21.2023 Het bankje

 . 

Daar sta je dan, omgeven door bomen op een tapijt van  prachtig warmgele gekleurde bladeren.

Stil sta je. Iets anders kun je niet. Of wel? Stil staan te wachten totdat er weer mensen op je gaan zitten. Je bent als een gedicht, als een verhaal dat vertelt: over een moeder die stilletjes rust bij je vindt je geeft haar steun terwijl ze naar haar spelende kinderen kijkt. .De zon beschijnt ze in het voorjaar, zomer en najaar als met een schijnwerper. Kindergelach en geroep alom. Je vertelt over een jong v’liefd stelletje dat onwennig hand in hand zit. Met stralende ogen kijken ze elkaar aan, draaien dan de wangen tegen elkaar een beetje verlegen lacherig naar de  enkele voorbijganger toe om ze een fijne dag te wensen. Je vertelt ook van een nieuwkomer met leed achter de  ogen die nog niet gewend is aan vriendelijk groetende voorbijgangers. Je fluistert over zoveel,  onder andere over een oude vrouw met rollator die zomers koelte vindt onder de bomen, haar kat achter zich aan, Samen overzien ze het veld. Je voelt veilig en vredig aan.

Ah, zoveel heeft het bankje te vertellen. Nu staat het stil al mijmerend op zijn plek in het groene hart van het dorp. Regen en wind teisteren haar, maar ooit was het een boom dus kan het tegen een stootje. Het verstilt, het lijkt of het slaapt en stilletjes fluistert: “laat mij maar één seizoen lang niemand hoeven dragen”

De oude vrouw loop langs, buigt haar hoofd, legt haar hand op haar hart💚, stuurt een levenslustige harte🧡groet naar het bankje en naar ieder die er op zat of weer op zal gaan zitten. Dag bankje, dag bomen, dag bladeren🍂 en dag boom🌳 waarvan het bankje is gemaakt. 🤗. Dank je wel en tot ziens.

20.2023 Vriendelijkheid is een keuze!

 

Een wereldvredevlam brandt en ik voel mij verbonden met alle mensen van goede wil wereldwijd  die geen schade kiezen te doen in woord, daad en gebaar. Maar ja, wat de een niet als schade ziet , kan  een ander dat wel zo ervaren.  Woorden kunnen als pijlen zijn. Recht in hart en ziel en je verbaal doen blokkeren. 

 Vanmorgen was ik op het Instagram account  van een politicus die ik volg, een mooi mens die na  zijn uiterste best te hebben gedaan tijdens het campagne voeren voor de Tweede Kamer 2023 een hoeveelheid bagger, nare, kwetsende, beledigende, discriminerende woorden over zich heen heeft gekregen.  

De woordenspugers vinden  dát hun mening, hun vrijheid.

.

Daar  gaat  mijn hart van narigheid heel snel van kloppen zodat ik er misselijk van word..

Wat wint iemand erbij met een ander naar beneden te halen? Een fijn gevoel van op het gevoel van de ander te hebben gewerkt🤔? We zijn allemaal mensen met gevoel. Wij maken allen lief en leed mee. Laten we het daarom zo  gezellig mogelijk  houden. 

Ik begrijp niet dat wanneer wordt geleerd op scholen dat pesten niet getolereerd wordt dit wel als mening op het internet mag.

Is pesten een mening? Nee toch? Kwetsend spreken of schrijven vind ik geen mening. Dat is gedrag  veroorzaakt door patronen die je de baas kunnen zijn. Waarom? Omdat je zelf gepest bent of gediscrimineerd in het verleden? Dat is geen reden.

 In mijn jeugdjaren ben ik negatief gediscrimineerd en gepest in Frankrijk. Bij leven en welzijn hoop ik binnen een maand de 76 jaar te behalen en nog steeds raakt het mij als ik lees hoe er gepest wordt. Gelukkig! Nog steeds ben ik niet verhard hoewel het verdraaide hard innerlijk werken was en is. 

Beledigend spreken of schrijven, vooral over hoe je bent of eruit ziet, zie ik als een aanval. Een oorlogsvoering. Daar kies ik niet voor. 

Heeft de achterban van een  winnend sportersteam, het nodig om een andere verliezende sporter naar beneden te halen? Nee! Zeker niet op Olympisch niveau. Meedoen is dapper.

Laten we het gezellig houden.  Laten we met vriendelijke ogen naar elkaar kijken. Wees vriendelijk! 

Leven en laten leven terwijl we onze gedeelde humaniteit zien. Ik zeg niet dat ik het allemaal weet, doch ik probeer wél zorgvuldig mijn woorden te kiezen. 

