2.326 Vredig

 In de zomeravonden een ommetje maken met mijn poezebeest vind ik het summum van genieten.

Het dorp is stiller dan dat vandaag overdag was. Er zijn nauwelijks omgevingsgeluiden. Iedereen is binnen op een paar mensen na die ik gedempt hoor praten in hun tuin. Een merel fluit zijn avondconcert. Warme volle klanken vergezellen ons terwijl we door het gras struinen, speurend naar takjes en steentjes. Verderop zijn buizen. Ze liggen door een heuveltje heen nabij een paar boomstammen. Poezebeest ontwaakt uit haar sloomheid. Ze loopt oplettend alsof we door een bos lopen, snuffelt, ruikt en met de klieren bij haar wangen laat ze een geurbericht achter voor een volgende voorbijgaande kat. Ze springt met haar iets te zware lijf het heuveltje op. Rent door de buis en loopt achter mij aan terwijl ik een patroon door het gras loop om twee bomen heen. Dan slenteren we naar een bankje, rustig genietend van de zwoele stille zomeravond met haar lucht gedeeltelijk getint met zachtgeel en zachtrood achter en boven een boom. Het is van een adembenemende schoonheid. Poezebeest gaat er bij liggen met de oren gespitst. Alert doch ontspannen. De blaadjes aan de bomen bewegen heel langzaam. De bomen geven zuurstof. Heel bewust adem ik langzaam uit en in. Een geven en ontvangen. Zonder zuurstof kunnen we slechts drie minuten. Dank jullie wel bomen. 

Ik maak een gek keelgeluidje. Poezebeest kijkt mij aan en we glimlachen naar elkaar. Ja, serieus zij kan glimlachen. 

Met een dankbaar gevoel sta ik op en lopen we naar huis. Een vredig gevoel danst rustig door mij heen.

Ik voel mij thuis.

2:325 Er zijn van die opmerkingen

 Er zijn van die opmerkingen -dat als ze eens voelt dat ze zich verbaal kán uiten over wat ze voelt- ze gelijk als respons krijgt “je moet het loslaten.” Doch er zijn van die dagen dat ze ‘ slechts’ de behoefte  heeft aan een luisterend oor en wat begrip. Voor haar is loslaten accepteren dat iets is zoals het is en doorgaan met bewust ademhalen. Verder gaan met ademen. Steeds weer.

Er zijn van die opmerkingen dat - als ze eens besluit om zich verbaal te uiten- ze te horen krijgt dat ze niet zus of zo moet of mag voelen. Wåt kun je daarmee? Geen mallemoer. Het werkt zó blokkerend. 

Er zijn van de opmerkingen - terwijl je net je  verbaal uitte- waarbij er gezegd wordt “je moet je eens uiten “ (waarmee wordt verbaal uiten bedoeld) terwijl ze schrijft, schildert en ja ook een soort van danst🥳.

Weer stil worden in jezelf.

Accepteren dat mensen verschillen.

Accepteren dat ieder oké is.

Accepteren dat jijzelf oké bent.

Wij zijn zoveel meer dan onze tekortkomingen,

angsten, fobieën en stress syndromen.

Zoveel meer!

Weer stil worden in jezelf.

Innerlijke woorden laten verstillen

ontspannen.

Ont- span.

Toch Verbondenheid voelen,

júist in de Stilte

Dan pas kan je goed omgaan met wat je voelt

is haar mening,

Steeds weer is het hard werken,

niet om te onderdrukken doch om te ontspannen.

Weer jezelf worden en de oude inprentingen

trachten weg te ademen, te huilen, te lachen, te wandelen of wat dan ook

waarmee je geen schade doet,

keer na keer na keer.

