Een eengezinshuurwoning met tuin.
Tuin en huis. Mijn plek.
Eerst was de tuin vol tegels, als een parkeerplaats of een luchtplek. Kil. Tóch riepen huis en “tuin”mij.
De onmacht, woede, verdriet, gemis om te moeten kiezen om te moeten verhuizen na 30 jaar huwelijk, weg. Na het complete gezinsleven inclusief gezellige inloop van een plek die als Thuis voelde. De verhuizing maakte veel oud zeer los dat mij eerst blokkeerde.
Echter, ik koos en al dat gevoel sublimeerde ik door veeeeel dagboeken te schrijven, hard in de Zorg te werken en in mijn vrije tijd naast het zorgen voor mijn kinderen tegels te verwijderen om een nieuwe tuin te laten ontstaan.
Tegel voor tegel, maand na maand na maand. Zand om ruilen voor aarde. Zaadjes aangedragen door de wind en vogels. Planten gekregen van dierbaren. Een paasboomstek werd een boom. Dierbare boom. De stenen vlakte is langzaam door de 22 jaren na de scheiding heen gesublimeerd tot een paradijselijke plek met steeds meer knusse(5🥰) hoekjes waar mijn niet zo beste ogen tóch steeds meer zien, steeds meer opmerken. Ontdekkingen.
Ben er v’liefd op🥰 , dankbaar dat alles zo mooi groeit en bloeit. Ik zie het nooit als vanzelfsprekend
Thuis. Thuis in huis en tuin. Thuis bij mijzelf. Biodiversiteit alom. Een deels gecultiveerde, tevens vrijgroeiende tuin.
Moge mijn ouder wordende lijf meehelpen om de tuin behapbaar te blijven houden zodat niemand klaagt over ….mijn groene tuin!
Hm, misschien wordt het eens tijd dat ik verbaal ga klagen over alle te veel tegels elders? Of om het feit dat prachtige stoepplantjes niet in achterpaadjes mogen leven. Daar ga ik ( weer) een ander blogbericht aan wijden.
#dankbaar #onttegelen #groene tuin
De foto’s van jouw tuin zijn prachtig. Maar ook jouw schrijven hoe je ernaar kijkt! Heel liefdevol en bijzonder. Bloem 🌷
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, lieve Bloem.
BeantwoordenVerwijderenLiefs van M’tje