Je staat nog steeds in het dorp. Al zeker vier jaar. Onbeschreven, behalve aan de voorkant bovenaan de gemeentenaam met eronder de woorden aanplakbord voor vrije meningsuiting en de lijmresten van campagneposters ten tijde van Verkiezingen . Ah, toch heb ik eens een kerstwens op je aangebracht. Oh ja, en iets over vriendelijkheid. Dát werd eveneens verwijderd.
~~~~~
Een Vrijheid van Meningsuiting bord op de plek waar ooit een brievenbus stond nodigt uit tot schrijven én niet schrijven. Regelmatig loop ik er langs of sta stil en als er weer wat in het land of elders in de wereld gebeurt heb ik wel eens de neiging om via dat bord boos, machteloos en verdrietifg ( of …is het tevens belerend?) te reageren. Bijvoorbeeld: “leven en láten leven, haal even diep ademen als iets of iemand je niet zint of je je gekwetst voelt en doe zelf geen schade in woord en daad. Het leven is zo kort.
Vrijheid van Meningsuiting is respect hebben voor andere meningen en andere perspectieven zolang het niet de perken te buiten gaat.
Vrijheid van Meningsuiting is ook je mond weten te houden in en dus lopen we -in het dorp waar we wonen- langs dat bijzondere bord - dat een teken van democratie is- zonder er iets op te schrijven, te plakken of op aan op te hangen.
Fascinerend!
Het lege bord brengt mij keer op keer tot zelfreflectie
Nog steeds bezin ik..
Het bord staat er niet voor niets. We mogen! Ik mag! Misschien zou ik er een schilderwerkje op mogen bevestigen ? Ja, zou kunnen. Met alle inwoners samen zouden we een collage kunnen maken aan woorden of stukjes zin in zwart, wit of kleur. Als een lappendeken. Mooi!
Doch het blanco bord is al een lappendeken van onzichtbare gevoelsgedachten gemengd met wel of niet emoties van een ieder die er langsloopt of even bij stilstaat. Zelf word ik er vandaag ontroerd door.
Zijn wij schijtlijsters in het dorp dat we er niets op durven te schrijven of te tekenen?
Tja… ik besef dat vrijheid van meningsuiting niet hoeft te zeggen dat je altijd iets móet zeggen of te schrijven. Ja, we hebben de vrijheid om onze mening te mógen uiten. Het mag! Doch dat wil niet zeggen dat we altijd, constant iets hóeven te zeggen uit naam van die mooie en tevens steeds vaker verschrikkelijke Vrijheid van Meningsuiting als ze misbruikt wordt en in woord en daad over de grenzen van goed fatsoen en wetten gaan.
Stilzijn is ont-moeten. Ontmoeten.
?
Ja en Nee.
Misschien …
In gedachten zie ik opeens vanaf 4 en 5 mei vergelijkbaar bord op de Dam in Amsterdam staan, “Bord voor vrije meningsuiting na …bezinning”. Of zou dat dan niet meer vrij zijn? Nou ja, ik weet het niet.
Tja, ik vraag mij af hoe ik in mijn jongere jaren zou zijn geweest als er social media platforms of gratis Blogspot als deze waren geweest.
Vandaag zet ik het bord op de foto.
Het is of het glimlacht en even beweegt. Mij toeknikt als een Wijze. Dan … staat het weer stil op de plek -waar vele mensen waaronder ik -ooit brieven en kaarten in de brievenbus stopten.
“Stil staat het bord
het houdt de wacht
met de onzichtbare woorden
Bezint eer gij begint. “
“Misschien een idee voor bij trein en metrostations maar dan met zichtbare woorden erop gedrukt?”
#vrijheidvanmening #vrijheidvanmeningsuiting #idee #Gemeente
#stilzijnisont-moeten
#https://www.mensenrechten.nl/themas/vrijheid-van-meningsuiting