2:324 Er zijn van die dagen

 Er zijn van die dagen, bijvoorbeeld na spannende tijden over de gezondheid van een familielid, dat alles opeens anders voelt. Er zijn van die dagen dat je je brak voelt door slaapgebrek. Er zijn van die dagen dat alles smoothe gaat. Er zijn van die dagen dat je het nodig hebt om je terug te trekken. Er zijn van die dagen dat je je overprikkeld voelt. Er zijn van die dagen dat je je intens bewust bent van de golfbeweging van het leven. Er zijn van die dagen dat  je bewust bent dat morgen alles anders kan zijn. Er zijn van die dagen dat je bij voorbaat al dankbaar bent dat je je morgen weer beter in je vel zult voelen zitten.Er zijn van die dagen waarbij je het leven in, door en om je heen voelt stromen. Er zijn altijd weer dagen waarin je je blij voelt. Er zijn veel, heel veel dagen dat je je intens dankbaar voelt voor het goede in je leven. Er zijn van die dagen dat je jezelf en anderen kunt motiveren en inspireren. Er zijn van die dagen dat je je gedeprimeerd, alleen en eenzaam voelt en zijn van die dagen dat je je al-één, een-saam voelt.  Verbonden.

Er zijn zo veel soorten dagen en die gaan allen voorbij. Accepteren dat je van die eb-dagen hebt is wat helpt, doorademen en denken ‘ het is weer zo’n dag.’ Ja, er zijn van die dagen.

Er zijn van die dagen na de Corona periode, het land van slot, dat je voelt dat de maatschappij zich wederom versnelt en juist in die dagen is je hooggevoeligheid  intens is. Nee, het is geen ziekte, doch het is iets wat bij je hoort als de kleur van je ogen. Door de Stilte in Corona tijd is het versterkt.

Er zijn van die dagen dat mensen elkaar versterken. 

Vandaag is het zondag en zit ik in de tuin. Straks wandelen. Ik luister, kijk, ruik, voel en ervaar de tuin. Voel mij een deel van de tuin. Alles groeit en bloeit uitbundig. Ik glimlach. Mijn hart glimlacht. De tuin is groen. De tuin en ik  compenseren minder groene tuinen. Echter, ik moet de tuin ‘beschaafd’ houden opdat niemand er ‘last’ van heeft.  Last van een zuurstofgevende tuin? 

Er zijn van die dagen dat verdriet mij bevangt. Er zijn van die dagen dat structuur aanbrengen van levensbelang is en ik er niet veel bij kan hebben.

Er zijn van die dagen dat ik de tuin kritisch vanuit andermans  ogen kan bekijken.  Er zijn van die dagen dat de tuin via mij  opeens een compliment van iemand krijgt. Zo fijn! De tuin mag even zijn zoals ze is. De tuin met hoekjes en gaatjes. Een doodgewone eensgezinswoning tuin die mijn, gezellige, knusse, mooie paradijselijk plekje is waar ik intens dankbaar voor ben.

Mijn poezebeestje ligt te soezen. Een paar vlinders en bijen vliegen van bloem tot bloem. De mussen die de tuin als territorium hebben nemen een spetter spetter bad. Buiten het dorp hoor ik meer dan voor Corona het gezoeffff van het verkeer dat weer op oude snelheid is. Nederland is nagenoeg van het slot af. Snel, sneller en snelst als een opgangkomende centrifuge om in te halen wat gemist is in anderhalfjaar tijd? De mussen lijken harder te moeten fluiten om door de opkomende ruis van de weer op gang  komende maatschappij heen te fluiten.

Er zijn van die dagen dat je jezelf wederom opnieuw moet uitvinden en beseffen dat je méér ben dan dat wat je stress geeft. 

Er zijn steeds meer van die dagen dat je met vriendelijke ogen en compassie naar jezelf kijkt en weet dat je je best doet en jezelf mag zijn van jezelf.

Er zijn van die dagen dat je van je af schrijft en denkt: ik wil niet meer. Dat accepteert, het eruit schrijft en met een  “zo, dat was dat” de dag met een diepe zucht doch toch dankbaar verwelkomt.  Het leven is niet vanzelfsprekend. De zon schijnt, de vogels fluiten, dak boven het hoofd en zoveel meer zegeningen. @ steeds weer dankbaar voor dat wat wél  is en dankbaar maakt.

Er zijn van die dagen  .... 

