4-2022 Jezelf zijn en Thuiskomen

 Jezelf zijn is voor mij thuis zijn bij mijzelf. Mijzelf accepteren, accepteren dat ik hooggevoelig ben. Ook accepteren dat ik er slecht tegen kan wanneer mens, dier en al wat groeit en leeft niet als mede bewoners van deze  Aarde gezien worden? Op dit moment van schrijven accepteer ik deze vorm van allergie die steeds erger lijkt te worden sinds ik gepensioneerd ben.

Moment van schrijven? Ja, want ik kom mijzelf weer eens tegen. Dat mijn hart, hoofd en ziel op 1 lijn zijn wanneer ik schrijf  kan verdwijnen wanneer ik mij verbaal uit. Dan luister ik vooral naar wat de ander te zeggen heeft. Ieder mens heeft zijn waarheid vanuit het eigen perspectief. Zolang je een ander daardoor geen schade doet- hetgeen ik als pesten zie- is het oké. Mensen verschillen. Nog steeds kan ik van een ander leren. Andermans  kwaliteiten kunnen mij motiveren, inspireren en creativiteit aanzwengelen. Daar ben ik dankbaar voor.

Maar ja, ik vraag mij af of ouder worden en gepensioneerd zijn inherent is aan het steeds meer mijn verbale mond houden. Althans bij mij is dat het geval. Ik kies er vaak zelf voor om maar niets te zeggen. Ha, behalve wanneer mijn kinderen een onderwerp aanzwengelen. Mijn dochter en ik kunnen goed onze mening aan elkaar toetsen. Zoonlief en ik zijn bedachtzamer. Echter onverwachte vragen van anderen kunnen mij soms ongelooflijk doen blokkeren.Vooral als mijn mening gevraagd wordt dan buitelen de beelden, gevoelens en woorden door elkaar heen in hoofd en hart waardoor het moment voorbij is. Het meisje dat ik ooit was kan dan volop aanwezig zijn, het meisje dat moest gehoorzamen, braaf zijn en niet tot last zijn en haar mond moest houden toen ze in pleeggezinnen zat. 