De vrijheid van meningsuiting is een groot goed en heeft grenzen.  Ik ook!  Vandaar dit schrijfsel. 

        https://www.worldpeaceflame.org/

#vrijheidvanmeningsuiting #pesten #belediging #kwetsen #discrimineren # bangzijnomjezelftezijn #woordspugen # schrijven #vrijheid #wereldvredevlam #Levenenlatenleven #innerlijkwerk #latenwehetgezellighouden

18.2023 De geraniums gaan naar binnen

 Ze haalt de oude geraniums die al vele zomers bloeien naar binnen, de temperatuur zakt vannacht en deze planten hebben - al zijn ze sterk- deze maanden genoeg meegemaakt. Zoveel hoosregens. 

Ze zingt opeens zachtjes: “Spirit of Peace, kom” en denkt aan mensen en dieren in extreem zware situaties. Ze bidt/wenst dat mens en dier net zo veilig zijn voor weersinvloeden en 🙏🏼🕯💕voor wat voor afschuwelijke invloeden dan , als de oude geraniums die al jaren in huis overwinteren. 

Het is geen vergelijking, beseft ze. 

De geraniums zijn veiliger dan: baby’s in een couveuse, mensen op een ic en mensen in en rond ziekenhuizen in de Gazastrook. Veiliger dan andere mensen die daar in de buurt woonden en die nu dakloos zijn. Gebroken harten💔. Mogelijk veiliger dan al de mensen die sinds 7 oktober gegijzeld zijn.

Ze heeft begrip voor veel, doch er zijn  overschrijdingen van een grens, ook als je jezelf wilt verdedigen. Geweld  beantwoorden met nog veel en veel zwaarder  geweld ook op onschuldigen,  is geen oplossing. Slechts meer leed en meer haat is het resultaat

Moge Liefde, Compassie en Empathie ondanks alles overwinnen. 🙏🏼🕯🥰.We zijn een gedeelde Mensheid

op deze kleine in de Ruimte draaiende planeet. .

Moge elkaars leed  gezien en zo mogelijk begrepen worden .

Niet nóg meer geweld🥹, daar krijg je geen inzicht door slechts nóg meer generaties na generaties na gemeraties met zielePijn in het DNA en gebroken harten 💔.

. Respect voor al wat leeft🙏🏼🕯!  

Leven en laten leven.  

🙏🏼🕯🥰

❤️

17.2023 Nacht

Voor het slapengaan schreef ik een dankbaarheidscountdown in mijn dagboek, benoemend al waar ik dankbaar voor ben. Dat is goed voor hart en ziel. Niets is vanzelfsprekend. Dankbaar zijn voedt mij. Echter, nu? Ik kan niet slapen en voel mij verbonden met allen die niet kunnen slapen. Met de mensen die nooit konden slapen  van 9 op 10 oktober. Kristalnacht waar alles in huizen van mensen met een Joods geloof en synagogen in Duitslamd kort en klein werd geslagen..Mensen werden vermoord om hun geloof.!

 De dag daarop De Razzia in Rotterdam waar alle mannen gedeporteerd werden naar Duitsland om aldaar dwangarbeid te doen onder erbarmelijke omstandigheden.

Dit allea nooit meer.

 De wind huilt om het huis. De regen gezelt de ramen. Het huis kraakt. Mijn poezebeestje komt bij mij op bed. Mauwt. Ik mauw terug. 

Moge mensen mensen zien. Moge wij elkaars kwaliteiten en talenten zien. Moge we vriendelijk zijn voor elkaar. Vriendelijk en lief. Ieder mens heeft pijnen, verdriet, smart, diep leed. Dat kán verbindend werken. Zie elkaar!

Moge er vertrouwen komen vooral in de grote steden. Moge haat gestopt worden door een vriendelijke groet, woord of gebaar.

Leven en Laten Leven!

Vergeving, vertrouwen, vriendelijkheid, vredevolle harten, en vooral een veilig gevoel voeding geven. Veilig om jezelf te kunnen en mogen zijn. 

Leven en láten leven. 

Flarden van te erge nieuwsbeelden spoken

door  mij heen. Te erg. Te verdrietig. Trauma’s.

De wind huilt als ware hij de uitgeblazen adem van vele, van vele, van velen. De regen geselt de ruiten als met ontelbare nooit geweende tranen. Kristalnacht. Angst. Dit nooit meer. Mensen toen en nu. Daar. Op dezelfde aarde . Laten we het hier alsjeblieft gezellig houden  ondanks meningsverschillen. Lief zijn voor elkaar. Ieder huisje heeft zijn kruisje. 

Het Leven is kostbaar. Zo kostbaar en kwetsbaar.