Wilgenroosje groeiend uit een oude boomstam van een destijds gezonde wilg die plotseling

 gekapt was voor haar takken die werden gebruikt voor een kinderspeeltent.Ook die tent is afgebroken. De stam bleef  liggen in het speelterrein,  ze lag te verpieteren en toch ...steeds groeit er meer nieuw leven op. Vorige jaren wat ielige wilgenroostakjes en dit jaar is het een  volwaardige struik  met prachtige roosjes die gerespecteerd wordt.x

3.323 Zonnewende en Vaderdag

 20 juni 2021

Zonnewende. 

De dagen zullen weer korter worden.

Mijn zomerse kleding heeft na de tropische dagen, 

plaats gemaakt voor joggingbroek, sokken 

en ... zowaar een hemd en een trui aan.

Kil is het op deze maandag,15 graden. 

Dankbaar voor het huis. Dankbaar voor voor veel

Zonnewende, de astrologische zomer begint.

Het groen heeft alle tinten groen,

Stuk voor stuk beginnen de  hortensias te bloeien,

de aardbeien doen er wat langer over.

Het appelboompje laat nog kleine bolletjes fruit zien.

Op de grote akkers is iets te veel regen gevallen

doch vergeleken met elders in het land en de wereld valt het mee.

Dankbaar.

Onder andere is Jupiter Energie in retrograde 🤔

Oude overtuigingen loslaten? Meer naar binnen keren? Nog meer?

Voor mij meer naar buiten? Ik zie en voel wel wat het wordt.

Goed luisteren naar mijn lichaam. Goed luisteren naar mijn intuïtie.

Vaderdag gisteren. Zondag.

Vader’s, papa’s ...zo belangrijk

Al was je veel afwezig tijdens ons leven, Pap.

al ben je er tegenwoordig al jaren helemaal niet 

dan tóch ben je er meer.

Je bent er wél

Zonder jou en mam zou ik niet geboren zijn.

Zonder jou en mam zou ik niet bestaan.

Bewust

ben ik mij van dna, genen 

van generaties voor mij.

Voel mij dodelijk vermoeid.

Respect heb ik voor jouw doorzettingsvermogen, Pap.

Ik zie en voel je glimlach in mijn hart

Ik hoor je geneurie

Ik zie je met gebogen hoofd boven je microscoop,

weg van zo veel,

geconcentreerd op ienieminie pisidiumpjes.

Deels was je teruggetrokken, thuis stil en onderzoekend, determinerend als malacoloog.

Ik hoor het gerinkel van de buisjes met schelpjes wanneer ik een smalle la in die zo speciale kast mocht opentrekken.

In je werk was je sociaal, joviaal, deskundig, diplomatisch en verbindend.

Langzamerhand zie ik dat ik op je lijk.

Echter, het komt nog niet zo uit de verf.

Fijn was het, om - als ik logeerde  en in je laatste jaren- stil naast elkaar te zitten

soms samen schrijvend. Nooit veel hoeven zeggen. Nooit praten om het praten.

Steeds meer begrijp ik dat je was zoals je was door zelfontwikkeling 

opgegroeid vanaf je zesde in een Internaat voor Zendelingenkinderen.

Je was wie je was.

Jij was ook ontworteld 

Ik herken je.

Ah zoveel kwaliteiten had je, naast je te kort koningen

Ze vallen in het niet. De talenten overheersen.

Generatieverschil telde ook mee.

🙏DNA in mij, steun mij om mijn familie te kunnen steunen, 

🙏steun jullie oudste, Pap en Mam en eerste Mam, zij heeft het zo nodig.

Ze regelde altijd zo veel. En nu ...

Moge ze op adem komen en moge we allen weten dat we goed genoeg zijn.

Moge we allen onze eigenwaarde voelen. 

Compleet zijn, 

we waren het als baby al.

Ieder mens is dat in het begin.

Er mogen zijn.

Goed genoeg zijn

verder geen gekkigheid.

Dank je, Pap.

Vaderdag, Moederdag

Samen