zich houdt door die gravitatie. Daarboven de wind, bewegende lucht, in de dunne tere beschermende dampigelaag die scheidt van de ruimte waarin de planeet roteert. 

Wat een prachtig, uniek wonder is dit gevende bolvormige ruimteschip waar we mogen leven. 

Thuisgekomen leest ze: https://nos.nl/l/2271226 oei, overlast is naar.

2.79 een paar dagen

Zondag

Ter ere van haar kinderen’s nieuwe banen uit eten. Ze voelt zich dankbaar. Gedrieën lopen ze na een smaakvolle maaltijd over de zonovergoten kade naar zoon’s huis. Hoge krabbers raken bijna de wolken.

2.78 55 woorden

Een schrijfmaatje doet mee aan een 55 woorden wedstrijd. Ik probeer  het ook door mijn gevoel van dit moment te verwoorden. Moeilijk!

.

De zondag lonkt met een stralende zon, opkomende bolletjes beschijnend. De eerste sneeuwklokjes zijn een feit. In haar schijnt de zon nog niet. Een weeïg, koud gevoel in de buik verspreidt zich steeds meer. Als met een innerlijke sneeuwschuiver duwt ze het weg. Smelt. Voel liefde. Sta op. Leef NU.

2.77 Reizen

Vanaf jonge leeftijd reisde ik veel in mijn uppie. Werd op internationale treinen gezet en hoppa. Echter, door de jaren heen ontwikkelde ik reisstress. Erge stress. Wel heb ik vakanties genoten met mijn ex ( op éen reis na, vanaf toen is de weerstand echt gestart.) later met het hele gezin ging het weer beter en viel het mee qua stress. Ook heb ik langere reizen gemaakt met mijn kinderen.  Ja, en nog mijn vader ja na jaar bezocht in het buitenland en later de drie laatste jaren van zijn leven in Nederland. Met mijn oudste zus maakten we familiereizen. Ik ben er dankbaar voor, maar oh, wat was en is het een werken aan mijzelf. Na de boomplanting voor mijn broer vorig jaar in Duitsland is er verschuiving gekomen.