Toch heeft ze verbaal kunnen spreken. En ja, ook zingen. Tóch heeft ze stembanden! Maar ja, het komt niet uit de verf en toch kan ze zichzelf uitspreken hoewel ze haar hart dan beschermd, waardoor het niet zo voelt is als tijdens schrijven. 

~~~

Toch kon ik, in het openbaar spreken. Dát besef ik opeens. Ik kon het. Dat ging mij beter af dan tegenwoordig de telefoon aannemen. Is dat raar? Ja, vind ik wel 🤔. Nou, dat is dan iets waarover ik bij mijzelf te rade kan gaan. Want opeens komt boven dat ik ook nog bij een ziekenomroep programma’s presenteerde. Daar mocht en kon ik mijzelf zijn. En nu? Ik kijk mijzelf aan en schud mijn hoofd. Want er komt meer op het gebied boven. Ah, gekwetst worden is DE grote angst.

Over een paar maanden ben ik bij leven en welzijn 75 jaar. Ik voel mij jonger van geest dan toen ik twintig was. Ik voel mij meer thuis bij mijzelf hoewel mijn lichaam krakkemikkiger wordt. Met de dag stijver. Opstarten morgens gaat zo langzaam als een schildpad. De wereld om mij heen gaat snel. Mijn gedachten hebben de neiging nu om zich  te versnellen, maar nee. Eerst nu fysieke oefeningen doen.

 Fijne dag💕.

3-2022 Wereldvrede

 Vanmorgen ging de @Calm app over Worldpeace, want vandaag is het de internationale ( ja ja) dag van de Vrede. 

Die meditatie ging oa over hoe een moeder en vader hun baby kunnen knuffelen, alles is dan nog liefde en vrede. Doch later zal het geduld van de ouders op de proef gesteld worden. 

Liefde is de oorzaak én liefde is de remedie. 

Adem liefde in, adem vrede uit.

Laat het zijn.

Vrede.

Simpel? Dóe het dan, help mee aan vredevolle verstandhoudingen zeg ik tegen mijzelf.  Dus schrijf ik na lange tijd weer in dit Blogspot. Dankbaar in vrijheid te leven en te mogen schrijven wat ik kies te schrijven, zonder schade te doen.

Vrede … In ieder van ons! 

Liefde is superpower. 

Liefde’s intentie is om harten aan te raken. 

Liefde heeft geen bezitsdrang. 

Liefde vraagt: “hallo, hoe gaat het met je ❤️hart vandaag?

Eerlijk zijn naar onszelf toe, eerlijk naar mijzelf toe zijn.”

Doe ik iets vanuit mijn ego? Of uit mijn hart.

hart en denken in harmonie?

Ben ik weer eens een muur rond mijn hart aan het bouwen?

Nog steeds bang om gekwetst te worden? Mijzelf isoleren, steeds meer?

Niets meer durven schrijven? Laat staan zeggen?

Wanneer …doe ik weer iets rechtstreeks vanuit mijn hart? 

Ik zat te dubben na een bezoek aan de tandarts vandaag, ingewikkeld afspraken makend, stress oa ook door wat ik las in de NOS app. Dat was flink binnengekomen waardoor mijn intentie om iets zinnigs te kunnen schrijven over WereldVrede wegebde. 

Vandaag: een intens kippenvel gevend nare boodschap die Vrede doet schudden op haar grondvesten.

Gisteren:wat een vrijheid hebben wij in ons land! 

Onrespectvol geschreeuw, beschuldiging, boe geroep en omgekeerde landsvlaggen. Ik heb er mijn gedachten over. Niet ieder land heeft zulk een vrijheid van uiten om je op een dag met tradities -zoals Prinsjesdag is - zo te laten horen en zien terwijl de Glazen Koets met de Koning, Koningin en de Prinses van Oranje ( voor het eerst erbij)  langsrijdt.

Ons vriendelijk koningspaar besteedt veel aandacht aan alle crisissen, ook buiten de camera’s om. Dat werd in een voorbeschouwing op de televisie gezegd. Ik geloof het. 

Ons koningspaar verbindt. Dat zie en voel ik. @dankbaar.

Steeds weer vredevolle gedachten en geduld hebben is een keuze met een gezonde dosis vertrouwen en daarom ook alertheid.

Vrede begint keer op keer bij jou, bij, mij, bij iedereen.

Op deze World Peace Day had ik laat in de middag nog steeds geen Wereldvredesvlam aangestoken. En toen …toch! 

“Kom binnen, ik heb iets voor je.” zei ik vol vertrouwen tegen de eerste de beste die aanbelde. Een man, hij kwam een winkelmandje ophalen. In de woonkamer stak ik mijn sinds 2006 -aan kaarsen aangestoken en doorgegeven- wereldvredevlam aan. Stil. Stil was ook de man. Ja, hij wist wat een aan de  wereldvredevlam aangestoken kaars vertegenwoordigt.  

Ik gaf de kaars met het rustig brandende vredige vlam aan hem door en in gedachten geef ik een virtuele Wereld Vredesvlam aan jou, lezer,  door.🙏🕯💓van harteklop tot harteklop tot harteklop. Vrede verbindt. 

 

Steeds denk ik ook aan de 10 dagen ná Queens Eliizabeth ll overlijden. Zoveel verbondenheid. De rij der rijen ,the Queue” vond ik onder andere een toonbeeld van samenhorigheid en vrede, evenals hoe verdrietig ook, de vele processies. Wat waren die respectvol. De wakes. De mensen die de kist droegen en reden van plek naar plek. Diep respect voor alle mensen die het mogelijk maakten om Queen Elizabeth zo een waardige uitvaart te geven. 

Het waren ook mijn moeders dagen. 

Mijn moeder die in 1995 op 11 september overleed en op 19 september 1913 geboren werd. Daardoor weefden de gedachten aan mijn moeder en the Queen zich door elkaar heen 11-19 september. Het einde van een tijdperk. Doch het doorgaan van de harteklop. Steeds weer.

Eerder, in 2001 mengde de dag van mijn moeders overlijden zich met het vreselijke  afschuwelijke op 11 september wat in New York gebeurde. 

Nog steeds is dat te erg voor woorden. 

Mijn gedachten zijn bij de nabestaanden🙏🕯. Ieder jaar weer. Echter vanaf volgend zullen deze maand mijn gedachten ook zijn bij de nabestaanden van Queen Elizabeth2 en bij en met mijn moeders kracht. Ook bij en met mijn vaders kracht die eveneens  in september werd geboren. 

Moge een ieder kracht putten uit de herinneringen aan overleden dierbaren. Ook mensen die iets vreselijks hebben meegemaakt en tijdens 9/11 dierbaren verloren hebben 🙏🕯.

 

Mijn gedachten zijn op dit moment rustig en kalm. Dankbaar dat ik sinds lange tijd weer eens in mijn Blogspot heb geschreven. Dat mag! ( met dank aan Google)

De Wereldvredesvlam brandt bij de foto’s van mijn vader en mijn moeder. Ik voel mij hun dochter, ze leven voort in mij. Ze deden naar beste kunnen zoals ook ik naar beste kunnen doe en laat. Ik had goede ouders. Allebei dapper op hun eigen manier. Hoe ze beiden ook op hun eigen manier door de Tweede Wereldoorlog kwamen. Petje af. 

Ik ben er trots op één van hun kinderen te zijn. 

Moge ze rusten in Vrede en Liefde. 🙏🕯💕

 Vrede.

https://www.worldpeaceflame.org/vision-mission/