Daarom …Leven en Laten Leven. Het is een keuze! Steeds kies ik ervoor maar ik ben moe heel moe van het luisteren naar akelig spreken over een ander die geen schade doet, doch wel zichzelf is. Laat ik mijn mond durven open te doen. Leven en laten leven, religies, geaardheid en alles wat ons verschilt van elkaar. Misschien kunnen we juist daardoor een verschil maken?

 We zijn allemaal mens. Leven en laten leven, humaan zijn. In ieder geval wij -hier en nu- in dit kleine landje. Dan hebben we geleerd van die ene 9 op 10 oktober nacht. Dan hebben we geleerd?  Weer flarden van nieuwsbeelden. Owww. Al die gegijzelden. Al die oorlogen. Al dat leed. Al het gemis van dierbaren. 

Ik steek weer een wereldvredevlam aan en voel mij verbonden met allen van goede wil🙏🕯met allen die geen schade doen in woord, daad en gebaar.❤️e klopgroet tot❤️e klopgroet tot ❤️e klop groet 

Opeens is het stil. De wind is bijna gaan liggen. De regen ook. Ik ga weer proberen te slapen. 

Wel te rusten! 

💕

16-2023 Vredevol hart❤️🙏🏼

Mijn hart en mij zijn met elkaar verbonden.

De harteklop voelt zich verbonden met elkaars harteklop

Zo mag dat toch zijn?

Moge ieder hart zich vredig en veilig voelen.

Moge de geest van Vrede,  Liefde, Harmonie, Begrip en Schoonheid in ons wonen.

🙏🏼🕯❤️

15.2023 Perspectieven

 Perspectieven.

Standpunten

Gezichtspunt

Oogpunt.

Van een afstand, 

of van dichtbij,

vanaf een bepaalde plek

 een situatie overzien.

…denken te overzien

vanaf dat eigen standpunt.

Oordelen al denk je niet te oordelen.

Je kunnen verplaatsen in een ander 

kan verhelderend zijn, maar ook pijnlijk moeilijk

als je in de zes een negen kunt zien

en in de negen een zes.

Geen kant kiezen. 

In ieder mens een mens zien met gevoel.

❤️

~~~~~~~~~~~~

Vriendelijk gedachten,

motiverende, opbouwende gedachten.

Dankbaarheid voeding geven

voor

 dat wat dankbaarheid waard is,

Dat is best veel.

Vrede kiezen

voor mijzelf, in mijzelf. 

Het is een keuze. Steeds weer.

❤️

~~~~~~~~~~~~

Zoveel mensen

Zo veel mensen

ieder met de eigen opvattingen 

Gevormd door ervaringen. 

Patronen de baas over jou, mij, wij?

Ja en nee.

Geest van Vrede en Veiligheid 

blijf bij jou, mij, wij

Op deze - ondanks veel toch ook dankzij veeel

mooie planeet.

Ons leven is niet vanzelfsprekend.

Het is broos al lijken we misschien nog zo sterk.

Het is kwetsbaar, 

Zuinig zijn op ons leven, elkaars leven,

Jouw, mijn, ons LEVEN.

❤️

~~~~~~~~~~~~

Iedere dag een nieuwe dag

Dag na dag na dag

Week na week na week

Maand na maand na maand

Jaar na jaar na jaar.

iEn ja eeuw, na eeuw na eeuw.

Nieuwe dag vol nieuwe momenten

Nieuwe kansen.

Keer op keer op keer weer

gedachten kiezen, keuzes maken in hoofd en hart. Ja!

❤️

~~~~~~~~~~~~

14.2023 Niets is vanzelfsprekend

 31 oktober 2023

Er wordt vandaag aan het electriciteitnetwerk in de straat gewerkt.

We werden gewaarschuwd. Wij konden ons voorbereiden. 

Daarbij denk ik steeds mensen in landen waar dit niet het geval is.

9 uur. Nu kan het al gebeuren. 

Koelkast en vriezer staan hoger kwa temperatuur.

De thermostaat van de cv iets hoger.

Foon, tablet  en powerbank opgeladen

Radio nog even aan.

Een grote thermoskan met gekookt water voor dranken en warmwaterkruik.

Ik heb het goed en ben dankbaar,

De radio laat gezellig ochtendgepraat horen van Ruud de Boer op radio Rijnmond. Dan. Stilte. Alles stopt 

De filterpomp plus zuurstof pomp in het aquarium stoppen. De lamp erboven gaat uit. En …de WiFi ook. De cv thermostaat houdt er eveneens mee op, 

Stil is het.

Mijn 23 jarige oude algeneter, de enige overlevende  vis in de 35 jaar dat ik vissen als huisgenoot heb moet het zien te redden. Gisteren overal geïnformeerd wat te doen.  Linda zo heet de algeneter reageert altijd sterk als de filterpomp uit staat en het water minder zuurstofrijk wordt en  niet stroomt. Ze krijgt dan een witte borst en buik. Van de stress, zuurstoftekort en kou.

Als ze zo is na een aquariumbeurt en de pomp weer aangaat, dan leg ik mijn tablet met muziekje boven op de bak. Ze houdt van muziek. Ieder dier reageert op trillingen van muziek. Zij kan mijn hand volgen. Raar? Als het een dolfijn zou zijn dan wordt het niet ongebruikelijk gevonden. Ze redt het vast wel. Het is maar 1 dag. Korter dan 1 dag,

Stil is het in de kamer. Het doet mij goed. Geen gezoem of wat dan ook. 

Ik denk wel veel aan mensen in oorlogsgebieden die afgesloten zijn van electra, water, gas,voedsel, een dak boven het hoofd, een warm bed, kleding en vooral een veilig gevoel.

Warmte en in  veiligheid en vrede kunnen/ mogen wonen en leven. Ik voel mij bevoorrecht  en dankbaar. Ieder wens ik dit gevoel toe. 

Een vrij gevoel echter, tevens erg afhankelijk. Altijd al ben ik mij bewust van de electriciteitsafhankelijkheid van deze tijd. In mijn jeugdjaren in Frankrijk werden regelmatig oms de beurt electra gas of water afgesloten ivm stakingen. Dat was gewoon in die jaren. Maar tegenwoordig ? 

Het aquarium met mijn oude algeneter, koelkast en diepvries kunnen niet te lang zonder stroom. Ik ontdek dat ik offline kan typen op de iPad. Maar geen betalingen kan doen. Hm,  “tob niet het loopt toch altijd anders.” Er zitten nog plantjes in het aquarium die geven ook zuurstof. Echter, water moet stromen … Stilstaand water genereert ziektes. Hetzelfde als er niets in ons als mens stroomt.

Moeizaam klim ik naar de eerste verdieping- traplift is ook in staking- en pak het kleine oude radiootje met snoer, dat ook op batterij werkt. Gewapend met batterijen probeer ik het aan de praat te krijgen. Mispoes. Rare batterij moet erin. Wat ik heb past niet, Helaas¿ pindakaas. Doch in een noodsituatie zou ik heel even via mijn phone die van alle gemakken voorzienig,  iets op de radio aldaar kunnen beluisteren. De phone batterij staat al op 42%, terwijl ik er nauwelijks iets op deed. 1 appje en een paar sms’jes en heel even naar de nos app slurpt al aan de batterij.

Ja, ik heb een  kleine powerbank. Die.bewaar ik. Vol. Maar waar oh waar is mijn vorig jaar gekochte solar powerbank? Ik heb hem nog uitgeprobeerd en zoek in twee (voor  je weet maar nooit) noodrugzakken. 1 met spullen voor mijn poezebeestje. De solar powerbank is onvindbaar. Dan niet. Maar toch! 

Vooralsnog geniet ik van de Stilte. En ontdek dat in mijn huidige radio ook batterijen in kunnen (heb ik expres voor momenten als dit gekocht🥳). 6 stuks x1,5 Volt/R14/UM2/C Cell. Dure.  Nu  bestellen en betalen? Oh nee, dat kan niet. 

Relax, smile and take it eaaaasy gaat er door mij heen. Hoe lang zou je met 6 van die batterijen kunnen doen? 

Oh wat geniet ik van de Stilte, doch het is tevens een leerzame dag. Het maakt mij nog meer bewust dat werkelijk niets vanzelfsprekend is.

Dan belt de buurvrouw. De phone batterijinhoud daallt gelijk. Ik zeg dat ik niet ga bellen. 

Doch zij zegt: “we hebben weer stroom! “Hoe is het mogelijk ? Wat een wonder toch. Ja. De WiFi lampjes branden en het water in het aquarium stroomt, ik zet de zuurstof er even vol bij aan. Tjonge wat maakt het opeens  een kabaal. Toch ben ik dankbaar. Koelkast en diepvriezer doen het ook weer en de thermostaat van de cv laat zien dat de temp aangenaam is gebleven. 17.5 graden.

Van 9: 11 tot 13:30.was het stil en werd ik mij nog meer dan  anders bewust hoe afhankelijk we  zijn geworden van  electrische stroom en van zoveel meer. Ik ben dankbaar dat ik nog een boe kenkast met boelen heb,. Linda de algeneter is weer blij. Haar huidskleur trekt weet bij.

Niets is vanzelfsprekend.  Het wonder der techniek. 

Dank je wel @Stedin

Nu ga ik wandelen. De stilte in. Straks de vuilniskliko buiten zetten. Morgen wordt het opgehaald. Ook dát is niet vanzelfsprekend.

💡💡💡